အပျိုဖြစ်စ ပပ နှင့် ကြောင်ဖားကြီး

ပပက ခုမှကျောင်းပြီးကာစ အလုပ်သင်ဆရာဝန်မလေး..နာမည်အရင်းက ပပသွင်ဖြစ်သည်။ သို့သော် အများက ပပဟုပဲ ခေါ်ကြသည်။ အမေဖြစ်သူ မုဆိုးမ ဒေါ်အေးကြိုင်နှင့်အတူ ညီမငယ်နှစ်ယောက်ဖြစ်သူ ဝင်းဝင်းနဲ့ လင်းလင်းတို့ မိန်းမသား လေးယောက်သာရှိသည်။ ဒေါ်အေးကြိင်က မုဆိုးမဆိုပေမယ့် လင်ယောက်ျားမဆုံးခင်ကချန်ခဲ့သော စည်းစိမ်များကို အရင်းနှီးပြုပြီး စိန်ရွှေရတနာဆိုင်ဖွင့်ထားသဖြင့် နောက်အိမ်ထောင်မပြုဘဲ သမီးသုံးယောက်စလုံးကို တင့်တောင့်တင့်တယ်ထားနိုင်သည်။ ဒေါ်အေးကြိုင်က အရွယ်တင်သလို လှလည်းလှသည်။ အားကစားလိုက်စားတော့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က အလတ်ကြီးကျန်သေးသည်။ ရတနာလောကထဲတွင် စိုးမြတ်သူဇာဟု နာမည်ကြီးသည်။ ဒေါ်အေးကြိုင်ကတော့ စီးပွားရေးနဲ့ သမီးသုံးယောက်ရှေ့ရေးကိုသာ အာရုံစိုက်သူဖြစ်သည်။ ခုလည်း သမီးကြီးပပ ကျောင်းပြီးလို့ ပုဂ္ဂလိကဆေးရုံတစ်ခုမှာ အလုပ်သင်အနေနဲ့ စဆင်းရသည်။ ပပတို့ ညီအစ်မသုံးယောက်စလုံးကလည်း အမေအတိုင်းပဲ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး လုံးကြီးပေါက်လှလေးတွေဖြစ်သည်။ ပပကတော့ သမီးအကြီးပီပီ မျက်နာတည်သလို ဆရာဝန်လောင်းဆိုတဲ့ ပညာမာနရှိသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကတော့ အိချောပိုလိုမျိုး မျက်နှာကျကတော့ မင်းသမီးဝတ်မှုံရွှေရည်လိုမျိုး ချောမောလှပသည်။ ပပ အလုပ်စဝင်ပြီး သုံးလလောက်နေတော့ တစ်မိသားစုလုံး မြို့ထဲကတိုက်ခန်းကိုရောင်းပြီး အင်းစိန် ဖော့ကန်ဘက်တွင် လုံးချင်းအိမ်လေးတစ်လုံးဝယ်ကာ ပြောင်းနေကြသည်။ မြို့ထဲနှင့်အနည်းငယ် အလှမ်းဝေးပေမယ့် ဒေါ်အေးကြိင်က အေးဆေးနေချင်သောကြောင့် ပြောင်းခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီနေ့ ပပ ညဂျူတီကျသည်။ ပုံမှန်ဆို မနက်၆နာရီမှ ပြန်ရမည် ဖြစ်သော်လည်း နေလည်းသိပ်မကောင်းချင်တော့ ခွင့်ယူပြီး အိမ်စောစောပြန်ဖို့ လုပ်သည်။ အိမ်ကိုဖုန်းဆက်ဖို့လုပ်တော့ ဖုန်းလိုင်းက ပျောက်နေသည်။ ပြန်နေကြပဲလေ ကိစ္စမရှိဘူးဟုတွေးပြီး ဒညင်းကုန်းထိပြန်မည့် ဆေးရုံကကားနှင့် လှမ်းကြုံစီးပြန်လိုက်သည်။ ပပတို့လမ်းထိပ်ရောက်တော့ ကားရပ်၍ ပပဆင်းသည်။ အချိန်က ည ၉နာရီခန့် ခုထိဖုန်းလိုင်းကမမိသေး၊ ထို့ပြင် မီးကလည်း ပျက်နေသေးသည်။ မိုးဖွဲများကျနေပြီး လေအနည်းငယ်ပါသည်။ လမ်းထိပ်ကနေ အိမ်ထိဆို အနည်းဆုံး ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် လျှောက်ရမည်။ ပပစိတ်ညစ်သွားပေမယ့် ဖုန်းမီးလေးဖွင့်ကာ မှောင်မဲနေတဲ့လမ်းကြားထဲ တစ်ယောက်တည်းပြန်လာသည်။ အနည်းငယ်ကြောက်ပေမယ့်လည်း ပုံမှန်ပြန်နေကျဖြစ်သောကြောင့် စိတ်အေးအေးထားကာ ပြန်ခဲ့သည်။ လျှပ်စီးလက်သံနှင့်အတူ လေးပြင်းပြင်းလေးတိုးဝေ့လိုက်တိုင်း ပပထဘီ ပေါင်ပေါ်ထိလှန်သောကြောင့် ထဘီကိုလည်း မနည်းထိန်းကိုင်ကာ လျှောက်ရသည်။ မိမိနောက်တွင် အန္တရာယ်တစ်စုံတစ်ခု ပါလာသည်ကိုတော့ ပပ ကြိုသတိမထားမိခဲ့ပေ။

ခြေသံသဲ့သဲ့လေး ကြားမှ အနောက်လှည့်ကြည့်မယ် လုပ်တုန်း “အွန့်” ပပရဲ့ ပါးစပ်ကိုပိတ်ကာ လည်မြိုကို အချွန်တစ်ခုနှင့် ထောက်ထားသည်။ “မင်းနည်းနည်းလေး လှုပ်တာနဲ့ မင်းသေပြီသာမှတ် ငါ့နောက် ငြိမ်ငြိမ်လေးလိုက်ခဲ့” ဟုဆိုကာ ခေါ်ဆောင်သွားသည်။ ပပလည်း သေမှာကြောက်တော့ အသာတကြည် လိုက်သွားရသည်။ ရပ်ကွက်နှင့် အလှမ်းဝေးသော အိမ်အိုတစ်လုံးထဲ အင်ဗာတာ မီးသီးမှိန်မှိန်လေး ထွန်းထားသည်။ သင်ဖျူးဖျာ ခပ်နွမ်းနွမ်းပေါ်မှာ ပပက လက်နောက်ပြန်ကြိုး တုပ်ခံထားရပြီး ဘေးစောင်းလှဲနေသည်။ ခြေသံကြားရာဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မျိုးပိုင်။ မျိုးပိုင်ကား တခြားသူမဟုတ် ရပ်ကွက်ထဲနာမည်ပျက် မုဒိမ်းကောင် ထောင်ထွက်ကားသမားဖြစ်သည်။ ပြီးခဲ့တဲ့အပတ်က ပပတို့အိမ်နား မျိုးပိုင် ဖြတ်လျှောက်နေတုန်း ဘေးအိမ်က အဒေါ်ကြီးပြောပြလို့ မျိုးပိုင်မျက်နှာကို ကောင်းကောင်းမှတ်မိနေသည်။ မုဒိမ်းကောင်ဆိုပေမယ့် မျိုးပိုင်က ရုပ်သန့်သည်။ အသားညိုညို ဘော်ဒီတောင့်ပြီး ရင်အုပ်ကျယ်သည်။ ပါးသိုင်းမွေးရေးရေးနဲ့ ယောက်ျားပီသသည်။ ပင်ကိုယ်က စော်ကြွေလောက်တဲ့ ရုပ်ရည်ဆိုပေမယ့် ဝါသနာကြောင့်သာ မုဒိမ်းကောင် ဖြစ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ အလိုတူတူ မတူတူ မျိုးပိုင်လိုးခဲ့သည့် မိန်းမများမှာ ဘဝပျက်ခဲ့ရတာကြီးပင်။ ဒါကိုပင် မျိုးပိုင်က ဂုဏ်ယူနေခြင်းဖြစ်သည်။ မျိုးပိုင်ကိုမြင်တော့ ပပအခြေနေကို သဘောပေါက်သည်။ မိမိဘဝပျက်တော့မည်၊ တစ်သက်လုံးရည်းစားမထားဘဲ မိသားစုအရေးနှင့် ပညာရေးကိုသာ ဦးစားပေးခဲ့သမျှ ခုတော့ မုဒိမ်းကောင်ကြောင့် ဘဝပျက်ရတော့မည်။ ”ကျမတောင်းပန်ပါတယ်ရှင်.. ပြန်လွတ်ပေးပါနော်.. ရှင်လိုချင်တာ ပေးပါ့မယ်.. ဟင့်” ငိုသံနှင့် အသနားခံလေပြီ။ မိုးကသည်းသထက် ပိုသည်းလာပြီး မိုးခြိမ်းသံတွေနဲ့အတူ ပပရဲ့စကားသံကိုပါ မျိုးပိုင်ကြားလိုက်သည်။ မျိုးပိုင်က ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်မောလိုက်ပြီး ”ဟားဟား.. အေး.. ငါ လိုချင်တာကလည်း မင်းပေါင်ကြားထဲက စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖေားင်းလေးကိုကွ…ဟားဟား” ရိုင်းစိုင်းရင့်သီးလွန်းတဲ့ စကားကြောင့် ပပလည်း ပူထူသွားပြီး “ရှင် လူယုတ်မာ.. ကယ်ကြပါဦးရှင်” သံကုန်ခြစ်အော်သော်လည်း မိုးသံကိုတော့ မလွမ်းမိုးနိုင်။ ”ဟား ဟား အော်စမ်းပါ ဆရာဝန်မလေးရဲ့…ဘယ်လောက်အော်အော် ဘယ်သူမှ ကြားနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး… စိတ်ချပါ မင်းကို တစ်ခါပဲလိုးပြီး ပြန်လွတ်ပေးမှာပါ” ပြောရင်း ရမက်အပြည့်နှင့် ပပနားတိုးလာပြီး ထဘီစကတ်အကွဲအတိုင်း ပေါင်သားဖွေးဖွေးကို ဖိပွတ်လိုက်သည်။ ပပရုန်းသည်.. မျိုးပိုင်ကို ခြေထောက်ဖြင့်ကန်တော့ မျိုးပိုင်က ခြေတစ်ဖက်ကိုဖိထိုင်ပြီး တစ်ဖက်ကို ဘယ်ဘက်ချိုင်းအောက်ထည့်ကာ ချုပ်လိုက်တော့ ပေါင်ကားပြီးသားဖြစ်သွားသည်။ ထဘီအကွဲဝတ်ထားတော့ ပေါင်ဖြူဖြူကြားက ပင်တီပန်းရောင်လေးပါပေါ်လာသည်။ မျိုးပိုင်က အကြမ်းကြိုက်သူမို့ ပင်တီပေါ်ကနေ စောက်ပတ်ကို ဖိညစ်သည်။ ”အား” နာကျင်လွန်းလို့အော်သံက အခန်းထဲတွင် ပျှံ့လွင့်နေသည်။

ပြီးမှ ပင်တီကိုဆွဲချွတ်ပြီး ချွေးဆို့နေတဲ့ စောက်ပတ်ကျဉ်းလေးထဲ လက်နှစ်ချောင်းပူးကာ ကြမ်းကြမ်းလေး ထိုးကလော်လိုက်သည်။ ”အား မလုပ်ပါနဲ့ရှင် တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်” နာကျင်လွန်းလို့ ပပ မျက်ရည် ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျတော့ မျိုးပိုင် ပိုကျေနပ်သွားကာ ပပရဲ့ရင်ဖုံးအင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို ဆွဲဖြုတ်ပြီး ဘော်လီပန်းရောင်ကို ဆွဲဖြဲကာ တင်းရင်းနေတဲ့ နို့ဖြူဖြူနှစ်လုံးကို အငမ်းမရဆွဲစို့သည်။ ပပရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး တံတွေးတွေနဲ့ စိုရွှဲသွားသည်။ ပြီးမှ မျိုးပိုင်က ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်တော့ ခုနှစ်လက်မလောက်ရှည်တဲ့ လီးက မြင်ရသူ ပပအဖို့ အသက်ရှူရပ်လောက်အောင် ထိတ်လန့်စေသည်။ လုံးပတ်က ရေသန့်ဘူး အသေးဆိုဒ်လောက်ရှိသည်။ မပြောမဆိုနဲ့ ပပပေါင်ကိုဖြဲပြီး စောက်ပတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ လီးတေ့ကာ စလိုးတော့သည်။ အပျိုစောက်ပတ်လေးမို့ လက်ချောင်းနှင့်ထိုးကတည်းက နာပြီးသွေးထွက်နေတဲ့ စောက်ပတ်က အခုပိုနာရသည်။ မျိုးပိုင် မညာမတာဘဲ နို့ကိုအတင်းညစ်ပြီး အသားကုန် ဆောင့်လိုးသည်။ ပပမှာတော့ နာလွန်းလို့ အော်ရသည်။ အမေမွေးကတည်းက ဒီအရွယ်အထိ ရေချိုးဆပ်ပြာတိုက်ရင်တောင် နာမှာစိုးလို့ ဖြေးဖြေလေးလုပ်ပြီး ယုယုယယထားခဲ့တဲ့ စောက်ပတ်နုနုလေး ခုတော့ မုဒိမ်းကောင် စိတ်ကြိုက် အကြမ်းပတမ်းလိုးတာ ခံနေရသည်။ “ဖွတ် ဖွတ် ဘုတ် ဗြစ် ဗြစ်” လိုးသံက တစ်ခန်းလုံး ပွက်ပွက်ညံနေသလို သူမရဲ့ အော်ငြီးသံကလည်း မိုးချိမ်းသံနဲ့အပြိုင် ထွက်ပေါ်နေသည်။ အိမ်ပြင် တံစက်မြိတ်က ရေကျသံထက် မျိုးပိုင်ရဲ့လိုးချက်က စည်းချက်ပိုကျသည်။ ဆယ့်ငါးမိနှစ်ခန့် အားရပါးရဆောင့်လိုးပြီး ပပစောက်ပတ် ပူနွေးသွားတဲ့အထိ လရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ မျိုးပိုင် ပုဆိုးပြန်ဝတ်ပြီး စီးကရက်မီးညှိကာ သွေးထွက်နေတဲ့ ဆရာဝန်မ စောက်ပတ်လေးကိုကြည့်ရင်း ပီတိဖြစ်နေသည်။ ပပကတော့ ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုနေဆဲ အိမ်ပြင်မှာ မိုးကလည်း အဆက်မပြတ် ရွာနေသေးသည်။ “သမီးသူ့ကို တစ်သက်တစ်ကျွန်း ထောင်ချနိုင်ရင်တောင် ကမ္ဘာမကြေနိုင်ဘူး မေမေ” ပပရဲ့နာကျည်းမုန်းတီး ကြေကွဲနေတဲ့စကားကို ဒေါ်အေးကြိုင်က လူကြီးပီပီ အချိန်ယူပြီးစဉ်းစားသည်။ ပြီးမှ ”ကဲ သမီး အမေ့ကိုပြော.. မနေ့ညကကိစ္စကို ဘယ်သူတွေသိသေးလဲ” ဒေါ်အေးကြိင်ရဲ့ မေးခွန်းကို ပပက ရှက်ရှက်နှင့် “မေမေရယ်.. သမီးရယ်.. အဲ့ လူယုတ်မာ မုဒိမ်းကောင်ရယ်.. သုံးယောက်တည်းပါ” ပပရဲ့ ဒေါသသံပါတဲ့ ဖြေပုံကို ဒေါ်အေးကြိုင် သေချာနားထောင်ပြီး မျက်ခုံးပင့်ကာ ”ကဲ ပြောပါဦး.. အဲ့ကောင်က ဘာအလုပ်လုပ်လဲ” ဒေါ်အေးကြိုင်ရဲ့ အမေးအမြန်းကို ပပက စိတ်မရှည်ပေမယ့် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

”ဘေးအိမ်က အဒေါ်ကြီးကတော့ အဲ့ကောင်က ညဘက်တက္ကစီမောင်းတယ်တော့ ပြောတာပဲ” ဒေါ်အေးကြိုင် ဆယ်မိနစ်လောက် သေချာစဉ်းစားပြီးမှ သက်ပြင်းရှည်ချကာ ”ဟူး…. ဒီမှာသမီး… သမီးအတွက် နစ်နာပြီး တစ်ဖက်သတ် ဆန်နေမှာကိုတော့ မေမေသိတယ်.. အမေ့သမီးကို စော်ကားတဲ့ သူ့ကို အမေကပိုလို့တောင် စိတ်နာသေးတယ်..ဒါပေမယ့် သူ့ကိုလက်ထပ်လိုက်ပါသမီး” မထင်မှတ်စရာ ဒေါ်အေးကြိုင်စကားက ပပနားထဲ သံရည်ပူလောင်းသလို ဖြစ်သွားသည်။ “မဖြစ်နိုင်တာ ကိုယ့်ကိုစော်ကားတဲ့ မုဒိမ်းကောင်ကို လက်ထပ် ဖို့ဆိုတာ… အမေ… ဘယ်လိုဖြစ်လို့.. ဒီစကားထွက်တာလဲ ” ပပ မယုံကြည်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေသည်။ ဒေါ်အေးကြိုင်က ဆက်ပြီး ”အင်း သမီး.. မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာ ဟုတ်တယ်.. ဒါပေမယ့် သမီး ဖြစ်အောင်လုပ်ပေးရမယ်.. အဲ့ကောင်ကို တရားစွဲထောင်ချပြီပဲ ထားပါဦး.. သမီးက အပျိုမဟုတ်တော့မှန်း သူများသိတော့ လူတွေက သမီးကို ဘယ်လိုမြင်ကြမလဲ.. သမီးကိုကော လိပ်ပြာသန့်သန့်နဲ့ လက်ထပ်ယူကြမယ် ထင်လား.. သမီးရဲ့ အသိုင်းအဝိုင်း အမေ့ရဲ့အသိုင်းအဝိုင်း နောက်ဆုံး မင့်ညီမလေးနှစ်ယောက် ကျောင်းမှာ မျက်နှာ ဘယ်လိုပြမလဲ…ဘဝမှာအမဲစက်အနေနဲ့ ကျန်နေခဲ့မှာ.. ပြီးတော့ မြန်မာမိန်းကလေးသိက္ခာ.. အမေကိုယ်တိုင်ကလည်း သမီး အဖေနဲ့ကလွဲပြီး ဘယ်ယောက်ျားနဲ့မှ လိင်မဆက်ဆံခဲ့ဘူး… သမီးကိုလည်း အမေ့လိုပဲဖြစ်စေချင်တယ်… သူများနဲ့ ဆက်ဆံပြီးမှ နောက်ထပ်တစ်ယောက်ကို လက်ထပ်မယူစေချင်ဘူး.. ဒါ အမေ့ဆန္ဒပဲ.. အမေလည်း သူ့ကိုရွံပေမယ့် မိသားစုသိက္ခာအတွက် သူ့ကို လက်ထပ်လိုက်ပါသမီး” ဒေါ်အေးကြိုင်စကားလည်း ဆုံးရော ပပ အော်ငိုတော့သည်။ မလွဲသာသည့်အဆုံး မုဒိမ်းကောင်ကို လက်ထပ်ရန် သဘောတူလိုက်ရသည်။ မျိုးပိုင်အဖို့တော့ ဘယ်လိုမှ မယုံကြည်နိုင်လောက်တဲ့ အခြေအနေ ကြည့်လေ ညဖက်တက္ကစီ ခိုးဆွဲတဲ့ မုဒိမ်းကောင်ဘဝကနေ ဆရာဝန်မလင် သူဌေးသားမက်ဘဝသို့ ရောက်တော့မည်တကား။ လက်ထပ်ပွဲကိုတော့ ပုံမှန်အလှူလေး လုပ်လိုက်သည်။ ဒီည မင်္ဂလာဦးည ဟိုတစ်ခေါက်က အတင်းရုန်းလို့ အတင်းမုဒိမ်းကျင့်ခဲ့ရတော့ ပပရဲ့အလှအပကို သေချာမခံစားမိခဲ့ ခုတော့ ကံတရားရဲ့ မျက်နှာသာပေးမှုက ဆရာဝန်မချောချောလေးကို ဇနီးအဖြစ် တရားဝင် လိုးခွင့်ရပြီလေ။ ပပမှာတော့ မျိုးပိုင်ကို ရွံတဲ့စိတ်က ဖျောက်လို့မရ။ အိပ်ခန်းထဲ မျိုးပိုင်ရောက်တော့ ပပက ဂရုမစိုက်ပဲ စားပွဲပေါ်က ဖိုင်တွဲတွေနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ ညလည်း ဆယ်နာရီကျော်ပြီမို့ မျိုးပိုင်က စိတ်မရှည်ပဲ ပပအနောက်ကနေ လှမ်းဖက်ပြီး နို့နှစ်လုံးကို ညဝတ်ဂါဝန်ပေါ်က ဖွဖွလေးကိုင်ကာ လည်တိုင်ဖြူဖြူလေးကို နမ်းပြီး ”ချစ်လေး အိပ်တော့မယ်လေကွာ.. ကိုကစောင့်နေတာ ချစ်လေးကို ဟဲဟဲ” ပပကလည်း “ဒီမှာ အလုပ်လုပ်နေတာ နားမလည်ဘူးလား.. ရှင့်ဖာသာ အိပ်ချင်အိပ် မနိုးလေကောင်းလေပဲ” သူစိမ်းဆန်လွန်းတဲ့ ပပစကားကို မျိုးပိုင်စိတ်မဆိုးပဲ ချိုင်းအောက်က လက်လျှိုကာ ဘော်လီမဝတ်ထားတဲ့ ရင်နှစ်မွှာကိုညစ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ချေပေးလိုက်သည်။

ပပရဲ့ ခါးကိုလည်း လီးဖြင့် ထောက်ထားသေးသည်။ ပပရုန်းသော်လည်း မျိုးပိုင်ရဲ့ ဆရာကျလွန်းသော နို့ကလိမှုကြောင့် ငြိမ်ကျသွားသည်။ ပြီးမှ ပပကို မျက်နာချင်းဆိုင် ရပ်စေပြီး နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းပြီး ဂါဝန်ကိုမကာ ဖင်နှစ်ခြမ်းကို ပွတ်သည်။ ပပကို စားပွဲပေါ်ထိုင်စေပြီး ဂါဝန်ကို အပေါ်လှန်ကာ ပေါင်ဖြဲလိုက်တော့ အနာပင်မကျက်သေးတဲ့ စောက်ပတ်လေးက ပြူးထွက်လာသည်။ မျိုပိုင် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ စောက်စိကိုစုပ်ကာ လျှာနဲ့ယက်တော့သည်။ “ရွှတ်.. အား အင်း ရှင်ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ.. ညစ်ပတ်တယ်” ပပ မနေနိုင်တော့ဘဲ မျိုးပိုင်ခေါင်းကို ကိုင်ကာ ပေါင်ကြားထဲ အတင်းထိုးကပ်သည်။ စောက်ရည်ကြည်များ ထွက်လာတော့ မျိုးပိုင် မြိုချလိုက်ပြီး တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်ကာ စောက်ခေါင်းထဲထိ လျှာနဲ့ ထိုးကလိလိုက်သည်။ ”ပလပ်..ရွီး အား” ခနနေတော့ စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များထွက်လာပြီး ပပ တစ်ချီပြီးသွားသည်။ “ဘယ်လိုလဲ ကောင်းလား သဲလေး” မျက်နှာမှာ စောက်ရည်ပေပွနေတဲ့ မျိုးပိုင်အမေးကြောင့် ပပ အနေရခက်သွားသည်။ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးတာမို့ အရသာထူးကဲနေသည်။ ခေါင်းလေးသာ ငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ မျိုးပိုင်က ပြုံးပြီး ပပကို ကုတင်ပေါ်ပွေ့ချီကာ တစ်ကိုယ်လုံး ချွတ်လိုက်တော့ အားပါး နတ်မိမယ်လေးလိုပင် လိုးဖူးသမျှမိန်းမတွေထဲ ဒီမိန်းမအလှဆုံးဖြစ်သည်။ ကိုယ်လုံးတီး အလှနဲ့ ပပကိုကြည်ပြီး မျိုးပိုင် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ လီးထိပ်ကို တံတွေးစွတ်ပြီး စောက်ပတ်ဝတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးလိုက်သည်။ ”ဗြိ ဗြစ် အင့် အား” တစ်ခါကြမ်းကြမ်းခံဖူးတော့ ဒီတစ်ခါ ပပ သိပ်မနာပဲ မျိုးပိုင် လိုးချက်တိုင်းကို ကော့ကော့ပေးသည်။ ထို့နောက် ပပကို ဖင်ကုန်းခိုင်းကာ အနောက်က ဆောင့်လိုးသည်။ လက်ညိုးကလည်း စအိုဝကို ထိုးကလိသည်။ ခါးကိုင်လိုးလိုက်၊ ဆံပင်စောင့်ဆွဲပြီး လိုးလိုက် လုပ်သည်။ ”အား ကောင်းလိုက်တာ သဲလေးရာ စောက်ပတ်က စီးနေတာပဲ… ဘွတ်ဘွတ်” ဆောင့်လိုးချက်တွေနဲ့အတူ နို့နှစ်လုံးက တုန်ခါနေသည်။ မျိုးပိုင်လည်း အားရပါးရ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးပြီး သုတ်ရည်များ ပန်းထည့်ကာ ပြီးသွားတော့သည်။ ထိုမင်္ဂလာဦးညမှစပြီး ပပလည်း မျိုးပိုင်ကို အမြင်ကြည်သွားသည်။ တစ်ရက်ကို အနည်းဆုံး နှစ်ခါလောက်တော့ အလိုးခံပေးသည်။ စောက်ပတ်ကော ပါးစပ်ကော ဖင်ကော နေ့တိုင်း အလိုးခံရသည်။ မျိုးပိုင်က ကားမောင်းရုံကလွဲပြီး ဘာမှမလုပ်တတ်သောကြောင့် အိမ်ကားမောင်းရသည်။

ဒေါ်အေးကြိုင်ကတော့ မျိုးပိုင်ကို ဒရိုင်ဘာတစ်ယောက်လိုသာ ဆက်ဆံသော်လည်း အလတ်မနှင့် အငယ်မကမူ မျိုးပိုင်ကို ချစ်ကြသည်။ အစ်ကိုတစ်ယောက်လို အားကိုးသည်။ အိမ်မှာ ယောက်ျသား မရှိခဲ့လို့လည်း ဖြစ်မည်။ ဒီနှစ်ယောက်မှာမှ အငယ်မ လင်းလင်းက ပိုကဲသည်။ မျိုးပိုင်နှင့် ဖင်ပုတ်ခေါင်းပုတ်နေသည်။ တစ်ခါတလေ ဧည့်ခန်းထဲ tv ကြည့်ရင်း မျိုးပိုင်ပေါင်ပေါ်မှာ ကလေးလိုပင် အိပ်ပျော်တတ်သည်။ ပပကတော့ ညီမလေးနှစ်ယောက် မိမိအမျိုးသားကို အားကိုးသောကြောင့် ပီတိဖြာရသည်။ ဒေါ်အေးကြိုင်ကတော့ ဂရုကိုမစိုက် ခပ်တန်းတန်းပင်နေသည်။ မျိုးပိုင်မူကား စားနေကျ ကြောင်ပါးကြီးပီပီ တစ်အိမ်လုံးကို သိမ်းချင်သည်။ သိမ်းချင်တယ်ဆိုတာ ပစ္စည်းဥစ္စာမဟုတ် သိမ်းကျုံးလိုးချင်တာကို ပြောတာ။ ဒါကြောင့်လည်း အခွင့်အရေးတွေ ဖန်နေခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်နေ့ မျိးပိုင်နှင့် လင်းလင်းတို့ နှစ်ယောက်တည်း ဧည့်ခန်းမှာ tv ကြည့်သည်။ ထုံးစံအတိုင်း လင်းလင်းက မျိုးပိုင်ပေါင်ပေါ် အိပ်ကြည့်ရင်း မှေးကနဲအိပ်ပျော်သွားသည်။ လင်းလင်းက ခုမှ ကိုးတန်းဆိုပေမယ့် မင်းသမီးလေး ယွန်ယွန်းနှင့်ပုံစံတူ နုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး နို့မကြီးဖင်မကြီးဆိုပေမယ့် အပျိုတော့ဖြစ်နေပြီ။ မျိုးပိုင်အဖို့တော့ မိန်းမမှန်လျှင် ရာသီလာကတည်းက စလိုးရမယ့်အရွယ်ဟု ခံယူထားသည်။ ခုလည်းကြည့် အငယ်မ လင်းလင်း ပေါင်ပေါ်အိပ်နေပုံက အပြစ်ကင်းစင်လွန်းလှသည်။ မျိုးပိုင်က လင်းလင်း ညဝတ်အင်္ကျီအာက် လက်လျှိုကာ ဗိုက်သားမှတဆင့် ဘရာမဝတ်ထားတဲ့ နို့သေးသေးလေးနှစ်လုံးကို ပွတ်လိုက်သည်။ လင်းလင်း အနည်းငယ် လှုပ်ရှားလာတော့ မျိုးပိုင် လှန့်သွားသေးသော်လည်း ပြန်ငြိမ်သွားမှ မျိုးပိုင် စိတ်သက်သာရာရပြီး ပြုံးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ညဝတ်ဘောင်းဘီပါးအောက်ကနေ စောက်ပတ်ကို စမ်းကြည့်တော့ အရည်ချွဲများ စိုနေသည်။ ဒီကောင်မလေး အိပ်ချင်ဟန်ဆောင်နေမှန်း မျိုးပိုင် ရိပ်မိသွားသည်။ ထို့ကြောင့် လင်းလင်း လက်တစ်ဖက်ကို ယူကာ ပုဆိုးအောက်ထည့်ပြီး လီးကိုင်ခိုင်းတော့ လင်းလင်းလည်း ဖွဖွလေးကိုင်ထားသည်။ ဇာတ်လမ်းကတော့ အဆင်ပြေနေပြီ။ “ကိုမျိုးပိုင် မအိပ်သေးဘူးလား မိုးချုပ်နေပြီ” ရုတ်တရက် အခန်းထဲမှ ပပ ခေါ်သံကြောင့် မျိုးပိုင်ကော လင်းလင်းကော လှန့်ပြီးငြိမ်သွားသည်။ မျိုးပိုင် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သည်အထိ လင်းလင်းကတော့ ဆိုဖာပေါ်မှာ အိပ်ဟန်ဆောင်နေဆဲ။ ဒီနေ့ အလတ်မကို ကျောင်းအရင်ပို့ရမည်။ ပြီးတော့ ယောက္ခမ ထို့နောက် မယားဖြစ်သူ ပပကို ဆေးရုံရှေ့ချပေးလိုက်သည်။ လင်းလင်းကို ကျောင်းပို့ဖို့ပဲ ကျန်သည်။ ကျောင်းက ၉ နာရီမှတက်မှာ ခုမှ ၈နာရီကျော်ကျော်သာ ရှိသေးသည်။ ဆေးရုံနှင့်ကျောင်းက သိပ်မဝေးတာမို့ ဆယ်မိနစ်လောက်သာ မောင်းရသည်။ ”ဟဲ့ လင်းလင်း အရှေ့ခန်းလာထိုင် လာ” မျိုးပိုင်က ခေါ်တော့ လင်းလင်းလည်း အရှေ့ခန်းဝင်ထိုင်သည်။ ဆံပင်ကို ငါးရိုးပုံစည်းထားပြီး သနပ်ခါးပါးကွက်ကြား ရင်ဖုံးအင်္ကျီအဖြူလေးနဲ့ ခယ်မငယ်လေး လင်းလင်းမှာ ချစ်စရာကောင်းလွန်းလှသည်။ ကျောင်းစိမ်း ချိတ်ထဘီစကတ်နှင့် ကားပေါ်တက်တော့ ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးကို တွေ့ရသည်။

မျိုးပိုင် ငပဲကို မနည်းထိန်းပြီး ဆေးရုံမှ စမောင်းထွက်တော့သည်။ ကျောင်းမရောက်ခင် လမ်းတစ်ဝက်လောက် မီးပွိုင့်မိသည်။ ရုံးတက် ကျောင်းတက်ချိန်မို့ တော်တော်ကြာသည်။ ထိုစဉ် မျိုးပိုင်လက်က လင်းလင်းပေါင်ကို စပွတ်တော့သည်။ လင်းလင်းလည်း ဘာမှမတုံ့ပြန်ဘဲ ငြိမ်ခံနေသည်။ စိတ်ကစားတတ်တဲ့ အရွယ်ဖြစ်တော့ မျိုးပိုင်က အထာနပ်သည်။ လက်က အရဲစွန့်ကာ ထဘီကြားထဲဝင်ပြီး ပေါင်သားလေးကို ပွတ်နေတုန်း မီးပွိုင့်စိမ်းသွားသည်။ ကျောင်းရှေ့ရောက်တော့ “လင်းလင်း ပေးမင်းလွယ်အိတ်” ဟုပြောကာ လင်းလင်းလွယ်အိတ်ထဲမှ ခွင့်စာကဒ်ယူဖြည့်ပြီး “ဘယ်မှမသွားနဲ့ ..ကားပေါ်ကစောင့်နေ” ဟုဆိုကာ ကားတံခါးပိတ်ပြီး ကျောင်းထဲဝင် ခွင့်စာသွားပေးပြီး ပြန်ရောက်လာကာ “မင်း ဒီနေ့ ကျောင်းမတက်နဲ့.. ခွင့်တိုင်ပြီးပြီ” ဟုပြောပြီး ကားမောင်းကာ အိမ်ပြန်ခဲ့သည်။ လင်းလင်းက ဘာတစ်ခွန်းမှ မပြော စိတ်ကစားတဲ့ အရွယ်ဖြစ်သလို မျိုးပိုင်နဲ့ပပ လိုးတာကိုလည်း မြင်ဖူးသောကြောင့် ယခုကဲ့သို့ မျိုးပိုင်အပေါ်စိတ်ယိုင်မိခြင်းဖြစ်သည်။ “ကျွိ….” အိမ်ရှေ့ ကားထိုးရပ်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲဝင်ထိုင်ကာ မျိုးပိုင်က“လာ လင်းလင်း.. ငါ့ပေါ်ထိုင်”ဟု ပြောပြီး လင်းလင်းကို ဆွဲကာ ပေါင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းသည်။ ပြီးမှ သနပ်ခါးလိမ်းထားတဲ့ ပါးပြင်ကို အနမ်းပေးပြီး နုတ်ခမ်းကိုလျှာနဲ့ အတင်းထိုးထည့်ကာ စုပ်နမ်းတော့သည်။ လက်ကလည်း အင်္ကျီပေါ်ကနေ နို့လေးကိုင်လိုက် ဖင်လေးပွတ်လိုက် လုပ်သည်။ လင်းလင်းကတော့ မျိုးပိုင်ပြုသမျှ ငြိမ်ခံနေသည်။ မျိုးပိုင်က ဆက်ပြီး လင်းလင်းရင်ဖုံးအင်္ကျီကို ချွတ်ပြီး ဘရာစီယာကိုပါ ချိတ်ဖြုတ်လိုက်တော့ လက်ဖက်ရည်သောက် ပုဂံလုံးအရွယ် နို့လေးနှစ်လုံးက ထွက်လာသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ပြးကပ်ကာ သေးနေသေးသည်။ မျိုးပိုင်က နို့သီးခေါင်းလေးကို ဆွဲချေလိုက် စို့လိုက်လုပ်တော့ လင်းလင်း ခါးကော့သွားသည်။ “အင်း အား ကိုကြီးရယ် ဟင့်” ကျောင်းစိမ်းထဘီ ချိတ်ကိုပါ ဖြုတ်၍ချွတ်လိုက်ကာ တဆက်တည်း ပင်တီနှင်းဆီရောင်လေးကိုပါ ချွတ်လိုက်တော့ လင်းလင်းတစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်ဗလာဖြစ်သွားသည်။ ငယ်သော်လည်း ဖွံ့ထွားတဲ့ အလှကိုကြည့်ရင်း မျိုးပိုင် တံတွေးမြိုချလိုက်သည်။ စောက်ပတ်လေးက အမွေးနုရေးရေးလေးသာ ပေါက်သေးသည်။ ပေါင်ဖြဲပြီး စောက်ပတ်ကို ဆယ်မိနှစ်ခန့်ယက်ပေးလိုက်သည်။ ”အား ကိုးကြီးရယ်.. ဟင့်” ကောင်းလွန်းတော့ လင်းလင်း စညည်းတော့သည်။ ပြီးမှ ပုဆိုးချွတ်ကာ လီးကို လင်းလင်း မျက်နာနား တေ့ပေးလိုက်သည်။ အစ်မပပ လုပ်နေကျကို တွေ့ဖူးတော့ ဘာလုပ်ရမယ်မှန်း လင်းလင်းသိသည်။ မျိုးပိုင်ရဲ့ မာတောင်နေတဲ့ လီးဒစ်ပြဲကြီးကို ကိုင်ကာ နုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ စစုပ်တော့သည်။

လီးကကြီးလွန်းတော့ လင်းလင်းပါးစပ်ထဲ အပြည့်ဖြစ်နေသည်။ ”စုပ်စမ်းကွာ အသဲလေး.. စုပ် .. လျှာနဲ့ယက်ပြီးစုပ်…အား .. စုပ်စမ်းကွာ” မျိုးပိုင်ပြောရင်း လင်းလင်းခေါင်းကို ကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို လိုးတော့သည်။ ”ပလွတ် ပလွတ်.. အား…စုပ်စမ်း မယားငယ်လေး.. မင်းအစ်မထက် မင်းက ပိုမိုက်တယ်.. မင်းအစ်မကို လိုးတာထက် ပိုကောင်းအောင်လိုးပေးမယ် စုပ်စမ်း ငါ့မယားလေး.. အား ကောင်းလိုက်တာ ” ခက်ထန်သော စကားလုံးကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့အတူ လင်းလင်းပါးစပ်ကို အဆက်မပြတ်လိုးတော့သည်။ လင်းလင်းမေးစေ့ကို ဂွေးစေ့နှစ်လုံးက တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဆက်တိုက်ရိုက်နေသည်။ လီးက အာခေါင်ထဲထိ ဆောင့်ဝင်နေပြီး ခဏကြာတော့ ပါးစပ်ထဲ ညှီစို့စို့ အရည်များဝင်လာသည်။ ခဏလောက်နေမှ မျိုးပိုင်က လင်းလင်းပါးစပ်ထဲမှ လီးဆွဲထုတ်ကာ ”ပလွတ်… မထွေးထုတ်နဲ့ မျိုချလိုက်” လင်းလင်းလည်း နှုတ်ခမ်းမှာပေနေတဲ့ လရည်တွေကိုပါ လျှာနဲ့သပ်ပြီး မြိုချလိုက်သည်။ ”အလိုးခံချင်ပီလား… ပက်လက်လှန်ပြီး ပေါင်ကားထား” လင်းလင်းလည်း လက်နှစ်ဖက်နှင့် ပေါင်ကိုဖြဲလိုက်တော့ စောက်ပတ်သေးသေးလေးက ပြဲထွက်လာသည်။ မျိုးပိုင်လည်း တံတွေးဆွတ်ပြီး ဖိလိုးတော့သည်။ “ဗြစ် ဗြစ် ဒုတ်.. အ…အမလေး..ကိုကြီး နာတယ်” အပျိုမှေးပေါက်သွားပြီး သွေးထွက်လာပေမယ့် လင်းလင်းတစ်ချက်ပဲမှဲ့ပြီး အံကြိတ်ခံနေသည်။ တော်တော်ထန်တဲ့ ကလေးမပဲဟု တွေးပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ”ဖွန် ဖွတ် အ အင့် အား” စောက်ပတ်က ကျဉ်းလွန်းတော့ မျိုးပိုင်အဖို့ အရသာတွေ့လွန်းလှသည်။ ၁၀မိနစ်လောက်ကြာ‌တော့ လင်းလင်းလည်း နာရာကနေ ကောင်းလာကာ မနေနိုင်ပဲ ” အား.. ကိုကြီး ကောင်းတယ်.. ဘယ်လိုလည်းမသိဘူး.. လုပ်ဦး… ဒီထက်ပိုကြမ်းဦးကွာ… ပြဲသွားပါစေ….ဆောင့်ပါ” “ဆောင့်ပြီနော်… မယားငယ်လေး အသဲလေး… ဖွတ် ဖွတ် ဗြစ် ဗြစ်” အချက်ငါးဆယ်လောက် လိုးလိုက်တော့ လင်းလင်းပြီးကာ ငြိမ်ကျသွားသည်။ မျိုးပိုင်ကတော့ မပြီးသေး“ဖင်ကုန်းပေး…သဲလေး” လင်းလင်းလည်း ဖင်ကုန်းပေးတော့ မျိုးပိုင်က လက်ညိုးကို တံတွေးစွတ်ပြီး ပန်းရောင်စအိုဝကို စချဲ့သည်။ စစချင်းတော့ လင်းလင်း နည်းနည်းရုန်းသည် နောက်မှ ငြိမ်ခံသည်။ မျိုးပိုင်လည်း လက်ညိုးကို အဆုံးထိ ထိုးထည့်ကာ မွေတော့သည်။ ပြီးမှ မပြောမဆိုနဲ့ ဖင်ဖြဲကာ လီးတေ့ပြီးဖိသွင်းတော့ ဖင်ပြဲသွားကာ သွေးထွက်လာသည်။ ” ဗြိ.. အား နာတယ်…အမလေး..ကိုကြီရယ်…သေပါပီ”ဟုဆိုကာ အတင်းရုန်းတော့ မျိုးပိုင်က ခါးသေးသေးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖမ်းထိန်းကာ ”ငြိမ်ငြိမ်နေလေ သဲလေးရဲ့ ခဏလေး နာတာပါ တဖြည်းဖြည်း ကောင်းလာမှာပါ”ဟု ပြောရင်း မျိုးပိုင်က တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ရိုက်ကာ ဆက်ဖိလိုးတော့သည်။ “ဗြိ ဗြိ အာ အ….” နာလွန်းလို့ လင်းလင်းမျက်ရည်ပင်ကျသည်။ မျိုးပိုင်ကတော့ ကိုးတန်းကျောင်းသူ အငုံးလေးကို ပါကင်ကော ခရေပါခြွေခွင့်ရတော့ ဖီးအတက်လွန်နေပြီ။ ”ကောင်းလိုက်တာ သဲလေးရယ်.. သဲလေးဖင်လေးက..ကြပ်နေတာပဲ… ဖြန်း ဖြန်း ဘွတ် ဘွတ်..” တင်ပါးရိုက်ပြီး အချက်ငါးဆယ်လောက် ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးကာ စအိုထဲ လရည်ပူတွေ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ တဆက်တည်းဆိုသလို ဖင်လိုးခံရတဲ့ လင်းလင်းခမျာ မောပန်းခြင်း နာကျင်ခြင်းနဲ့ ကောင်းခြင်းတွေ ရောထွေးကာ တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ဆိုဖာပေါ် မှောင်ကျသွားတော့သည်။……ပြီး