ဦးညိုမောင်ရဲ့ မှိုပွင့်ကြီးကို စွဲသွားတဲ့ သက်သက်

အိပ်ချင်လွန်း၍သာ ကျမအိပ်ခန်းအတွင်းဝင်အိပ်လိုက်ရပေမဲ့ ကိုထွေးက မလာသေးသဖြင့် စိတ်ချလက်ချ အိပ်မရပါဘူးအိပ်တဝက် နိုးတဝက်ပါဘဲ ထိုအချိန် တံခါးခေါက်သံ ကြားလိုက်ရပါတယ် သြော် သူပြန်လာပြီကိုး တံခါးခေါက်မှာပေါ့ သူမှ သော့မပါတာ ကျမသော့ခတ်မထား ဘူးလေ သူသိမှာပါ။ ကိုယ်တော်ချောက ကျမရှိတဲ့ အိပ်ခန်းဘက်ကို တန်းလာတော့တာပါဘဲ ကျမလဲ စောင်ခေါင်းမြီးခြုံပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင် နေလိုက်တယ် သူ ချက်ချင်းကုတင်ပေါ် တက်လာတော့တာဘဲဟင်း…ဟင်း ရယ်စရာ ဘဲ မနက်ကတော့ ကောက်တော်မူနေပြီး ခုတော့ နေနှိုင်သေးလား။ အိုး..ကျမခေါင်းမြီးခြုံထားတာကို ခေါင်းကစမလှန်ပါဘဲ ခြေထောက်ကစလှန်တယ် အင်း…သူဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ ကျမသိတာပေါ့ထင်ထားတာက ကျမကိုနှိုးမယ် အနမ်းတွေပေးမယ် ပတ်ချွဲနတ်ချွဲတွေလျှောက်ပြောမယ် ပေါ့၊ ခုတော့ဘာဒီဇိုင်းတွေဖမ်းနေတာလဲမသိစကားတခွန်းမျှ မပြောဘဲနဲ့ အံ့ပါရဲ့။

နေပါ့စေအုံး သူ့ဟာကြီးကို မိအောင်ဖမ်းဆွဲပြီး မှတ်လောက်သားလောက်အောင် လိမ်ချိုးထားလိုက်အုံးမယ်။ ကိုညိုမောင် ခြေထောက်ဘက်ကစောင်ခြုံကို မပြီးခေါင်းတိုးဝင်လိုက်လေသည် မိန်းမရဲ့ ခါတိုင်းနဲ့မတူတဲ့အမွှေးနံ့က ကိုညိုမောင်၏ ရမက် ကိုပိုမို နှိုးဆွသလိုခံစားရလေသည်။ စောင်းစောင်းလေးအိပ်နေတဲ့မိန်းမကို ပက်လက်ဖြစ်အောင်လှဲ့ပြီး ထမိန်ကြားခေါင်းဝင်ကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကိုစတင်၍လျှာဖျား လေးနှင့်ရက်လေတော့သည် ။ ဒီနေ့ ကိုထွေးရဲ့အပြုအမူတွေက အရမ်းထူးဆန်းနေပါတယ် ခါတိုင်းထမိန်ကိုလှန်ပြီး တန်းလိုးတဲ့သူက အဆန်းတွေထွင်နေပါလား ဘုန်းနိမ့်မှာကြောက်လို့ ထမိန်ကိုတောင်သိပ်မကိုင်ချင်တဲ့သူက။ ခုတော့ … “အို…ကျမ .. အင်…အ……..” ဘယ်လိုမှ ထင်မှတ်မထားဘဲ ရုတ်တရက် သူ့လျှာကြီးနဲ့ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲကို ထိုးထဲ့ခံလိုက်ရတယ် ကျမဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းကို မသိတော့ပါဘူး။ ကျမကိုယ်ကျမ သတိထားမိတာကတော့ ကျမပေါင်တွေကို ကားပေးလိုက်တယ်ဆိုတာပါဘဲ။ ကျမ အတွေးနဲ့ အကြံတွေလဲ ဘယ်ရောက်သွားမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး။

တသက်နဲ့တကိုယ်ဒီလိုမျိုး အရသာထူးမျိုးကိုဘယ်တုန်းကမျှ မခံစားခဲ့ရဘူးပါဘူး ရှင်။ ကျမတကိုယ်လုံးမှာရှိတဲ့ အကြောတွေထဲ စိမ့်စိမ့် သွားပြီး အသားတွေတောင် တဆတ်ဆတ်တုန်လာပါတယ်။ “အမလေး…..အား….ကျွတ်…ကျွတ်…” ကျမ…ကျမလေ…ထွန့်ထွန့်ကိုလူးသွားတာပါဘဲ ကျမအသက်ရှူလို့တောင် မ၀တော့ဘူး။ ခေါင်းမြီးခြုံ ကိုဖွင့်ပြီးခေါင်းကို ဘယ် ညာ ရမ်းနေရတော့တာပါဘဲရှင်။ နိုင်ငံခြားဇာတ်ကားတွေထဲမှာ ဒီလိုမျိုးတွေလုပ်ကြတယ်လို့ တော့ကြားဖူးပါတယ်။ အခုတော့ ကျမကိုယ်တိုင် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့တွေ့နေရပါပြီ ပါးစပ်ကနေ အသံမထွက်မိအောင် မျက်စိကို စုံမှိတ်ပြီးအံ့ကြိတ်ခံနေရတယ်။ ကိုထွေးက ဒီလိုတွေ လုပ်တတ်လိမ့်မယ်လို့တောင် ထင်မထားဘူး။ ကိုညိုမောင်ဒီနေ့ ဘာဂျာမှုတ်ရတာ အခါတိုင်းနဲ့မတူသလိုစိတ်ထဲမှာထင်မိတယ် မိန်းမရဲ့စောက်ခေါင်းကနည်းနည်းကျင်းသွားသလိုဘဲ။ အင်းလေ မလိုးရတာကလဲ တပါတ်တောင်ပြည့်တောမှာကိုးကျင်းနေရောပေါ့။ စောက်စိလေးကိုဆွဲစုတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ မိန်မရဲ့တကိုယ်လုံး တုန်သွားသလို ဆတ်ဆတ်ခါနေတာကိုလဲ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဒါပေမဲ့စောက်ဖုတ်နံ့လေးကမွှေးနေတာနဲ့ သူ့လျှာကိုစောက်ခေါင်းထဲ တဆုံးဝင်အောင်ထိုးထဲ့ပြီး အကြာကြီး ကလိပြစ်လိုက်တယ်။ ခါးတွေလဲ ကော့တက်လာပြီး ဖင်တွေလဲ ဘယ် ညာ ရမ်းခါသွားတာဘဲ။ သူမဖင်ကြီးမြောက်တက်နေတဲ့အချိန် ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။

ခုတော့ အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားပြီ။ ကိုညိုမောင်လျှာကြီးကို ချွန်လိုက်ပြီး သူမရဲ့စောက်စေ့လေးကို ကလိလိုက်ပြန်တယ်။ သူမပေါင်တွေ တဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကိုကားပေးလာတယ်။ အခုမှ စောက်ခေါင်းထဲကို လျှာကြီးထိုးထည့်ရတာ လွပ်လပ်သွားတော့တယ်။ ကိုညိုမောင် လျှာကြီး သူမ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ထိုးမွှေလိုက်၏။ သူမ အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာသည်။ သူမ၏ နှလုံးခုန်သံတွေတောင် ကြားရလေသည်။ စောက်စေ့လေးကို သွားဖြင့်ကြိတ်ပြီး စုတ်ဆွဲလိုက်ပြန်သည်။

“ပလွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်….ပလပ်…ပလပ်…” သူမဖင်ကြီးနောက်တခါ လေထဲပြန်မြောက်တက်သွားပြီစောက်ဖုတ်ထဲမှ ပူပူနွေးနွေးပျစ်ပျစ်ချွဲချွဲအရည်တွေ ဒလဟော စီးဆင်းထွက်ကျလာပါတော့တယ်။ ကိုညိုမောင်ကတော့ အလျှော့မပေးသေးဘူး အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်ပြီးချွတ်လိုက်တော့ သူမကဝိုင်းကူ ချွတ်ပေးရှာပါသည်။ သူမမှာ စောင်ခြုံအောက်မှာပင် ကိုယ်တုံးလုံးလေး ဖြစ်သွားရှာလေပြီ။ ကိုညိုမောင်ဟာ သူ့လျှာကြီးကို တဖြည်းဖြည်းနဲ့အပေါ်ကိုတက်လာပြီး လက်တဘက်နှင့် သူမရဲ့နို့တဖက်ကို ကိုင်၍ ကျန်နို့တဖက်ကိုအားပါးတရ ကုန်းစို့နေယင်း စိတ်ထဲမှာ ထင့်သွားလေ၏။ ဟင်……..တခုခုတော့ မှားနေပြီဟုထင်သည်။ ယခု သူကိုင်စို့နေတဲ့နို့တွေက သူ့မိန်းမရဲ့နို့တွေလုံးဝမဟုတ်ဘူး။ သူ့အထင် အပျိုစင်တယောက် မဟုတ်လျှင်တောင် တခါမျှ ကလေးမမွေးဘူးသေးတဲ့ မိန်းမတယောက်ဘဲ ဖြစ်ရမည်။ နို့တွေက တင်းပြီး မာခဲနေသည်။ ပြီးတော့ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကလဲ တကယ့်မိန်မငယ်လေးတယောက်ဆိုတာ ခုမှ သတိထားမိတယ်။ စောင်ခြုံထဲမှာ မျက်စိကလဲ ကျင့်သားရလာပြီဆိုတော့ အနည်းငယ်မြင်လာရသည်။ သူမရဲ့အသားအရေကလဲ တင်တင်းရင်းရင်းရှိလှသည်။ ပြီးတော့ အသားကလဲ တော်တော်လေးကို ဖြူလိမ့်မည်။ အမှောင်ထဲမှတောင် ဖွေးဥနေတာဘဲဟု ထင်မိသည်။

သူဘာဂျာမှုတ်တုန်းက သူမတကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုံနေတာလဲ သတိထားမိသည်။ သူမရဲ့နှလုံးခုန်သံတွေလဲ ခုတောင် ကြားနေရဆဲ။ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတာလား။ ပြီးတော့ကိုယ်သင်း၊ ရနံ့ ဒီအနံ့က သူ့မိန်းမရဲ့အနံ့လုံးဝမဟုတ် ပြီးတော့ရေမွှေးနံ့ ဒီရေမွှေးက တော်တော်ဈေးကြီးလိမ့်မည်။ ကိုညိုမောင်မိန်းမက ဈေးကြီးတဲ့ ရေမွှေးမျိုးကို မသုံးဘူးဆိုတာ ကိုညိုမောင် အသိဆုံး။ ဒါဆိုသူမဘယ်သူဖြစ်မလဲ ဘာလို့သူ့အိပ်ယာထဲ ရောက်နေရတာလဲ။ ကိုညိုမောင် သိချင်စိတ်က ပြင်းပျလာသည်မို့ ရုတ်တရက် စောင်ခြုံကိုဆွဲဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းက ကိုညိုမောင် မျက်စိအမြင်များ မှားလေသလား။ မဟုတ်ပါ ကိုညိုမောင်မျက်စိ မမှားပါဘူး အသေအချာပင် နတ်သမီးလေး တစ်ပါးအလား ဖြူဖြူချောချောမိန်းမငယ်လေး တယောက်ဖြစ်နေပါတော့တယ်။

နှစ်ယောက်သား တယောက်ကိုတယောက် အံ့သြမှင်တက်ပြီး အကြောင်သားဖြင့် ကြည့်နေမိကြရင်း ပြိုင်တူ အာမေဍိတ်သံများ ထွက်လာကြလေ၏။ “ဟာ…ဟင်…ရှင်ရှင်ဘယ်သူလဲ…..ရှင်.. ဘယ်လိုလုပ်…ပြီး ရောက်လာတာလဲ….” ကျမ ဘယ်လိုမှ ထင်မှတ် မထားတဲ့အဖြစ်။ ကျမငယ်ထိပ်ကို မိုးကြိုးပစ်လိုက်သလို အရမ်းကို တုန်လှုပ်သွားပါတယ်။ ကျမ ကိုယ်ကျမ ဘာဖြစ်လို့ ဘာဖြစ်မှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူးရှင်။ ကျမကတော့ ကျမယောက်ျားလို့ဘဲ ထင်ထားတာ ခုတော့ သူစိမ်းတယောက်က ကျမကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ကျမအပေါ်တက်ခွနေတယ်။ ကျမအဖြစ်ကလဲ ဆိုးချင်တော့ ဒီနေ့ကျမှ တုံးလုံးဖြစ်အောင် ချွတ်ပေးမိတာကိုး။ ကျမယောက်ျားနဲ့ ဘယ်တုန်ကမျှ တုန်းလုံးချွတ်မပေးဘူးပါဘူး။ ကျမအရမ်းလဲ ရှက်သွားတယ်။ လိပ်ပြာလွင့်စဉ်သွားမတတ် ကြောက်လဲကြောက်သွားတာပေါ့။ ဖြစ်နိုင်လျှင် ကျမကိုယ်ကို ဖျောက်ပျစ်လိုက်ချင်တာ။ ခုတော့ သွားပါပြီ ကျမဘ၀တော့ရေတိမ်နစ်ပါပြီ။ ကျမတကိုယ်လုံး အေးစက်သွားပြီး ချွေးစေးတွေ ပျံလာပါတော့တယ်။ ကျမရုန်းကန်ဖို့တောင် အင်အားက မရှိတော့ပါဘူး တုန်တုန်ရီရီဖြင့် “ရှင်…..ဦးညိုမောင်….ရှင်ဘယ်လို….လုပ်ပြီး…. ကျမအိမ်ထဲကို ရောက်လာတာလဲ…ဟင်..” “ငါက ငါအိမ်ကို ပြန်လာတာပါ ဒါကသုံးထပ် မဟုတ်ဘူးလား ဒါ…ငါ့အိမ်မဟုတ်ဘူးလား” “ရှင်….ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ ရှင့်အိမ်က …. ဒီအပေါ်ထပ်မှာ ကျမက ရှင့်အိမ်ထဲဝင်အိပ်နေပါ့မလား….ရှင်…မူးများနေသလား.. မူးယင်လဲ ကိုယ်ဖါသာ မူးပေါ့…… ဘာလို့သူများအိမ်ထဲ ဝင်လာတာလဲ…” ကိုညိုမောင်လဲ ထိပ်ထိပ်ပြာပြာ ဖြစ်သွားရလေ၏။

ဒီကောင်မလေးတို့ လင်မယားကို ကိုညိုမောင်သိသည်။ သူတို့တိုက်ခန်းရဲ့အောက်ထပ် သူမတို့က ဒုတိယထပ်။ ကိုညိုမောင်တို့ တိုက်ခန်းဝယ်စဉ်က ဒီဒုတိယထပ်က ဒီတိုက်ခန်းလေးကို ကြိုက်ခဲ့ကြသည်။ ဒါပေမဲ့ငွေက မလိုက်နိုင်၍ တတိယထပ်ကိုဘဲ ဝယ်ခဲ့ရသည်။ ဒီလင်မယားနှစ်ယောက်က သူတို့နောက် အကြာကြီးနေမှ ရောက်လာကြလေသည်။ ညှားခါစလေးတွေဟုတောင် ထင်ခဲ့သေးသည်။ ကောင်မလေးက တော်တော်လှသည်၊ အသားလေးကလဲဖြူလို့ဝင်းလို့ မသိလျှင် အပျိုလို့ထင်ရမည်။ တကယ်လဲ အပျိုတွေ ရှုံးလောက်အောင်လှသည်။ တင် ရင် ခါး ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစား ဘာမျှအပြစ်ဆိုစရာမရှိ။ ခုတော့ ဘယ်လိုမှထင်မှတ်မထားဘဲ ဒီကောင်မလေးက ကိုညိုမောင်ရင်ခွင်အောက် ရောက်နေပေပြီ။ ရောက်နေတာမှ ဘာအဝတ်အစားမှ မပါဘဲ ရောက်နေတာ။ သူမရဲ့အလှတရားက ကိုညိုမောင်ကို ညှို့ ယူဖမ်းစားသွားလေပြီ။ ဒီအခြေအနေတောင် ရောက်မှတော့ရှေ့ဆက်တိုးရုံသာရှိတော့သည်။

ကိုညိုမောင်လီးကြီးကလဲ ပေါက်ကွဲထွက်မတတ် တောင်နေပြီ။ ဒါပေမဲ့လဲ ဝတ္တရားအရ စကားက ဆိုရဦးတော့မည်။ “ငါ.. မင်းထင်သလို မူးလာတာ မဟုတ်ပါဘူး…. လှေခါးအတက်မှာ သော့…ကျသွားလို့…. တက်ရဆင်းလိုက်ရနဲ့ ဘယ်အထပ်ရောက်မှန်း မသိလို့ တတိယထပ်ဘဲ ငါ့အိမ်ဘဲဆိုပြီး ဝင်လာတာ …. နေပါဦး…. မင်းကလဲ…ဘာလို့ သော့ခတ်မထားရတာလဲ…. မင်းကသာသော့ခတ်ပြီးမှ အိပ်နေရင်… ငါတို့ ဒီလိုမျိုး အဆင့်အထိ ဖြစ်လာစရာအကြောင်း မရှိတော့ဘူးပေါ့”။ ကျမလဲ ရှိသမျှအင်အားကိုစုပြီး ကုတင်ပေါ်လက်ထောက်၍ ထလိုက်၏ အရှက်ကိုဖုံးကွယ်ဖို့ ဘေးနားမှာ အဝတ်တခုခုကို ရှာလိုက်လေသော် ကျမအဝတ်တွေအားလုံးက ကုတင်အောက်မှာ ရောက်ကုန်ကြလေပြီ။ စောစောကခြုံထားခဲ့တဲ့ စောင်ကလဲ ဦးညိုမောင်ရဲ့နောက်မှာ ဒီလူကြီးကလဲ ကျမကို ကြည့်နေပုံက မျက်တောင်တောင် မခတ်ဘူး။ ကျမလေ…ရှက်လိုက်တာ သူစိမ်းယောက်ျား တယောက်ကိုကိုယ့်ယောက်ျားအထင်နှင့် ကုတင်ပေါ်မှာ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ခဲ့ကြပြီးပြီ။ ကျမရဲ့ရင်ခုန်သံတွေကိုတောင် ကျမ ပြန်ကြားနေရပါတယ် ရှင်။ ဦးညိုမောင် ပြောနေတာတွေတောင် မကြားတချက် ကြးတချက်ပါဘဲ။ “ဟို…..လေ…ကျမ…. ယောက်ျားက.. မလာသေးတော့….” “မင်းယောက်ျားက ဒီချိန်ထိမလာသေးဘူးဆိုတော့.. ဘယ်သွားလို့လဲ…”။ “သူ…သူ့သူငယ်ချင်း မင်္ဂလာဆောင်သွားတာပါ”။ “ဘယ်သူ့မင်္ဂလာလဲ”။ “ဟို…ကို..အောင်ကြီး”တဲ့။ “သြော်…ဒါဆို မင်းယောက်ျား ဒီနေ့ ပြန်မလာတော့ဘူး… မနက်ဖြန်တောင် ညနေနေအတော်စောင်းမှ ပြန်ရောက်ကြလိမ့်မယ်”။ “ရှင်….. ရှင်က ဘယ်လိုကြောင့် အဲလိုပြောနိုင်ရတာလဲ”။ “ငါတို့ပွဲရုံမှာ အဲဒီအောင်ကြီးရဲ့ ညီအစ်ကိုဝမ်းကွဲရှိတယ်.. သူ အဲဒီမင်္ဂလာလိုက်သွားတယ်.. အဲဒီအောင်ကြီးမိန်မရွာက ဒီကနေ မိုင်၄၀ကျော်လောက်ဝေးတယ်.. ပြီးတော့ လမ်းကလဲ တာ်တော်ကြမ်းတယ်တဲ့…. ဆိုင်ကယ်နဲ့ သွားမည့်သူတွေတောင် ဆိုင်ကယ် မယူကြတော့ဘူး… မင်္ဂလာကားနဲ့ဘဲ အားလုံးလိုက်သွားကြတယ်”။

“ဟင်……ဟုတ်လား ….ကျမက…ကျမယောက်ျား ပြန်လာမယ်ထင်ထားတာ… ကဲ…ဒါဆိုလဲ…ကျေးဇူးပြုပြီး ကျမအပေါ်ကနေ ဖယ်ပါတော့ရှင်…ဒီမှာရှက်လွန်းလို့ သေတော့မယ်”။ “ဟေ …ဒီအခြေအနေတောင် ရောက်နေပြီဘဲ နောက်ပြန်ဆုတ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး သက်သက်ရယ်.. မင်းယောက်ျား … ခုပြန်လာပြီလို့သာ သဘောထားလိုက်တော့ ဟုတ်ပြီလား”။ “ဟင့်အင်း….ဟင့်အင်း. ..မ….မ…လုပ်ပါနဲ့ …..” သွားပါပြီ ငါ့ဘ၀တော့ ကျမ ဘယ်လိုပင် ငြင်းနေပေမဲ့လဲ မရတော့ပါဘူး။ ကျမမှာ ရွေးခြယ်ခွင့်မရှိတော့ဘူးဆိုတာ ကျမ သိလိုက်ရပြီပေါ့။ ဦးညိုမောင်က ကျမအပေါ်ကနေ ကားယားခွထားပြီးသား လုံးဝဖယ်မပေးပါဘူး။ ဖယ်မပေးယုံမကပါဘူး သူ့ပုဆိုးကို သူ့ခေါင်းပေါ်မှ ကွင်းလုံးချွတ်လိုက်ပါလေပြီ။ သူ့လီးကြီးကိုလဲ ကျမ မြင်လိုက်ရပါပြီ ။ “အို……ဘုရား…” ကျမ ရင်တုန်ရပြန်ပါပြီ။ သူ့လီးကြီးက နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး။ ကိုထွေးလီးထက် နှစ်ဆ လောက်ရှိလိမ့်မယ်။ ညိုညိုမဲမဲကြီး ငရုပ်ကျီပွေ့ကြီးလောက်တောင် ရှိမလားဘဲ။ သူစိမ်းယောက်ျား တယောက်ရဲ့လီးကို ဒါပထမဆုံးမြင်ဘူးတာပါဘဲ။ ရင်ထဲမှာလဲ ဒိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။

အို…ဒါကြီးနဲ့ကျမအလိုးခံရတော့မှာပေါ့ ရင်တုန်နှုံးက ကျမရင်ဘတ်ကြီး ပွင့်ထွက်သွားမလား အောက်မေ့ရတယ်။ “ဟင့်အင်း … ဟင့်အင်း” ကျမ ကြိုးစားပြီး ရုန်းတယ်။ အားချင်းမမျှတော့ ရုန်းမရပါဘူး။ သူ့လက်က ကျမ မလွတ်နိုင်ပါဘူး။ ကျမ ဘာပြောရမယ် မသိဘူး အဆွခံထားရလို့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေပေမဲ့ ဒီဆိုဒ်ကြီးကိုတော့ ကြောက်တယ်ရှင့်။ နောက်ပြီး သူက သူစိမ်းလေ ပါးစပ်ကတော့ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်းပဲ အော်နေမိတယ်။ ကျမ တကယ်က ဒီလူကြီးကို လည်ပင်း ညှစ်ပစ်ရမှာ။ အခုက လည်ပင်းမညှစ်ပဲ ပျော့ခွေနေတဲ့လက်တွေက ကျမ မှီနေတဲ့ ကုတင်ပေါ်ထောက်ထားပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် မနဲ ထိန်းနေရတယ်။ ကျမ အော်လိုက်ရမလား အော်လိုက်ရင်လဲ ကျမ အရှက်ကွဲသွားတော့မှာ။ အရှက်နဲ့ဘ၀ ဘာကိုရွေးချယ်ရမလဲ ဝေခွဲလို့မရ ဖြစ်နေချိမှာ သူကတော့ သူ့လီးထိပ်ကြီးနဲ့ အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်ကို ဆွဲဆွဲပွတ်နေပါတယ်။ သူလီးနဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်ကို ပွတ်မိတိုင်း တကိုယ်လုံး ပျော့ခွေမလိုပဲ ဖြစ်နေတယ်။ “အို…..ဟင့်အင်း…ဟင့်အင်း..” ကျမ ဟင့်အင်း နေပေမဲ့ သိပ်မထူးပါဘူး၊ ဦးညိုက ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ သူ့လက်တွေနဲ့ ကျမပေါင်ကို အတင်းကားခိုင်းပြီး ကျမစောက်ဖုတ်လေးကို အသာဖြဲရင်း သူ့လီးကြီးကို အတင်းထိုးထည့်နေပါတယ်။ သူ့လီးခေါင်းက ကျမစောက်ဖုတ်ထဲကို အတင်းတိုးဝင်လာတယ်။ သူ့လီးထိပ်ကြီးက ဒီလောက်ကြီးနေတာ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်နိုင်ပါ့မလား။ ကျမဟာလေး ကွဲပြဲကုန်မှာပေါ့ “အင့်..အား မရဘူး…မရဘူး.” ကျမ ဦးညိုမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်နေမိတယ်။ ဦးညိုက အသားနဲနဲညိုတယ် ကိုထွေးလို ဖြူဖြူနွဲ့နွဲ့မဟုတ်ဘူး။ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း အားကောင်းမောင်းသန် ယောက်ျားပီသတယ်လ်ို့ ဆိုရမလား မျက်နှာကျကလဲ ကြည့်ကောင်းတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကလဲ ယောက်ျားတယောက်ရဲ့ရှိသင့်ရှိထိုက်တဲ့ အရာအားလုံး အပြည့်ပါဘဲ။ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးနဲ့ လက်မောင်းက ကြွက်သားတွေကလဲ အလွန်ပင် သန်မာကြောင်း သက်သေတွေပါဘဲ။ ကျမ…..သူလက်က ဘယ်လိုမှ ရုန်းမထွက်နိုင်ပါဘူး။ သူကတော့ မရရအောင် အတင်းလိုးမဲ့ ပုံပါဘဲ။ ကျမစောက်ဖုတ်ကလဲ အရည်တွေက ရွှဲအိုင်နေလေတော့ ဝင်သွားမှာကိုလဲ စိုးရိမ်မိတယ်။ မဝင်နိုင်အောင် ကျမ အားနဲ့ညှစ်ထားရတာ အရမ်း ပင်ပန်းတယ်။

“ဟာ … ရှင်နော်… တော်ပြီ… ရှင့်ဟာကြီး မထည့်ပါနဲ့… ရှင့်ဟာကြီးက အကြီးကြီး ဝင်မှာမဟုတ်ပါဘူး မထည့်နဲ့ … ပြန်ထုတ်ဆို… ဖယ်ဆိုနော်…ဟင့်….ဟင့်…အား…ဟင့်” ကျမ ပါးစပ်က ငြင်းဆန်နေပေမဲ့ လူကတော့ အလိုက်သင့်လေး အသာငြိမ်နေမိတယ်။ ဝတ္တရားအရပဲ ငြင်းဆန်နေသလိုပဲ မသိစိတ်ထဲကတော့ သူ့ဟာကြီးနဲ့ ကျမထဲကို ဝင်သွားရင်ဆိုပြီး တွေးနေမိလို့လားမသိ။ ဘာကြောင့်ရယ်လို့ မသိပေမယ့် ကျမ အတင်းမရုန်းမိဘူး။ ကျမ ငုံ့ကြည့်တော့ သူ့ဟာကြီး ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်ကို မြင်နေရတယ်။ အစပိုင်းတော့ ခေါင်းပိုင်းလေးပါပဲ နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်း အထဲကို ပိုပိုရောက်လာတယ်။ ကျမ ကိုယ်ထဲမှာ သူ့လီးမဲမဲကြီး ဝင်လာတာ ကျမ သိနေတယ်။ ကျမကို ဆွဲဖြဲနေသလိုပဲ ပြွတ်ကျပ်သိပ်နေပြီး အောင့်သက်သက်နဲ့ နေရလဲ ခက်တယ် ကောင်းလဲကောင်းတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူ့ဟာကြီး ကျမကိုယ်ထဲ အောင်မြင်စွာနဲ့ ထိုးခွဲ ဝင်ရောက်လာပါတော့တယ် ရှင်။ သူ့လီးကြီးတဆုံးထည့်လိုက်ပါပြီ။ ပြီးတော့ သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်တဲ့အခါမှာတော့ ကျမ အမေ ဘုရား အကုန်တနေရပါတော့တယ်။

“ဘွတ်….ဗျစ်…..ဇွိ….အမေ့…..အား…..အမလေး…..မလုပ်ပါနဲ့တော.အား..ကျွတ်….အား….အား…” “စိတ်လျှော့ထား သက်သက်… တင်းမထားနဲ့…” “ဘယ်လို … တင်းမထားရဘူး ဟုတ်လား…. ကျမယောက်ျား ကိုထွေးနဲ့ ဖြစ်ရမှာရှင့်… ရှင်ကြီးနဲ့ မဟုတ်ဘူး”။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကျမ စိတ်လျှော့လိုက်ရပါပြီ။ ကျမက်ိုယ်၌က ကာမရဲ့အရသာကို ခံစားချင်နေမိပြီလေ။ အခု ကျမလုပ်ရမှာက ကျမပေါင်နှစ်လုံးကို အားကုန်ကားပေးထားရုံပါဘဲ မဟုတ်လား။ ဦးညိုကတော့ အသွင်းအထုတ် မှန်မှန်လုပ်နေပါပြီ။ ခံစားချက်က ထူးဆန်းပြီး ကျမအတွက် အရမ်းအသစ်ဖြစ်နေတယ်။ ဆွဲအထုတ်မှာ တမျိုး၊ ပြန်အထည့်မှာတမျိုး။ ခဏကြာတော့ ကျမ သူနဲ့ အလိုက်သင့် လိုက်လှုပ်နေမိလာတယ်။ သူအထည့်မှာ ကျမ သူ့ဘက်ကို ကော့ကော့ပေးမိတယ်။ ကျမ အသက်ရှူတွေလဲ မှားပြီး ပါးစပ်က ပေါက်ကရ အသံစုံ ထွက်နေမိပါပြီ။ ငြင်းဆန်တဲ့အသံနဲ့တော့ နည်းနည်းမှ မတူဘူးရှင့်။

“အို…..အား….ကျွတ်…..ကျွတ်….အား…ဟီး… အင်းဟင်းဟင်းး” သူတဖြည်းဖြည်း ပိုပိုမြန်လာတယ်။ ကျမကလဲ အလိုက်သင့်ပဲ ကော့ပေးနေမိတယ်။ သေချာတာကတော့ ကျမ ဒီအရသာထူးကို ထပ်ထပ်ပြီး အငမ်းမရ လိုချင်နေတယ် ဆိုတာပဲ။ မဖြစ်သင့်ဘူးလို့ ဦးဏှောက်က သိပေမဲ့ အထိအတွေ့က ကျမကို လွှမ်းမိုးသွားပေပြီ။ ကျမ သူ့စည်းချက်ကို အတင်း အမှီလိုက်ပြီး ခါးလေးကို ကော့ပေးရင်း ပါးစပ်က တအင်းအင်းနဲ့ ညည်းနေမိတယ်။ “ပြွတ်…ဇွိ..ဗျစ်….ပြွတ်…ပြွတ်အား….ဟီး…ဟင်း….အား….ကျွတ်” သူအားရပါးရ ဆောင့်နေပြီ။ ကျမ လေကို မနည်းလုရှူရအောင် မောနေတယ်။ အထဲကလဲ တချက်တချက် အောင့်အောင့်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့စည်းချက်အတိုင်း မပျက်မကွက် ကော့ပေးနေမိဆဲပဲ။ “ဟင့် … ဟင့်” နဲ့ ရှိုက်ရင်း ကော့ကော့ပေးနေတဲ့ ကျမကို “သက်သက်… နောက်တဆင့် တက်မယ်”လို့ လှမ်းပြောတယ်။ သူပြောတဲ့ နောက်တဆင့်ကို ကျမသိလိုက်ရပါပြီ။ ကုတင်ခေါင်းတန်းပေါ် ကျမကို တွန်းတင်ပြီး ခါးကကိုင်လို့ ကျမကို နောက်ကနေ တဖုန်းဖုန်းဆောင့်တာ သူပြောတဲ့ နောက်တဆင့်ပါပဲ။ စောစောကထက် အရမ်းပိုမြန်တယ်၊ အရမ်းပိုပြင်းတယ်။ ကျမ လှုပ်မရ၊ ရုန်းမရပဲ တဆုံးဝင်၊ တဆုံးထွက်၊ သူပြုသမျှ အောက်က နုနေရတော့တယ်။ ခံစားရတဲ့ဝေဒနာကို ကျမ ထိန်းမရတော့ဘူး၊ ဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း ကျမ တကိုယ်လုံးပျော့ခွေထွက်သွားတယ်။ ကျမ ဇက်မခိုင်တော့ပဲ လည်တိုင်က ညာဘက်ကို စောင်းကျသွားလိုက်၊ ဘယ်ဘက်ကို စောင်းကျသွားလိုက်နဲ့ ခေါင်းကို ခါရမ်းနေရတယ်။ နာပေမဲ့ အထဲက တအား ယားတက်လာတာက ပိုဆိုးတယ်၊ ကျမ မခံနိုင်ဘူး။ “အား..တော်ပါတော့….အား..ဟင့်….” ကျမကို ပက်လက်ဖြစ်အောင် ပြန်လုပ်ပြီး ကျမစောက်ဖုတ်ကို သူ့လီးကြီးနဲ့ တဆုံး ဆောင့်ဆောင့်သွင်းတယ်။

သူ့ရင်ဝကို ကျမ တွန်းတယ်၊ တွန်းမရတော့ သူ့ပခုံးတွေကို ခံစားရတဲ့ ဝေဒနာ ပြေလိုပြေညား ကျမ ကုတ်တယ်၊ ဖဲ့တယ်။ ပါးစပ်က အသံတွေ သိပ်မကျယ်အောင် နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားတယ်။ ခြေချောင်းလေးတွေကို ကွေးထားတယ်။ ကျမ ဘယ်လိုပဲ ကြိုးစားပေမဲ့ ယားတက်လာတဲ့ အရသာထူးကို ကျမ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်ဘူး။ “အား..အားးး.. အမလေး လေးးး… အားးး… အိုးးးးး” ကျမ ပြီးသွားတယ်။ နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းဖိကိုက်၊ တကိုယ်လုံး တုန်ခါရင်း ချွေးစေးတွေထွက်ပြီး ပြီးသွားတာ။ကျမကသာပြီးတာပါ ဦးညိုကတော့ ပြီးသေးပုံ မရသေးပါဘူး။ သူ့လီးကြီးက ခုထိ တောင်နေတုန်းပါဘဲ။ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တစ်လို့ကြပ်လို့။ ကျမစောက်ဖုတ်ကြီးကလဲ သူ့လီးကြီးထိုးထည့်ထားလို့လား မသိဘူး ခါတိုင်းထက်ပိုပြီး ဖေါင်းကြွနေသလိုဘဲ။ ကြီးလဲ ကြီးလာသလိုပါဘဲ။ အစကတော့ သူ့ဟာကြီနဲ့ ဆံ့မှ ဆံ့ပါ့မလားလို့။ ဦးညို ရှင်ကြီးက တော်တော်သန်တဲ့လူကြီးဘဲ။ သူနဲ့ကြမှ ကျမလဲလီးရဲ့အရသာကို ကောင်းကောင်းကြီး သိရတော့တယ်။

ကျမယောက်ျားကိုထွေးနဲ့ကတော့ ကွာပရှင်။ ကိုထွေးကတော့ ဘယ်တော့ဖြစ်ဖြစ် ကျမကို အတင်းထမိန်ကို လှန်ပြီး တန်းလိုးတာဘဲ။ အခု ဦးညိုလို နှူးနှပ်မနေပါဘူး။ ပြီးတော့ ၁၅မိနှစ်- မိနစ် နှစ်ဆယ်လောက် ကျမ ကောင်းသလိုလို ဖြစ်လာပြီ ဆိုယင် သူက ပြီးသွားပြီ။ ကျမမှာ ဘာအရသာမှကို မသိလိုက်ရဘူး။ ကျမ ကိုထွေးနဲ့ပေါင်းလာတာ၂ နှစ် ရှိပါပြီ တခါမျှ ဒီလိုမျိုး ပြီးသွားတာ မရှိဖူးဘူး။ ဦးညိုလိုသာ ကျမကို ကောင်းအောင်လိုးပေးခဲ့မယ်ဆိုရင်ကျမနေ့တိုင်းပေးမိမှာ အမှန်ဘဲ။ ကျမမောနေလို့ ဦးညိုက အနားပေးထားထားတာပါ။သူကြီးက ကျမကို ဘယ်လိုတွေ လုပ်အုံးမှာလဲ ကျမတွေးမိပြီး စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲက တအား ယားယားတက်လာပြန်ပါတယ်။ ဦးညိုနဲ့ လိုးရတာ ကျမ ကျေနပ်ပါတယ်။ လောကကြီးတခုလုံးကို မေ့နေသလိုပါဘဲ။ ဦးညိုကလဲ ဒီလိုဘဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်ထင်ပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျမက လှတယ်လေ။ ကျမလို မိန်းမလှတယောက်ကို လိုးရတာ ဘယ်ယောက်ျားကများ မကျေနပ်ရှိပါ့မလဲ။ ဒီတညတော့ ကျမက ဦးညိုအတွက်ဘဲပေါ့။ ဦးညိုရဲ့စိတ်တိုင်းကျ ကျမလိုးခွင့်ပေးလိုက်တော့မယ်။

ဦးညိုက သူ့လက်ကြီးတွေနဲ့ ကျမနို့တွေကို ညှစ်ကိုင်တယ်။ နို့သီးခေါင်လေးတွေကို ချေပေးနေတယ်။ ဒါလဲ ဖီးတမျိုးဘဲဆိုတာ ခုမှသိရတော့တယ်။ ကျမ ခံစားရတာ ရင်ထဲမှာ တမျိုးကြီးဘဲ။ နို့တွေကို အားရပါးရ ကိုင်နေရာက သူ့လက်တွေ အပေါ်ကို တက်လာပြန်ပြီ။ ဦးညို သူ့လက်တွေနဲ့ ကျမပုခုံးသားလေးတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးပြန်တယ်။ ပြီးတော့ ကျမကို အသာလေး ပွေ့ထူတယ်။ ကျမလဲ အလိုက်သင့်လေးဘဲ ထိုင်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့လက်တဖက်က ကျမနို့တဖက်ကို ကိုင်လိုက်ပြီး ကျန်နို့တဖက်ကို ကလေးလေးတယောက်လိုအားပါးတရ စို့နေပြန်ပါတယ်။ ကျမလေ ကျမ ကြက်သီးတွေတောင် တဖြန်းဖြန်းထလာပါတယ်ရှင်။ ဦးညိုရဲ့မိန်းမပြုစုပုံကတော့ အရမ်းညှင်သာပြီး တော်တော်ကျွမ်းကျင်လှပါတယ်။ ကျမကို တမျိုးပြီး နောက်တမျိုး ခံစားမှုတွေ အမျိုးမျိုးကို ပေးစွမ်းနိုင်ပါတယ်။ ကျမရဲ့ဆံနွယ်လေးတွေကို သပ်တင်ပြီး ကျမနဖူးလေးကို၊ ပြီးတော့ မျက်နှာတခုလုံးကို အနမ်းမိုးတွေ ရွာချပါတော့တယ်။

ကျမလဲ အသက်ရှုနုန်းတွေ မြန်လာရပြန်ပါတယ်။ ကျမရဲ့နုတ်ခမ်းလေးတွေကို သူ့ပါးစပ်ကြီး နဲ့ငုံခဲထားပြန်ပါတယ်။ ကျမ လျှာလေးကို စုပ်ယူသွားတော့ ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူး။ကျမ အသံတွေတောင် ထွက်လာရတော့တယ်။ “အင်း….အင်း…..” “သက်သက် ကိုယ့်ကိုအပေါ်က တက်ဆောင့်ပေး..” “ရှင်…..ဘယ်လိုမျိုးလဲ. ….ကျမ..မလုပ်တတ်ဘူး…”“သြော်.. ကိုယ်ပြပေးမှာပေါ့… ဒီလို ကိုယ့်အပေါ်တက်ခွလိုက် …ဟုတ်ပြီ … ကိုယ့်လီးကြီးကို ကိုင်လိုက်ပြီး.. သက်ရဲ့ အဖုတ်ဝကို တေ့ပြီးထိုင်ချလိုက် … ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ ဝင်သွားပြီ…ကဲ ဆောင့်ပေတော့” “ဗျစ်…. အမေ့…အား….ဇွိ…..ဗျစ်…..အင်း… ဟင်း….ဟင်း…” ကျမဘာကြောင့် သူပြောသလို လိုက်လုပ်ပေးနေမိသည်မသိ။ ကျမရဲ့အရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေတဲ့ သူ့လီကြီးကို ကိုင်ရတာကလဲ ပူပူနွေးနွေးကြီးနဲ့ တမျိုးကြီးဘဲ။ ကျမစိတ်တွေကို ထန်လာစေပါတယ်။ ကျမ ရဲ့စောက်ဖုတ် အဝကို ကျမကိုယ်တိုင်တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်ရ တဲ့အရသာကိုတော့ ကျမ တသက် ဘယ်တော့မှ မေ့မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူးရှင်။

“ဗျစ်…ဇွိ….ဗျစ်….ဗျစ်…. အင်းဟင်းဟင်း.အား..ရှီး….ကျွတ်ကျွတ်” ကျမ သူ့အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်ရတာ ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေ ကျလို့။ ပြီးတော့ မောလဲမောတယ်။ သူ့လီးကြီးက ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိဝင်လာတော့ ကျမ အရမ်းကောင်းနေပြီ။ ဒီတခါတော့ကျမ ကျိတ်ပြီး မနေနိုင်တော့ဘူး ဖြစ်နိုင်လျှင် ငယ်သံပါအောင် အော်ပစ်လိုက်ချင်တာ။ “အင်း…..ဟင်း….ဟင်း….အား…” ရယ်စရာများ ဖြစ်နေမလားဘဲ ကျမက အပေါ်ကတက်ဆောင့်ပြီး ကျမကဘဲ အော်နေရတာလေ။ ကျမ ဆောင့်ယင်း ဆောင့်ယင်းနဲ့ အားမရ ၊ အားမရတော့ တအားဆောင့် ၊ တအားဆောင့်တော့ ကျမ တအားမောလာပြီ။“အား….အင်း…..ပြွတ်…ဇွိ……ပြွတ်…..ဇွိ…. အား……မရတော့ဘူး….ကျမ. … မောလာပြီ” “ကဲ ကဲအိပ်လိုက်တော့… ကိုယ်ဘဲ လုပ်တော့မယ်… ပေါင်လေးကို ကားထား…..ဟုတ်ပြီ… ရပြီ ကောင်းလိုက်တာ သက်ရယ်.. ကိုယ်တော့ အရမ်းကောင်းတာဘဲ… ဒီညတော့ ကိုယ့်အိမ်ကို မပြန်တော့ဘူးနော်” “ရှင်… ဒီတကြိမ်ဘဲနော်… နောက်ရက်တွေတော့ မရဘူးနော် သိလား” သူ ဘာမျှပြန်မပြောတော့ပါဘူး။ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ကို သူလီးကြီးနဲ့ တအား တအားကို ဆောင့်လိုး နေပါတော့တယ်။ ဒီတခါ လိုးတာက တော်တော်ကိုကြမ်းလှပါတယ်။ ကျမဆို ခေါင်းတွေကို ဘယ်ညာရမ်း နေရပြီး မအော်ဘဲကို မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ ပြီးတော့ လောကကြီးတခုလုံးကို ကျမမေ့သွားပြီး ကာမရဲ့အရသာကို နှစ်ခြိုက်စွာဘဲ ခံစား စံစားနေမိပါတော့တယ်ရှင်။

“အား….ပြွတ်…ပြွတ် ပြွတ်….အင်း…..ဟင်း….ဟင်း…” နောက်ဆုံးတော့ သူလဲ မရတော့ပါဘူး “အား…”ဆိုပြီး အော်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာဘဲ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်တင်းကျပ်ထုပ်သွားပြီး နွေးကနဲ နွေးကနဲ ကျမ ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ သူ့အရည်တွေ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထုတ်လိုက်တာကို ကျမလဲ အတွေ့အကြုံအရ သိလိုက်တာပေါ့။ ကျမရော သူရော အရမ်းပင်ပမ်းသွားကြပါတယ်။ နှစ်ယောက်သား တယောက်ကို တယောက် ဖက်ထားကြယင်း အိပ်ပျော်သွားကြပါတော့တယ်ရှင်။ ကျမ အိမ်ထောင်ကျတာ သုံးနှစ်ထဲတောင် ရောက်ခဲပြီ အလိုးခံရတာ ဒီလောက်ကောင်းလိမ့်မယ်လို့ ထင်တောင် မထင်ခဲ့ပါဘူး။ ဦးညိုနဲ့ကြမှ ကျမကောင်းမှန်း သိသွားပြီ။ ကျမတို့ တရေးနိုးတော့ တကြိမ် နောက်မနက်လင်းတော့ တကြိမ်၊ တညထဲ သုံးကြိမ်တောင် ကျမဦးညိုကို အလိုးခံခဲ့ရတာ။ ဒါဘဲလားဆိုတော့ မဟုတ်သေးပါဘူး ဦးညိုလေ သူကြီးက သိပ်ဆိုးတယ်၊ ကလေးဆိုးကြီး ကျနေတာဘဲ ခုညနေရောက်တာတောင် သူ့ကို တောင်းတောင်းပန်ပန်နဲ့ ပြန်လွှတ်ရတယ်။ ညနေ ၅ နာရီထိုးမှ ပြန်သွားတာလေ။ တနေ့လုံးလဲ ကျမကို လိုးနေတာ အားကိုမရနိုင်ဘူး။ ကျမကတော့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပြဲလန်နေအောင် ခံရတာ​ သူ့ဟာကြီးနဲ့လေ။ ကိုယ်ယောက်ျားတောင် တပတ်မှ တခါဘဲ ပေးတဲ့ဟာကိုသူ့ကျမှ ဒီလောက် ရက်ရက်ရောရော ကျမက ဘာလို့များ လိုက်လျှောမိပါလိမ့်။ သူ့ဟာကြီးကို မြင်လိုက်ယင်ကို ကျမ ရင်တွေ ခုန်ခုန်လာတာ ဘာကြောင့်မှန်း မသိဘူး။နေ့ခင်းကြောင်တောင် မြင်ရတော့ ပိုဆိုးသေး မဲမဲပြောင်ပြောင်နဲ့ ထိပ်ကြီးက မှိုပွင့်ကြီးလိုဘဲ။ အဲဒီမှိုပွင့်ကြီးက ကျမစောက်ဖုတ်ရဲ့အတွင်းသားတွေကို ချိတ်ပြီး ဆွဲဆွဲသွားတာ ခံလို့အရမ်းကောင်းတာ။

ကျမအဖြစ်က တော်တော်ဆိုးပါတယ်။ နေ့လယ်က ရေချိုးခန်းထဲမှာ တသက်နဲ့တကိုယ် တခါမျှ လီးမစုပ်ဘူးတဲ့ ကျမလေ သူ့လီးကြီးကို စုပ်ပေးခဲ့ရသေးတယ်။ ကျမလေ ရင်တွေကိုတုန်လို့။ ပူပူနွေးနွေးမာမာခဲခဲကြီး စုတ်လို့တော့ ကောင်းသား။ စုတ်ပေးပြီးတော့ ကျမ မျက်နှာကို ဘယ်လိုထားရမှန်းကို မသိဘူး။ ကျမ ရှက်လိုက်တာ။ အင်းလေ.. သူတောင် ကျမစောက်ဖုတ်ကို စုပ်ပေးသေးတာဘဲ သူစုပ်တာရော လိုးတာရော ခုဆို ကျမ စောက်ဖုတ်က တချိန်လုံး ကျိန်းလို့ စပ်လို့။ ဒါတောင်မှ ပြန်ခါနီးကို နှုတ်ဆက် အလိုးတဲ့လေ ကျမကို လိုးဖြစ်အောင် လိုးသွားသေးတယ်။ ခုတော့ သူလဲပြန်သွားရော ကျမ အိပ်ယာထဲ ပြန်ခွေနေရတယ်။ ကျမ တကိုယ်လုံးလဲ ရိုက်ချိုးခံထားရသလိုဘဲ နှုံးချိလို့ လူမမာတပိုင်းကို ဖြစ်သွားရော။ ဒီညတော့ ကိုထွေးအတွက် မကျန်တော့ဘူး။ ကိုထွေးရေ သက်ကို ခွင့်လွှတ်ပါလို့ တော့ မပြောလိုတော့ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့လေ သက်ကို ဦးညိုမောင်ဆိုတဲ့ လူဆိုးကြီး စားသွားတာ ခံလိုက်ရတယ်။ သက် တကိုယ်လုံးလဲ ဖွတ်ဖွတ်ကိုကြေလို့ နေပါပြီ။…ပြီး