လိုအင် မပြည့်တဲ့ မထား

စာရေးသူ ငယ်ငယ်က အချောင်း ဝါသနာပါသူ တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ အချောင်းကောင်း၍ ဖရီးစားရသောအခါများလည်း ကြုံဖူးပါသည်။ ဒီဇာတ်လမ်းလေးက(၁၉၉၆)လောက်က အတွေ့အကြုံလေးကို အခြေခံပါသည်။ ခုခေတ်က တိုက်ခန်းတွေများ၍ ချောင်းဖို့က သိပ်မလွယ်တော့ပေ။ လှိုင်သာယာမြို့သစ် စပေါ်ပီးနောက် မြို့သစ်အစွန်းပိုင်းများတွင် တနေ့လုပ် တနေ့စားများ စုပီးနေကြသော ရပ်ကွက်တခုရှိသည်။ ပေ၂၀ကို တစ်အိမ်ဆောက်နေကြတဲ့ အချိန်ပေါ့ဗျာ။ အိမ်ရှင်အများစုက ဆယ်ပေတခြမ်းကို ထရံကာပြီး ငှါးစားကြသည့်အချိန်ပေါ့။ မင်းခိုင် တစ်ယာက် နယ်ကတက်လာပီး ရန်ကုန်မှအသိတယောက်ဆီမှာ တည်းခိုရင်း အလုပ်ရှာသည်။ လှိုင်သာယာက စက်ရုံတခုမှာ အလုပ်ရ၍ အလုပ်နှင့်နီးသော ထိုရပ်ကွက်တွင် အိမ်ငှါးနေရန် ရှာရပါတော့သည်။ အကျင်းချုပ်ပြောရရင်တော့ ဆယ်ပေခန်းလေး ရတာပေါ့ဗျာ။ ခေါင်းရင်းခန်းအိမ်ငှါး လင်မယားက ခလေး မရှိကြသေးဘူး။ မင်းခိုင်က ခြေရင်းခန်းမှာ နေသည်။ ထိုလင်းမယားနာမည်က ကိုကျော်ကြီးနှင့် မထားဖြစ်သည်။ ကိုကျော်ကြီးမှာ ကားစပါယ်ယာဖြစ်သည်။ မထားမှာ မင်းခိုင်နှင့် တစ်စက်ရုံတည်း အတူလုပ်ကြ၍ မင်းခိုင်နှင့်သိကြကာ သူတို့ခြေရင်ခန်း ငှါးမည်ဟု အိမ်ရှင်က ပြောသဖြင့် မင်းခိုင်ငှါးနေရန် အဆင်ပြေသွားလေသည်။ အလုပ်ဆင်းချိန် လိုင်းကားစီးလျှင် မထားနှင့်မင်းခိုင် ဆုံတတ်ကြသည်။ မထားမှာ လင်ရှိပေမဲ့ အပျိုအတိုင်းပင် ဂျောကြီးက တောင့်လှသည်။ သင်ဇာဝင့်ကျော်လို ကိုယ်အနေအထားမျိုး အသားအရည်ကလည်း ဝင်းဝါစိုပြည်သည်။ နှာတံသွယ်သွယ် မျက်နှာဝိုင်းလေးနှင့် ကြည့်ကောင်းလှသည်။ သူမကို စသိချိန်က အပျိုထင်၍ မင်းခိုင် စကားဝင်ရော မိတ်ဆက်ပီး ခင်အောင်လုပ်ခဲ့သည်။ လင်ရှိသည်ဟု သိရ၍ အနေအထိုင် ဆင်ခြင်လိုက်ရသည်။ ခုတော့ တအိမ်တည်းမှာ တခြမ်းစီ နေကြသဖြင့် မင်းခိုင် ကျေနပ်နေမိသည်။ အိမ်ပုံစံက သစ်သားအိမ် အလည်က ထရံတောက်လျှောက် ကာထားသည်။ ရေချိုးလျှင် နောက်ဖေးမှာ ချိုးကြသည်။ အိမ်ရှေ့ခန်း အိပ်ခန်းရှိပီး မီးဖိုချောင်မရှိပါ။ အိမ်သာမှာ တစ်ခုတည်း ရှိသည်။ ထမင်းဟင်းချက်လျှင် ရေကပြင်မှာပဲ ချက်ကြပီး ရေချိုးနေရာနှင့် အိမ်သာမှာ ဆယ်ပေလောက်သာ ကွာသည်။

မင်းခိုင် ထိုအိမ်မှာ စနေတဲ့နေ့မှာ ချောင်းဂွင်ရလေ‌တော့သည်။ နောက်ဖေးမှ ရေချိုးသံကြားလိုက်ရသည်။ မင်းခိုင် အိပ်နေရင်း ထရံကြားမှ ချောင်းလိုက်ရာ မထားဖြစ်နေသည်။ ရေဆေးငါးကြီးလို ဝင်းပြောင်နေသည်။ ရေစိုထမိန်ကြောင့် တင်းရင်းနေတဲ့ တင်သားကြီးကြားကို ထမိန်အပြင်မှနေ၍ ပွတ်တိုက်နေသည်။ ဖင်ကြားညှပ်ပုံစံကြောင့် မင်းခိုင် လီးထတောင်လေသည်။ ထမိန်ပြန်ပြင်၍ ဝတ်ဖို့ခါလိုက်ရာ ဘေးတိုက် မြင်ရသောမြင်ကွင်းကြောင့် မှင်သက်သွားမိသည်။ ကောက်ကြောင်းလှလိုက်တာ၊ နို့သားမှာ လုံးပီး အပေါ်ဘက် ကော့တက်နေသည်။ ဆီးခုံနှင့်ဗိုက် တသားတည်းဖြစ်ကာ တင်လေးက ကောက်လို့ လှလွန်းနေသည်။ သူမလင် ကျော်ကြီးမှာ စပယ်ယာဖြစ်၍ အစောကြီး အလုပ်ထသွားသည်။ တနင်္ဂနွေတစ်ရက်ပဲ နားလေသည်။ ခု ကျော်ကြီးမရှိ အလွတ်ချောင်းလို့ ရလေပီ။ သူမရေချိုးပီး အဝတ်လဲဖို့လုပ်နေသည်။ မင်းခိုင် အခန်းဘက်မှာ ပြတင်းပေါက်မရှိ၍ အမှောင်ခန်းလို ဖြစ်နေသည်။ မထားအခန်းမှာ ပြတင်းပေါက်ဖွင့်ထား၍ မနက်အလင်းအောက်မှာ ပေါ်တင်ကြီး မြင်နေရသည်။ သူမ ထမိန်ချွတ်ချလိုက်ရာ စောက်မွှေးရေးရေးနှင့် အဖုတ်ကို မြင်ရသည်။ အလုပ်သွားအဝတ်ကို ကုန်းယူလိုက်စဉ် ဖင်နောက်မှ ပြူးထွက်လာသော အဖုတ်နောက်ပိုင်းနှင့် အညိုရောင် ခရေပွင့် စအိုလေးမှာ လိုးချင်စရာပေ။ တင်သားကြီးများမှာ ပြတင်းအလင်းရောင်ကြောင့် တင်းပြောင်နေသည်။ မထား အသားအရည်မှာ ဝါညက်ညက်နှင့် အင်မတန် အိစက်နေမှာ ဖြစ်သည်။ ဒီလိုဖင်နှင့်အဖုတ်ကို ရထားသော ကျော်ကြီး ဘယ်လိုများ လိုးမလည်း ကြည့်ချင်လာမိသည်။ မင်းခိုင်လည်း အလုပ်သွားရမည်။ မနက်ခင်း ဂွင်းထုလျှင် အလုပ်မလုပ်နိုင်မှာစိုး၍ စိတ်လျှော့လိုက်ပီး အလုပ်သွားရန် ပြင်ရပါတော့သည်။ ကားမှတ်တိုင်တွင် အလုပ်သွားမည့်သူများ အုံခဲနေသည်။ ကားက မလာသေး။ ထိုလူအုပ်တွင် မိန်းခလေးများ ပိုများသည်။ အထည်ချုပ်စက်ရုံနှင့် နီးသောကြောင့် ဖြစ်မည်။ ထိုခေတ်က ဝိုင်ဘီအက် ဟီးနိုးကားများ မရှိသေးပါ။ ချက်ကြီးခေါ် ဘတ်စ်ကားများသာ ရှိသည်။

ကားအလွန်ကြပ်သဖြင့် မိန်းခလေးများအတွက် အဆင်မပြေပေမဲ့ ယောက်ျားသားများအတွက် သာယာလေသည်။ ထောက်ဂွင်ဖြစ်သည်။ မထားနှင့်မင်းခိုင်းမှာ ဘေးချင်းကပ် ရပ်နေကြသည်။ ဘတ်စ်ကား ရောက်လာသည်၊ ကြပ်နေသည်၊ အလုအယက် ဝိုင်းတက်ကြသည်။ “မထား မြန်မြန်လာ… အလုပ်နောက်ကျမယ်” မင်းခိုင် အရှေ့မှ တိုးဝှေ့တက်သွားသည်။ မထား အနောက်က ကပ်တိုးလိုက်လာသည်။ အလည်လောက်တွင် တိုးမရတော့ပါ။ မထားရဲ့ နို့နှစ်လုံးမှာ သူ့ကျောကုန်းကို လာဖိမိနေသည်။ အိစက်နေတာပဲ။ ကားလှုပ်တိုင်း နို့နှင့်ကျော ပွတ်မိနေတာ ဖီးကောင်းလွန်းလှသည်။ ဆင်းဖို့ မှတ်တိုင် နီးလာသဖြင့် မထား ဆင်းဖို့ တဖက်လှည့်လိုက်သည်။ မင်းခိုင်းလည်း လိုက်လှည့်သဖြင့် ဖင်ကွဲကြားနှင့် လီး ထောက်မိတော့သည်။ ရေချိုးတုန်း မြင်ထားသော ဖင်ကြီးကို ထောက်မိနေသလို နို့နဲ့အပွတ်ခံရ၍ လီးက အတွင်းခံထဲ မာတင်းနေသည်။ မတတ်နိုင်ဘူး ကားကြပ်တာကိုး။ အရှေ့မှ မထား ငြိမ်နေသည်။ မင်းခိုင် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ကာ လီးကို ဖင်နဲ့အကြိမ်ကြိမ် ထောက်လိုက်ရာ သုတ်ရည်များပင် ထွက်နေတော့သည်။ မင်းခိုင် ထောက်နေတာ မထား သိပါသည်။ ကားကြပ်နေတော့ အပစ်ပြောမရသလို တအိမ်ထဲ အတူနေသောသူဖြစ်၍ နားလည်ပေးလိုက်သည်။ မထား ကာမအရသာကို ကြိုက်သည်။ လင်ဖြစ်သူမှာ စပါယ်ယာ ဖြစ်၍ ပြန်ရင် ပင်ပန်းသည်ဟုဆိုကာ အရက်ကလေး သောက်လာပီး တန်းအိပ်တတ်သည်။ အိမ်ထောက်သက် တစ်နှစ်ကျော်သာ ရှိသေးသည် ညားခါစကလို ကျော်ကြီး မလိုးနိုင်တော့ပါ။ မထား လီးငတ်နေတာ ကြာပါပီ။ တပါတ်တခါသာ အလိုးခံရ၍ အားမရနိုင်ပါ။ တခါတလေ ညဘက် လင်အိပ်နေချိန် လက်ချောင်းများသွင်း၍ အာသာဖြေနေရသည်။ ခုလည်း ဖင်ကြားပူပူနွေးနွေးထဲ လီးကို အလိုးခံချင်နေသည်။ “မထား တိုးတော့ ရောက်ပီ” မင်းခိုင် သူမပုခုံးလေးကို လှုပ်ပြောတော့မှ တိုးဖို့ သတိရတော့သည်။ ကားပေါ်ကဆင်းပီး ဘေးကပ်လမ်းလျှောက်နေစဉ် “မထား နင်က တကယ့်အပျိုအတိုင်းပဲနော်.. ကလေး မယူဘူးလား” မထား ပြန်မဖြေ ခေါင်းငုံ့လျှောက်နေသည်။ မင်းခိုင် စိတ်မလုံ ဖြစ်သွားသည်။ သူလီးထောက်တာ စိတ်ဆိုးသွားပီထင်၍ “မထား ငါ့ကို ခွင့်လွှတ်ပါဟာ… ကားကြပ်လို့ ထောက်မိတာပါ” ထိုအခါမှ မထားက “မတော်လို့ ဖြစ်တာပဲ… ခွင့်လွှတ်ပါတယ်” နှစ်ယောက်သား ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ ခပ်ခွာခွာ အလုပ်ဆက်သွားကြတော့သည်။

မထား တနေ့လုံး အလုပ်လုပ်၍ မရပါ။ မင်းခိုင်နှင့် အလုပ်ထဲ တခါတလေ တွေ့မိလျှင် ကားပေါ်မှ အဖြစ်ကို ပြန်သတိရပီး ပေါင်ကြားထဲ ယားသလို ခံစားနေရသည်။ အလုပ်အိမ်သာထဲ သေးပေါက်သွားလျှင် အစိလေးကိုပွတ်၍ ခဏလောက် ကစားပြီး ကာမစိတ် နိုးထနေတတ်သည်။ ဒီနေ့ညတော့ ယောက်ျားကို လိုးခိုင်းဖို့ တွေးနေမိလေသည်။ ထိုခေတ် ထိုအချိန်သည် အပြာဗီဒီယိုများ အလွယ်တကူ ကြည့်လို့မရပေ။ ခက်ခဲသော ကာလဖြစ်သည်။ အပြာစာအုပ်နှင့် အပြာကာတွန်းများသာ ခက်ခက်ခဲခဲ ဝယ်ဖတ်ကြရသည်။ မင်းခိုင် မထားဖင်နှင့် စောက်ဖုတ်ကိုသာ မြင်ယောင်နေမိ၍ လီးလည်းတောင်နေသည်။ ဖတ်ဖူးသော အပြာစာများအတွင်းမှ လိုးနည်းများကို ပြန်မြင်ယောင်ပီး မထားကို လိုးဖို့ အကြံထုတ်နေမိသည်။ အလုပ်ပြန်ချိန် ရောက်လေပီ။ ထုံးစံအတိုင်း ကားကြပ်ကြပ် တိုးစီးပြန်ရ၍ မထားများ ရှိနေမလား ရှာကြည့်သေးသည်။ မတွေ့ပါ။ ဘယ်အချိန် ပြန်သည် မသိလိုက်။ စနေနေ့မို့ မထား စောစောပြန်သွားသည်။ လင်တော်မောင် စပါယ်ယာကျော်ကြီး စနေနေ့ဆိုလျှင် အလုပ်က စောစောပြန်တတ်သည်။ မင်းခိုင် အိမ်ပြန်မရောက်ခင် စောစောခံချင်လို့ဖြစ်သည်။ မထား တွေးမိပါသည်။ ခြေရင်းခန်းမှာ ပြတင်းပေါက် မရှိပေ။ အိမ်ရှေ့ခန်းနှင့် နောက်ဖေးခန်း ထရံကာပြီး ခွဲထား၍ မီးမထွန်းလျှင် မှောင်နေတတ်သည်။ မင်းခိုင်အိပ်ခန်းနှင့် သူတို့အိပ်ခန်းမှာ ထရံတစ်ချပ်သာ ခြားသည်။ ချောင်းကြည့်လျှင် မြင်နိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် စက္ကူများ သတင်းစာများ ကပ်ထားရသည်။ ယခု သူမ အိမ်ကို အရင်ဆုံးရောက်သည်။ လင်က မရောက်သေး။ မင်းခိုင်လည်း ပြန်မလာသေးပါ။ ထို့ကြောင့် သူမ အဝတ်လဲရင်း သတင်းစာလွတ်နေသော နေရာတချို့မှ ခြေရင်းခန်းကို ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ မင်းခိုင်အိပ်ယာနှင့် အဝတ်အစားများကို တွေ့ရသည်။ မင်းခိုင် ချောင်းလျှင် သူမကို မြင်မှာ သေချာလေပီ။ “သူ ငါ့ကို ချောင်းသေးလားဟု တွေးမိရင်း ရင်ခုန်နေမိသည်။ ထိုစဉ် ကျော်ကြီး ပြန်ရောက်လာလေသည်။

“ဟာ..မိန်းမ အစောကြီး ရောက်နေပါလား” “ဟုတ်တယ်..ကိုကျော်..အလုပ်နည်းလို့ ခွင့်တောင်းပီး ပြန်လာတာ..” မထား သူ့လင်ကို ဖက်လိုက်ပီး “ကျမ ခလေးလိုချင်တယ်.. ရှင် ဒီနေ့ကြိုးစားပေး..” “အင်းပါ မိန်းမရယ်… လာ ခုပဲ စရအောင်” ကျော်ကြီးနှင့်မထား အဝတ်များ ချွတ်ချလိုက်ပီး အိပ်ယာပေါ် လှဲလိုက်သည်။ “ရှင့် သုတ်ရည်ကို အပြင်မထုတ်နဲ့နော် ခလေးယူမယ်” သူတို့လင်မယား ကွန်ဒုံးသုံးနေတာ ကြာပါပီ။ ငွေကြေး မပြည့်စုံသေး၍ ခလေးမရအောင် သုံးခြင်းဖြစ်သည်။ မထား တားဆေး မသောက်ချင်ပါ။ ရာသီမလာလျှင် အသားအရည် မွဲခြောက်မှာ စိုးလို့ဖြစ်သည်။ ကျော်ကြီးမှာ အိမ်ငှါးဘဝနှင့် ကလေးယူရမှာ တွေးပူနေမိသည်။ ထို့ကြောင့် လိုးတိုင်း ကွန်ဒုံးသုံးနေရ၍ စောက်ပတ်အရသာကို ကောင်းကောင်းမခံစားရ။ မထားလည်း ထို့အတူပင် သူမမှာ မပီးခင် ယောက်ျားက ကွန်ဒုံးထဲမှာ ပီးချသဖြင့် သုတ်အရသာကို မခံစားရပေ။ ဒီနေ့ မထား အရမ်းထန်နေသည်။ ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်။ ကျော်ကြီးလီးမှာ ၅လက်မလောက်သာရှိသည်။ တဆုံး ထည့်လိုးမှသာ သားအိမ်နားထိ ရောက်သည်။ မထားရဲ့ နို့ကလေးများကို ဆွဲစုပ်နေရင်း လီးကိုမသွင်းသေးပဲ စောက်ပတ်အပေါ်သို့ အမြောင်းလိုက် ပွတ်ရင်း လီးပိုတောင်အောင် လုပ်နေသည်။ စပါယ်ယာအလုပ်မှာ ပင်ပန်းလှ၍ လီးမှာ ချက်ချင်း မတောင်နိုင်ပါ။ လိုးချင်သော်လည်း လီးက မလိုက်နိုင် ဖြစ်နေသည်။ “မိန်းမ..စုပ်ပေးဟာ.. မတောင်နိုင်ဘူး..” ကျော်ကြီး ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ မထား သက်ပြင်းချရင်း ထလိုက်သည်။ ကျော်ကြီးပေါင်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်ကာ လီးကို အရင် ဂွင်းကစားလိုက်သည်။ “ရှင် အားဆေး သုံးသင့်တယ်..” “အေး.. ငါဝယ်ဖို့မေ့နေတာ.. စုပ်ပါတော့ဟာ… အာ့မှ ထောင်လာမှာ..” မထား ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ကာ စုပ်ပါတော့သည်။ “ပြွစ်..ပြွစ်..အင်း..ကောင်းတယ် မိန်းမရေ..” မထား လျှာကလေးနှင့် လီးဒစ်လေးကို မွေ့ကစားလိုက်ရာ လီးမှာ ထောင်လာတော့သည်။ မထား မအားနိုင်တော့ပါ ဘယ်လက်က လီးကိုကိုင်၍ စုပ်နေပီး ညာလက်က ဗိုက်အောက်လျှို၍ လက်ခြောင်းများက အဖုတ်ထဲ ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက် ကစားနေတော့သည်။ “အွင်း..အ.. ပြွစ် ပြွစ်..ရှီး…အ” မင်းခိုင် အိမ်ပြန်ရောက်လာသည်။

မထားအိမ်ရှေ့ဘက် ကြည့်တော့ ယောက်ျားဖိနပ်တွေ့ရ၍ ကျော်ကြီး ရောက်နေတာ သိလိုက်သည်။ မိမိအိပ်ခန်းထဲဝင်၍ လှဲလျှောင်း အနားယူလိုက်သည်။ ကြမ်းတပြေးတည်း ဖြစ်နေ၍ တဖက်ခန်းမှ ငြီးသံလို ကြားရသဖြင့် ချောင်းလိုက်ရာ “အိုးခိုင်မော့…” အပြာကား မကြည့်ရတာ ကြာပီဖြစ်သော မင်းခိုင်.. ထီပေါက်လေသည်။ ပြတင်းပေါက်ဖက် ခေါင်းထားကာ သူချောင်းသည့်ဘက် ခြေဆင်းထားသော ကျော်ကြီးနှင့် ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးနှင့် ပုလွေပေးနေသော မထား။ လက်ခြောင်းသွယ်သွယ်လေးများက စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့် အရည်ဖြူလေးများပင် ထွက်နေလေသည်။ ဒူးကား ဖင်ကုန်းထားခြင်းကြောင့် နို့နှစ်လုံးတင်းတင်းကိုပါ မြင်နေရသည်။ ထရံ၏အောက်ခြေမှာ သတင်းစာလွတ်သဖြင့် ချောင်းရအဆင်ပြေသည်။ မင်းခိုင် ပုဆိုးချွတ် ဖင်ကုန်းချောင်းရင်း လီးကို အောက်ခြေမှ ပင့်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်တော့သည်။ မထား လီးစုပ်နေရင်း တဖက်ခန်းမှ ခြေသံကို ကြားရသည်။ မင်းခိုင် ပြန်လာတာ သိသည်။ လီးကို အားပိုသုံး၍ စုပ်လိုက်သည်။ “အား..ကောင်းလိုက်တာ..အား..အားး” ကျော်ကြီး အသံထွက် ပိုကျယ်လာ၍ မင်းခိုင် ကြားနိုင်သည်ဟု ထင်လိုက်သည်။ “မိန်းမ အပေါ်က တက်ဆောင့်ဟာ.. အရမ်းထန်နေပီ” မထား လီးစုပ်တာ ရပ်ပီး ခြေရင်းဘက်လှည့်၍ လီးကိုကိုင် အဖုတ်ဝတေ့၍ ဆောင့်ချတော့သည်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများမှာ ပြဲလန်မနေပါ။ ဖောင်းဖောင်းလေးနှင့် စိကပ်နေသည်။ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲရင်း ဆောင့်သလို လက်များက နို့ကို ပွတ်ခြေနေလိုက်သည်။ သူမမျက်လုံးများ ထရံဘက် ကြည့်ရင်း “အ..အ..ရှီး..ကိုကျော် အောက်က ပင့်လိုးပါ.. အား..ကောင်းတယ်..” လိုးပွဲ ကြည့်ကောင်းနေသော မင်းခိုင် ၇လက်မခန့် လီးကြီးကို ဂွင်းအဆက်မပြတ် တိုက်နေပြန်သည်။ မထား မျက်လုံးများက သူဘက်ကြည့်နေ၍ ချောင်းတာ သိပုံရနေသည်။ မထား သူ့ဘက်မျက်နှာမူပြီး ကုန်းလိုက်ပြန်သည်။ ကျောသားဖွေးဖွေးနှင့် ဖင်ကားထားရာ ကျော်ကြီး အနောက်မှ မထားရဲ့ခါးကို ကိုင်ပြီး လိုးပါတော့သည်။ နို့သားအိအိကြီးများလည်း ခါရမ်းနေတော့သည်။ မထား ထောက်ထားသော လက်ကို ကွေးချလိုက်ပီး ကြမ်းပြင်နှင့် ကပ်လိုက်ရာ မင်းခိုင် ချောင်းကြည့်ပေါက်နှင့် တတန်းတည်း ဖြစ်သွားတော့သည်။

ရမက်ထန်သော မျက်လုံးများနှင့် မထားမှာ တအအ အော်နေရင်း လျှာလေးပင် အနည်းငယ် ထွက်နေသည်။ နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးနှင့် သွားဖွေးဖွေးကြောင့် မင်းခိုင်မှာ အစုပ်ခံလိုက်ရရင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလည်း တွေးနေမိသည်။ ကျော်ကြီး မျက်စိမှိတ်အံကြိတ်ပီး အဆက်မပြတ် လိုးနေရာ သိပ်မကြာခင် လရည်များ ထွက်ကုန်သည်။ မထား မပီးသေးပါ။ ကျော်ကြီးက ပီးသွားသည်။ “မိန်းမရေ.. သုတ်တွေ ထည့်လိုက်ပီနော် ကောင်းလား..” “အင်း..ကောင်းတယ်.. ထပ်လုပ်ပေးဦး” “ခဏ အနားယူမယ် ညကျရင် ထပ်လုပ်မယ် ဟုတ်ပီလား” မထား အာသာမပြေပါ မျက်နှာလေး ညှိုးသွားသည်။ မင်းခိုင် စိတ်မကောင်း ဖြစ်သွားရသည်။ မထားစိတ်တိုင်းကျ လိုးပေးချင်မိသည်။ မိမိလည်း ထုလို့မပီးသေးပါ။ ကျော်ကြီးက အပီးမြန်၍ ပွဲကရပ်သွားရသည်။ အပြာကားကြည့်ရင်း မီးပျက်သွားသလို ခံစားနေရသည်။ ကျော်ကြီး လီးတန်းလန်းနှင့် ပက်လက် အနားယူလိုက်ရာ ခနအကြာ ဟောက်သံပေး၍ အိပ်ပျော်သွားသည်။ မထားလည်း ထမိန် ရင်လျှားဝတ်၍ နောက်ဖေးထွက်သွားတာ တွေ့လိုက်ရာ မင်းခိုင် ပုဆိုးပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် နောက်ဖေးသို့ ထွက်၍ ထမင်းချက်ရန် ဟန်ဆောင်ကာ နောက်ဖေးသို့ ထွက်လိုက်သည်။ ရေကပြင်အောက် ရေချိုးတဲ့ နေရာမှာ မထားထိုင်ပီး ရေချိုးရန် ပြင်နေစဉ် “ဟာ မထား.. အလုပ်ကအစောကြီး ပြန်တာလား” “ဟုတ်တယ် မင်းခိုင်ရေ.. ဈေးဝယ်စရာလေးရှိလို့ ပြန်လာတာ” မထား လိမ်ပြောလိုက်သည်။ “ကျနော်လည်း ထမင်းချက်ပီး ဈေးဝယ်ရဦးမယ်” မင်းခိုင် ပုဆိုးတိုတို ဝတ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ငုတ်တုတ်ထိုင်လျှင် အောက်စလွတ်အောင် တမင်လုပ်လိုက်သည်။ နောက်ဖေး ထမင်းချက်ရာနေရာမှာ တခုတည်း ဖြစ်ပီး သူ့မီးဖိုကိုယ့်မီးဖိုနှင့် ချက်ကြသည်။ မီးဖို နေရာနှင့် ရေချိုးတဲ့ နေရာမှာ အထက်အောက်ဖြစ်သည်။ မထား ရေချိုးနေရာမှ ကြည့်လျှင် ဒဲ့မြင်ရသည်။ မင်းခိုင် ငုတ်တုတ်ထိုင်ကာ မီးဖိုပြာများ ရှင်းနေရင်း အောက်စလွတ်တာ မထားမြင်နေရသည်။ လီးမှာ ထောင်မတ်နေပီး အမွေးများ မရှိ၍ ရိတ်ထားပုံ ထင်ရသည်။ မင်းခိုင်မှာ မထား၏ ရေစိုကိုယ်လုံး အလှကြောင့် လီးတောင်နေပီး လိုးပွဲကြည့်ထား၍ အရှိန်က မကျသေးပေ။ လရည်ကြည်လေးများပင် ထွက်နေသည်။

၇လက်မကျော်ရှည်သော လီးမှာ ငရုတ်ကျည်ပွေ့ အရွယ်လောက် ကြီးပီး လီးထိပ်မှာ ဒစ်လန်နေ၍ ထိပ်ဖူးကြီးမှာ ပန်းရောင်ထနေသည်။ မထား ခိုးကြည့်နေရင်း ခံတွင်း ခြောက်လာမိသည်။ ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်တုန်၍ ခံချင်စိတ်များ ပေါ်လာနေသည်။ မြန်မာမိန်းခလေး ဖြစ်သည်ကတကြောင်း၊ အိမ်ထောင်သည်မို့ ဖောက်ပြန်တယ် ထင်မှာမခံနိုင် အထင်သေးမှာ စိုးနေပြန်သည်။ ရေချိုးနေရာမှာ တခုတည်းဖြစ်၍ မထားပီးလျှင် သူ ရေချိုးရဦးမည်။ “မထား ဘယ်ဈေးသွားမှာလည်းဗျ..” “မီးခွက်ဈေး လေ.. နင်ဘာဝယ်မလို့လဲ” “ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူးဗျာ.. အဝတ်အစားလေး ဝယ်မလို့ပါ” “ငါ ရေချိုးပီးရင် သွားမှာ.. နင်လိုက်မလား” မင်းခိုင် ပျော်သွားသည်။ အခွင့်အရေး ရလေပီ။ “လိုက်မယ်လေ.. ရေချိုးပီးရင် သွားကြတာပေါ့” မထား ရေချိုးသနခါးလိမ်း အဝတ်လည်းပီး အိပ်ပျော်နေသော လင်တော်မောင်ကျော်ကြီးကို နှိုး၍ “ကိုကျော် ထဦးလေ… ကျမ ဈေးသွားမလို့ ရှင်ရော ဘယ်သွားမှာလဲ” “ငါ လည်း မနက်ဖြန်အလုပ်နားတယ်… အရက်ဆိုင် သွားလိုက်ဦးမယ်” “အရမ်းမမူးနဲ့နော်… ရှင် ညကျရင် ထပ်လုပ်မယ် ကတိပေးထားတာ မမေ့နဲ့” ကျော်ကြီး မထားပါးလေးကို နမ်းလိုက်ပီး “အေးပါ မိန်းမရယ်… နင်ကလေးလိုချင်တာ သိပါတယ်.. ငါ ကတိပေးတယ်.. အိုကေလား” ကျော်ကြီးမှာ ရိုးရိုးအေးအေး သမားဖြစ်သည်။ သူ့မိန်းမ ထန်နေတာ မသိရှာပေ။ အရက်ကိုတော့ ကြိုက်သည်။ အသိမိတ်ဆွေတွေ့လျင် အမူးလွန်အောင် သောက်တတ်၍ တခါတလေ အိမ်ပြန်ရောက်တာတောင် မသိပေ။ မထား ပိုက်ဆံအိတ် ဆွဲယူပီး အပြင်ထွက်တော့သည်။ မင်းခိုင် အိမ်ခန်းရှေ့ကြည့်လိုက်ရာ ဖိနပ်မတွေ့ရ၍ ထွက်သွားတာ သိလိုက်သည်။ “အဲ့ကောင် လိုက်မယ်ပြောပီး.. ဘယ်ရောက်သွားပါလိမ့်” အမှန်တော့ မင်းခိုင် ကားမှတ်တိုင် ကြိုရောက်နေသည်။ အိမ်မှ အတူထွက်လျှင် ကျော်ကြီး တမျိုးထင်မှာစိုး၍ ရှောင်လွှဲထွက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မှတ်တိုင်ခုံလေးမှာ ထိုင်နေသော မင်းခိုင်ကို တွေ့လိုက်ရသည့်မထား ပျော်သွားမိသည်။ “ဟဲ့ နင်က ကြိုစောင့်နေတာလား” “ဟုတ်တယ်အမရေ.. အတူထွက်ရင် မသင့်တော်လို့ပါ” မထား နားလည်လိုက်သည်။ မင်းခိုင်ဟာ အခြေအနေကို နားလည်တတ်၍ မိတ်ဆွေကောင်း ဖြစ်နိုင်သည်။

ထိုစဉ် ဘတ်စ်ကား ရောက်လာသဖြင့် ဈေးသို့ ထွက်လာကြတော့သည်။ မိုးချုပ်စ ပြုနေလေပီ။ ဈေးအတွင်း စည်ကားလွန်းလှသည်။ ညဈေးတခုလို ဖြစ်နေ၍ အလုပ်နားချိန် ဈေးဝယ်သူများ စည်းကားသိုက်မြိုက်နေလေသည်။ မထားနှင့်မင်းခိုင် အတူတွဲသွား၍ အလွန်ခင်မင်သော မိတ်ဆွေများပမာ ဖြစ်လာသည်။ လိုအပ်သော ပစ္စည်းများ ဝယ်ကြပီး ပြန်လာကြသည်။ ညမိုးချုပ်ပီ ဖြစ်သည်။ လိုင်းကားမှာ မြို့ထဲမှအပြန် ဖြစ်၍ အလုပ်ပြန်သူများနှင့် ကြပ်နေပြန်သည်။ မင်းခိုင်နှင့် မထား တိုးစီးရပြန်သည်။ မင်းခိုင် ထိုဂွင်ကို သိ၍ အတွင်းခံဘောင်းဘီ မဝတ်ခဲ့ပေ။ အခု မထားက သူ့ရှေ့မှာ ရပ်နေပီး အပေါ်တန်းကို ကိုင်ရန် ခက်ခဲနေသည်။ “အမ ဈေးအိပ် ကျနော့ကို ပေးထား.. အပေါ်ကိုပဲ ရအောင်ကိုင်..” “ကျေးဇူးပဲဟာ..ကြပ်လိုက်တာ လွန်ရော” မင်းခိုင် လက်တစ်ဖက်က အိပ်ဆွဲပီး တဖက်က အပေါ်တန်းကိုင်သည်။ မထားမှာ လက်နှစ်ဖက် မြောက်သော်လည် မမှီသေး ထို့ကြောင့် မင်းခိုင်လက်မောင်းကို အားပြုကိုင်ရတော့သည်။ ကျောသားအိအိလေးနှင့် ဆံပင်စုစည်းထားသောကြောင့် ပေါ်နေသော ဂုတ်သားလေးက မင်းခိုင်ကို ရာဂထန်စေလေသည်။ အောက်မှ လီးက စတောင်လာသည်။ အတွင်းခံ မပါသောကြောင့် လီမှာ တဖြောင့်တည်း ဖြစ်လာပြီး မထား၏ တင်သားအိအိကြီးကို ထိုးနေမိသည်။ “မထား… ခွင့်လွှတ်နော်… ကျနော် ဘောင်းဘီ မဝတ်ခဲ့မိလို့ ခုလို ထိုးမိတာပါ” အသံတိုးလေးနှင့် သူမနားနား ကပ်ပြောလိုက်သည်။ မထား ခေါင်းလေးညိတ်ပီး လီးနှင့်တင်သားနှစ်ခုကြား တည့်အောင် ချိန်ပေးလိုက်သည်။ ထိုသို့မလုပ်လျှင် တင်သားကို ထိုးမိနေ၍ အနေအထားမမှန်ပဲ သူ့လီးထိပ် နာသွားလိမ့်မည်။ မထား သိလိုက်သည် သူမ မင်းခိုင်ကို ခင်တာထက် ပိုမိနေပီ။ ကားအတွင်းလည်း မှောင်နေသဖြင့် မည်သူမျှ မမြင်နိုင်ပေ။ “မထား. ဒီဖက် လှည့်လိုက်ပါလား.. ဆံပင်က မျက်နှာနဲ့ပွတ်လို့ ယားနေတယ်..” မထား မငြင်းပါ သူ့ဘက် လှည့်လာသည်။ မျက်ဝန်းခြင်း ဆုံမိကြသည်။ မထားမျက်ဝန်းလေးမှာ ဝိုင်းဝိုင်းလေးမို့ ချစ်ဖို့ကောင်းလှသည်။ မင်းခိုင် စိတ်မထိန်နိုင်တော့ သူမပါးလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ ခုတော့ လီးမှာ အဖုတ်နှင့်တတန်းတည်း ဖြစ်နေလျှက် ပိုမိုမာတင်းလာသည်။ ဆီးခုံကို လာထောက်နေသော လီးကို မထား အမြင်မတော်တော့ပါ။ ထို့ကြောင့် သူမလက်တဖက်ကို အောက်ချပီး လီးကို ပုဆိုးနှင့်ရောကိုင်၍ ဂွင်းထုပေးနေမိသည်။

“မြန်မြန်ပီးနော် ဆင်းဖို့နီးလာပီ” မထား သူ့ပုဆိုးကို အပေါ်သို့မတင်၍ လက်အတွင်းနှိုက်ကာ ခပ်သွက်သွက် ထုလိုက်တော့သည်။ လီးမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်းပီး လရည်များ ပန်းထွက်လာ၏။ ပေသွားသော လက်ကို ပုဆိုးအောက်ခြေနှင့် သုတ်လိုက်ပီး ဘေးလူများမသိအောင် ပုံမှန်ပြန်နေလိုက်သည်။ “ကောင်းလား မင်းခိုင်” “အင်း..ချစ်တယ် မထားရယ်..လိုးချင်တယ်” “ရှူး” မထား မင်းခိုင်ပါးစပ်ကို ပိတ်လိုက်ပီး “ဆင်းတော့မှပြော လူတွေကြားမယ်” ကားမှတ်တိုင် ဆင်းသောအခါ မထား အရင် အိမ်သို့ပြန်ပီး မင်းခိုင်မှာ ဆယ်ငါးမိနစ်လောက် လမ်းထိပ်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ထိုင်နေလိုက်သည်။ မထား အိမ်ရောက်သောအခါ လင်တော်မောင် ကျော်ကြီးမှာ မူးနေလေပီ။ နှိုးလို့တောင်မရတော့။ သူ့ကို စောင်လေး ခြုံပေးလိုက်ပီး နောက်ဖေးသို့ထွက်ကာ မင်းခိုင်အခန်းဘက် ကူးလိုက်လေသည်။ မင်းခိုင် အိမ်ထဲ ဝင်လာလေပီ။ ဈေးဝယ်ထုတ်လေး ဘေးမှာချပီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လိုက်ရာ သူ့အိပ်ယာထဲ မထား ရောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ “ရှူး…လာ..လိုးခြင်တယ်ဆို” မထား အသံတိုးလေးနှင့် သူ့ကိုခေါ်နေသည်။ မင်းခိုင် ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် မထား၏ အဝတ်များကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ အမှောင်ည တခုလုံး တဖက်ခန်းမှ ကျော်ကြီးရဲ့ဟောက်သံက ကြီးစိုးနေလေသည်။ မထား၏ ပန်းနုရောင် နှုတ်ခမ်းလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့် ထိကပ်ပီး လျှာအချင်းချင်း စုပ်နေကြသည်။ လက်အသီးသီးမှာ သိုင်းဖက်ထားကြပီး ခန္ဓကိုယ်ခြင်း ထိကပ် ပွတ်သပ်နေကြသည်။ မွေ့ယာအပါးလေးပေါ်မှာ လှဲလိုက်ကြပီး မထား၏ ဆီးခုံနှင့် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ဘာဂျာပေးတော့သည်။ အရည်များစိုနေ၍ ဆပ်ပြာနံကလေး သင်းနေသော စောက်ပတ်လေးကို မင်းခိုင် မြိုချမတတ် ယက်နေတော့သည်။ မထား ကောင်းလွန်း၍ အသံမထွက်နိုင်ပါ။ ခိုးစားခြင်းဖြစ်၍ အသံမထွက်ရဲ။ ချစ်လင်ကျော်ကြီးကို ချစ်သလို မင်းခိုင်ကိုလည်း စွဲမိပီ။ အစုပ်အမှုတ်ကြမ်းသောကြောင့် “အားး… အိုးးး… ထွက်.. ထွက်.. ထွက်ကုန်ပြီ…အားးး”သူမ အရည်ပန်းထွက်၍ ပီးလေသည်။ “မထား စုပ်ပေးနော်” မင်းခိုင်ရဲ့လီးကြီးကို မထား စုပ်ပြန်သည်။

သိပ်မကြာပါ “အားးး… မထားး… အအားးး” လရည်များ ပန်းထွက်လာ၍ မြိုချလိုက်သည်။ မထား ကုန်းပေး ပြန်သည်။ နွေးအိနေသော စောက်ပတ် အထိအတွေ့ကြောင့် လီးမှာ မာကြောနေပီး အဖုတ်အတွင်းသို့ အိခနဲ တိုးဝင်သွားလေသည်။ စီးပိုင်နေသော အဖုတ်နှင့် ကြီးမားသောလီးကြောင့် ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ပြန်သည်။ မင်းခိုင် အနောက်မှနေ၍ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲကာ ခွေးလိုးလေး လိုးတော့သည်။ မထား ခါးလေးကော့၍ ပြန်ပြန်တွန်းပေးနေလေသည်။ “အွင်း…အွင်း…ရှီး…” ပက်လက်ပုံစံ ပြောင်းလိုက်သည်။ မထား၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ် တင်လိုက်သည်။ အမှောင်ကြောင့် အဖုတ်ကို ကောင်းကောင်းမမြင်ရ။ မင်းခိုင်လီး စအိုကို ထောက်မိသည်။ ဖင်လိုးရန် အကြံရလိုက်သည်။ “မထား ဖင်လိုးချင်တယ် ခံဖူးလား” “မခံဖူးဘူး လုပ်ကြည့်လေ“ လေသံလေးများနှင့် ပြောဆိုနေကြသည်။ သုတ်ရည်များကြောင့် ချောနေသောလီးမှာ ဆီထဲ့စရာမလို။ စအိုဝလေးကို ထောက်၍ ဖိချလိုက်သည်။ ဒစ်ထိပ်ဝင်သွားရာ မထား ခါးလေးတွန့်သွားသည်။ ပထမဆုံး ဖင်ခံရသဖြင့် အရသာတမျိုး ရလေသည်။ ပုံမှန်လေးလိုးနေ၍ ထပ်ပီးချင်လာသည်။ မင်းခိုင် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ ဖင်းထဲလိုးလိုက်၊ အဖုတ်ထဲလိုးလိုက်နှင့် ဗျာများနေရသည်။ “နင့်အရည်တွေ အပြင်မထုတ်ပါနဲ့နော်.. အဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ပေးပါ..ငါ နင့်ကလေး လိုချင်တယ်” မင်းခိုင် သဘောတူလိုက်သည်။ နောက်ဆုံးတချီကို အဖုတ်ထဲ သီးသန့်လိုးပီး ပီးချလိုက်တော့သည်။ သုတ်ရည်ပူပူလေးများ အဖုတ်ထဲ ဝင်လာတဲ့အရသာက အင်မတန်းကောင်းလွန်း၍ မထားလည်း နောက်တကြိမ် ထပ်ပီးလေတော့သည်။ “ချစ်တယ် ထားရယ်” ”ငါလည်းချစ်တယ်ဟာ” ဒီလိုနှင့် မင်းခိုင်နှင့်မထား ကြုံသလို ခိုးစားဖြစ်ကြသည်။ လအနည်းငယ်အကြာ မထား ကိုယ်ဝန်ရှိလာသည်။ ကျော်ကြီးခလေးလား မင်းခိုင်ကလေးလား မသိရပေ။ မိန်းခလေး မွေးလာသည်။ နာမည်လေးက ”သီရီမင်းကျော်”တဲ့။ မထား မှည့်ပေးတာဟု သိရသည်။ မင်းမင်းမှာ အလုပ်ကြိုးစားစုဆောင်းပီး နိုင်ငံခြားထွက်ကာ အလုပ်လုပ်တော့သည်။ ကျော်ကြီးမှာ ကလေးရပီးနောက် အရက်ဖြတ်လိုက်ပီး အလုပ်ကြိုးစားရာ ကိုယ်ပိုင်ကားနှင့် တိုက်နှင့် ကြီးပွားနေပီး မထားမှာ စတိုးဆိုင်ကြီး ဖွင့်ထားလေသည်။

အခုတော့ ၂၀၂၀ခုနှစ် ရောက်လေပီ။ အချိန်ဆိုတာ ခဏလေးပါ။ အရာအားလုံး ပြောင်းလဲလာသလို သီရိမင်းကျော် (ခေါ်) သီရိလေးမှာ အပျိုးလေးပင် ဖြစ်လာလေတော့သည်။ ၂ဝ၂၀ ခုနှစ်သို့ရောက်ခဲ့ပြီး မင်းခိုင် အမေရိကန်သို့ ရောက်ရှိသည်မှာ နှစ်နှစ်ဆယ် ကြာခဲ့လေသည်။ မထားနှင့် ကိုကျော်ကြီးတို့မှာ သူနှင့်အရင်းနှီးဆုံး မိတ်ဆွေများဖြစ်ခဲ့ကြပီး အဆက်အသွယ် မပြတ်ခဲ့ကြပါ။ ဖေ့ဘွတ် မတ်ဆင်ဂျာနှင့် ဆက်သွယ်၍ ဗီဒရိုကောများ ခေါ်သည့်အထိ အဆင့်တက်လာခဲ့သည်။ မင်းခိုင် ခုထိ စင်ဂယ်ဖြစ်နေသေးသည်။ ထို့ကြောင့် တခါတလေ အရမ်းထန်လာရင် မထားနှင့် ဆက်စ်ချက် ကြသည်။ မထား၏ ကိုယ်တုံးလုံးပုံများမှာ မင်းခိုင်ဖုန်းမှာ အများကြီးရှိလေသည်။ ”မထား အားရင် ဗီဒရိုကောပါ ဒီညထုချင်လို့” မထားက ကလေးတယောက်အမေဆိုပေမဲ့ နန်းမွေ့စံလို ဘော်ဒီမျိုး ကိတ်လာလေသည်။ ဒီနေ့လည် မထား အိမ်မှာ လူရှင်းသည်။ ထို့ကြောင့် မင်းခိုင်ဆီ ဗီဒရိုကော ခေါ်လေသည်။ ဖုန်းကို ကုတင်ခြေရင်း မှန်တင်ခုံရှေ့ ထောင်လိုက်ပီး အဝတ်များ ချွတ်ထားလေသည်စ။ ပြီ… မင်းခိုင် ဗီဒရိုကော ကိုင်လိုက်သည်။ သူလည်း ကုတင်ပေါ်မှာ လီးကို ထုတ်ကိုင်လိုက်ပီး “ထားရေ.. ခရမ်းသီးနဲ့ ထိုးပြပါ” “ဟဲ့..ငါ လီးအတု ဝယ်ထားတာ ရပီ… အာ့နဲ့လုပ်ပြမယ်” “ဝိုး..ရှယ်ပဲ.. ပီးအောင် လုပ်ပြနော်” မထား လီးအတုကို အဆင်သင့် ကိုင်လိုက်ပီး ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပြလေသည်။ “အွင်း..ကိုမင်းရယ်… ပြန်လာပီး လိုးပါတော့” “ထားရေ ကို့လီးကြီး ကြည့်ပါဦး.. အရမ်းကြီးနေပီ” မင်းခိုင် ဂွင်းထုရင်သုံးသော ဂျယ်ကို လီးပေါ်သုတ်လိုက်ပီး ထုပါတော့သည်။

မထား လီးအတုကို ကုတင်ပေါ် ထောင်လိုက်ပီး အပေါ်မှ တက်ဆောင့်ရင်း “အား..ကိုမင်း လိုးပါ..လိုးပါ… အားး” စိတ်အတွင်း မင်းခိုင် လိုးသလို ခံစားပြီး ဖုန်းအတွင်းမှ မင်းခိုင် ထုပြတာကြည့်ပီး အော်ပြနေတော့သည်။ ထို့နောက် လီးကို ထုတ်၍ ဖုန်းဘက်သို့ ဖင်ကိုလှည့်ကုန်းကာ လီးကို လက်ပြန်ကိုင်၍ အဖုတ်ကြီးကြား အဝင်အထွက်မှန်မှန်နဲ့ လိုးပြတော့သည်။ “ထားရေ.. ဖင်လိုးပြပါ… အရမ်းကောင်းနေပီ” မထား အဖုတ်တွင်းမှ ထွက်သောအရည်များကို ဖင်စအိုဝမှာ သုတ်လိုက်ပီး လီးတုကြီးကို ဖင်ထဲ ထဲ့လေသည်။ မင်းခိုင် ဖင်လိုးရတာ အရမ်းကြိုက်သည်။ အဖုတ်မှာ ကြာကြာလိုးရင် ခြောင်လာ၍ အရသာပေါ့သည်။ ဖင်စအိုမှာ မည့်သည့်အချိန်မဆို ကြပ်နေပီး စုပ်အားပိုကောင်း၍ လီးပိုကြီးသလို သုတ်ထွက် အရမ်းကောင်းလေသည်။ မထားအဖုတ်မှာ ဟစိစိနှင့် အရည်များ တစက်စက်ကျနေပြီ။ ဖင်ထဲ လီးတုနှင့် လိုးပြသလို လက်ခြောင်းသုံးခြောင်းမှာ အဖုတ်ထဲသွင်းကာ လိုးရင် ပီးသွားတော့သည်။ ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် မင်းခိုင် အထွတ်အထိတ်ရောက်ပီး သုတ်ပန်းထွက်ပါတော့သည်။ “ထားရေ.. ကိုယ်ပြန်လာတော့မယ်.. ထားအိမ်မှာ နေမှာနော်… စီစဉ်ပေးထား” “အိုကေ..ကိုမင်းရေ.. လုပ်ထားမယ်” “ထားရေ.. သမီးပုံလေးတွေ ထပ်ပို့ထားဦး.. သတိရလို့” မထား ဖုန်းမှ သီရိပုံများကို ပို့လိုက်သည်။ သီရိမင်းကျော်မှာခု အသက် ၂၄အရွယ် အပျိုမလေးပါ။ မထားငယ်စဉ်ကလို ခါးသေးရင်ချီပီး ဖြူဖြူအိအိလေးဖြစ်သည်။ ကျော်ကြီးနှင့် မင်းခိုင်တို့ လိုးပီးနောက်ပိုင်း ကိုယ်ဝန်ရလာပီး မွေးထားတာဖြစ်သည်။ သီရိမျက်နှာမှာ မထားနှင့် တူနေ၍ အဖေက ဘယ်သူမှန်း မသိရတော့ပေ။ ခုတော့ အပျိုမ ဖားဖားကြီး ဖြစ်နေလေပီ။ မင်းခိုင်မှာသီရိပုံလေးတွေ ကြည့်ရင်း လိုးချင်နေမိသည်။ မထား နားလည်ပါသည်။ မင်းခိုင် ခုထိအိမ်ထောင်မပြုပဲ မိမိတို့ မိသားစုအတွက် အများကြီး ကူညီခဲ့သူဖြစ်သည်။ “ထား..ခွင့်ပြုမယ်ဆိုရင် သီရိလေးကို လက်ထပ်ချင်တယ်”ဟု မင်းခိုင် ပြောဖူးသည်။ ဖိတ်ချင်းဖိတ် ကိုယ့်အိပ်ထဲ ပြန်ဖိတ်တာ အကောင်းဆုံးပါ။ မင်းခိုင်အသက် ၄၅ နှစ်ရှိပီ၊ သီရိက ၂၄ ခုခေတ်က ဦးနဲ့သမီးတွေခေတ်။ မင်းခိုင် အရင်လို အိမ်ငှါး ငမွဲမဟုတ်တော့ အမေရိကန် နိုင်ငံသား သူဌေးတစ်ယောက် ဖြစ်နေပီ။ သမီးလေး သဘောတူရင် စီစဉ်ပေးဖို့ အဆင်သင့်ပါ။

သီရိသည် ဦးမင်းနှင့် ဖေ့ဘွတ်မှာ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သည်။ လူချင်း မတွေ့ဖူးပါ။ မိဘနှစ်ပါး၏ အရင်းနှီးဆုံး မိတ်ဆွေဖြစ်သလို သူတို့မိသားစုနှင့် ဆွေမျိုးလိုဖြစ်နေသည်။ သူမပုံလေးတွေကို အသဲလေးတွေပေးပီး ကွန်မန့် အမြဲပေးတတ်သဖြင့် ကျေနပ်နေမိသည်။ ခု သူအလည်လာပီး အိမ်မှာနေမှာတဲ့လေ ရင်တော့ခုန်မိသည်။ ကိုကျော်ကြီးလည်း စပယ်ယာအလုပ် မလုပ်တော့ပါ။ သမီးလေးသီရိမွေးပီးနောက် မင်းခိုင် ငွေကြေးအကူအညီနှင့် ကုန်စုံဆိုင်ဖွင့်သည်။ ထိုမှတဆင့် ရန်ကုန်မြို့တွင်းမှာ စတိုးဆိုင်ကြီး ဖွင့်နိုင်ခဲ့ပြီး။ ယခု သူဌေးကျော်ကြီး ဖြစ်နေလေပီ။ ကျော်ကြီး ရိုးသားလွန်း၍ မထားနှင့်မင်းခိုင် ငြိစွန်းတာ မသိခဲ့ပေ။ ဒီနေ့ မင်းခိုင် အလည်ပြန်လာမည်။ မထားနှင့်သမီး သွားကြိုကြသည်။ မိမိမှာ ဆိုင်ထိုင်ရင်း ကျန်ခဲ့သည်။ မထားနှင့်သီရိ လေဆိပ်ရောက်နေသည်။ မကြာခင် လေယာဉ်ဆိုက်လာပီး ဆင်းသက်လာသော ခရီးသည်များအကြား မင်းခိုင်ကို တွေ့လိုက်၍ မထား အရမ်းပျော်သွားသည်။ ခရီးကြိုသူများကြား ပါတိတ်ဝမ်းဆက်နှင့် လှပနေသော မထားနှင့်သီရိကို တွေ့လိုက်သည်။ သားအမိဟု မထင်ရအောင် နုပျိုနေသော မထားနှင့် မြန်မာဆန်ဆန် ခါးသေးရင်ချီ တင်ကားနေသော သီရိမှာ အပြုံးများဖြင့် ဆီးကြိုနေသည်။ “မထားရယ် လှနေလိုက်တာ.. သမီးလေးကလည်း အမေတူလေးနော်.. နင်ငယ်ငယ်က အတိုင်းပဲ.. ကိတ်နေလိုက်တာ” မင်းခိုင်မျက်လုံးများ သီရိကိုယ်ပေါ်က မခွာတာ မထား မြင်ရ၍ မနာလို ဖြစ်ရပြန်သည်။ “ကိုမင်း အိမ်ပြန်ကြစို့… မိုးချုပ်တော့မယ်” သီရိလေးမှာ မင်းခိုရဲ့ ခရီးသွားအိတ်ကို ဆွဲယူပြီး အရှေ့မှ အရင်သွားလိုက်သည်။ သီရိနောက်ပိုင်းအလှ တင်သားအိအိကြီးများမှာ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ဖွံ့ထွားနေကြသည်။ ရအောင်လိုးမည်ဟု စိတ်ထဲ တွေးရင်း ”မထား ငါ နှစ်လပဲ ဗီဇာ ခွင့်ရတာ.. ငါ့ကို မြန်မာပြည့်အနှံ့ အလည်ပို့ပေးနော်” “အေးပါ.. မနက်ဖြန် ချောင်းသာ အရင်သွားကြတာပေါ့” “နင် အရင်လို လှနေတုန်းပဲ သိလား.. ပီးတော့ ပိုကိတ်လာတယ်.. အားရပါးရ လိုးချင်တယ်” မထား ပြုံးနေလိုက်သည်။ မိနစ်၃၀အကြာ နှစ်ထပ်တိုက်လေးတခုဆီ ရောက်လာသည်။

သီရိ အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားပြီး “အမေ သမီးခေါင်းမူးနေလို့… ခန အိပ်မယ်နော်..” “အေး..အေး..လာ ကိုမင်းနေဖို့ အခန်းပြမယ်” အိမ်အောက်ထပ်မှာ အခန်းနှစ်ခုရှိသည်။ တစ်ခန်းက မထားတို့ လင်မယားအခန်း။ ဘေးချင်းကပ် အလွတ်ခန်းတခုမှာ မင်းခိုင်နေရန် စီစဉ်ထားလေသည်။ ဦးကျော် ည၉နာရီမှ ဆိုင်ပိတ် ပြန်လာမည်ဖြစ်သည်။ ခုမှ ၇နာရီသာ ရှိသေးသည်။ အခန်းတွင်း ရောက်သည်နှင့် မင်းခိုင် တံခါးကိုလော့ချလိုက်ပီး မထားကို သိုင်းဖက်ကာ အငမ်းမရ နမ်းလေသည်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ခွဲခွာနေရသော ချစ်သူ လင်ငယ်ရဲ့ လီးကို တောင်းတနေတာ ကြာလှပေပြီ။ အဝတ်များကို အမြန်ချွတ်၍ နှူးနပ်မနေတော့ပဲ ကုတင်စောင်းမှာပင် မထားကို မတင်၍ ပေါင်နှစ်လုံးမကာ လီးကို အဖုတ်ဝတေ့ပီး လိုးချလိုက်တော့သည်။ “အား..ဖြေးဖြေး.. နာတယ်ဟ..ကြပ်လိုက်တာ” မထား ခံချင်တာပဲ သိသည်။ ငယ်ငယ်ကလို အရည်သိပ်မထွက်တော့ပါ အသက်၄၀ ကျော်ပီဖြစ်သည်။ မင်းခိုင်လီးမှာ အမေရိကန်မှာ နေစဉ်က လီးကြီးရှည်ဆေး သုံးထား၍ ၈လက်မခန့်ရှိကာ လုံးပတ်မှာ ငရုတ်ကြည်ပွေ့လောက်ဖြစ်ပီး မာထန်နေသည်။ “ဗြစ် ဗြစ် ဘွတ် ဘွတ် ဖတ်ဖတ်” လဥနှင့်တင်ပါးရိုက်သံများ ထွက်လာသည်။ အဖုတ်ကြီးမှာ လီးကို အတင်ညစ်နေ၍ လိုးလို့ကောင်းလှသည်။ “အား..ကောင်းလာပီ..ဆောင့်ဆောင့် အမေ့..အ့..ကိုမင်း နို့စို့ပေးရင်းလိုး” မင်းခိုင် နို့ကုန်စို့ပီး အရူးအမဲသားကြွေးသလို ဖြစ်နေသည်။ မထားကို ဆွဲလှည့်ပီး ကုတင်စောင်းမှာ မှောက်၍ ပေါင်ကိုဖြဲကားကာ ဖင်လိုးပါတော့သည်။ “အား..ရှီး..ဘွတ်ဘွတ်ဘွတ်” စအိုတွင်းက လေများ ဆက်တိုက်ထွက်လာသည်။ မထားခါးကို ဖိ၍ ကော့လာသော ဖင်ကြီးကို ရမက်ထန်ထန်ကြည့်ပီး ဆောင့်တော့သည်။ “ဘွတ်..ဘွတ်..ဘွတ်” သီရိ လေဆိပ်ကအပြန် ကားမူးလာပီး အိပ်ချင်လာမိသည်။ အိပ်ယာထဲလှိမ့်နေရင်း သေးပေါက်ချင်လာသဖြင့် အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာခဲ့သည်။ အမေနှင့် ဦးမင်းကို မတွေ့ရ။ အိမ်သာရေချိုးခန်း၏ ဘေးအခန်းမှ ငြီးသံ ကြားရသဖြင့် ကပ်နားထောင်လိုက်ရာ မိမိ မိခင်ရဲ့အသံနှင့် လိုးသံများ ကြားရတော့သည်။ သီရိက ခေတ်လူငယ် အပျိုမဖြစ်သည်။ မိန်းခလေးသူငယ်ချင်းများဆုံလျှင် ကာမအကြောင်း ပြောတတ်ကြသလို တခါတလေ အွန်လိုင်းမှ အောကားများလည်း ခိုးကြည့်ဖူးကြသည်။

အခုကြားရသော အသံများမှာ အောကားအတွင်းမှ အသံများနှင့် တူနေသဖြင့် အခန်းတွင်း လိုးနေကြတာ သိလိုက်သည်။ သီရိ သေးပေါက်ချင်စိတ်ပါ ပျောက်သွားပီး အောကားအတွင်းမှ လိုးကွက်များ စိတ်ထဲ ပေါ်လာသလို အခန်းတွင်း ဘယ်လို လိုးနေမလဲ တွေးရင်း အဖုတ်လေးကို ပွတ် နို့လေးကိုပွတ်၍ တံခါးနား ကပ်နားထောင်လေသည်။ “လိုး..လိုး..ဆောင့်လိုး.. ကိုမင်း..ထား အရမ်းကောင်းလာပီ” “ကြိုက်လား မထား..လီးလာစုပ်ပေး.. ပီးရင် ထားအကြိုက် အပေါ်ကဆောင့်” သီရိ တဏှာထန်ထန် စကားများကြားနေရ၍ တကိုယ်လုံး ပူတက်လာသည်။ အစိလေးကို ဖိချေကြည့်ပီး ဆက်လက်ပွတ်နေမိရာ ဒူးကလေးများ ပျော့ခွေသွားပီး စောက်ရည်များ ထွက်လာတော့သည်။ မထားမှာ အစုပ်ကောင်းလှ၍ မင်းခိုင် သုတ်ရည်များ မထားပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ လီးမှာ ညိုးမသွားပါ၊ မာထန်နေဆဲ ဖြစ်သည်။ ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှန်ပေးရာ မထားအပေါ်မှ တက်ဆောင့်တော့သည်။ “အား..အ့အ့..” မင်းခိုင် အလိုက်သင့်လေး ကော့ပေးသဖြင့် လီးမှာ တဆုံးထိဝင်ပီး သားအိမ်ကိုပါ ထိမိတော့သည်။ သိပ်မကြာပါ မထား ပီးသွားပီ။ “ကိုမင်းရယ် ကောင်းလိုက်တာ.. မပြန်ခင် အဝလိုးပေးနော်” “အင်းပါ..ထားရယ်…မနက်ဖြန် ချောင်းသာ သွားကြမယ်နော် သမီးကိုပါ ခေါ်ခဲ့” သီရိ ကြားလိုက်ရသည်။ ခြေသံလေးဖော့ပီး သေးသွားပေါက်ကာ အပေါ်ပြန်တက်သွားလေသည်။ နောက်တနေ့ အိမ်သားများ မနက်စာစားရင်း ဆုံကြသည် “ကိုကျော် ကျမတို့ ချောင်းသာသွားမလို ရှင်လိုက်မလား” “ငါမလိုက်အားဘူးလေ.. ဆိုင်က တဖက်နဲ့ ဒီကောင်ကြီးကို နင်ပဲ လိုက်ပို့လိုက်ပါဟာ” “သီရိလည်း လိုက်ခဲ့… အပျင်းပြေတာပေါ့” “ဟုတ် မေမေ..လိုက်မယ်.. ဦးမင်း ကြိုက်ပါ့မလား” သီရိမသိသလို အထာနှင့် မေးလိုက်သည်။ “ဟာ.. သမီးလိုက်တော့ ပိုကောင်းတာပေါ့ ဦးမှာက သားသမီးမရှိ တယောက်တည်း… သမီးအဖြစ် မွေးစားဖို့ တွေးနေတာ” “ရော့သမီး..ဒါက သမီးအတွက်ဝယ်လာတာ..” မင်းခိုင် စပရိုက် အနေအထားနှင့် သူမအရှေ့ ဘူးလေးတခု လာချပေးသည်။ ”ဝိုး..” အိုင်ဖုန်း ၁၁ ပရိုမက် ဖြစ်နေသည်။ နောက်ဆုံးပေါ် ဖုန်းဖြစ်၍ အရမ်းပျော်သွားသည်။ “ဟျောင့်..သားရီး မင်းတူမကို အလိုမလိုက်နဲ့.. မင်းရှိတာ ကုန်သွားမယ်” “ရပါတယ် ကိုကျော်.. ကျနော့မှာ ပေးစရာ လူမှမရှိတာ… သီရိ စိတ်ချမ်းသာရင် ပီးရော” သီရိ သဘောပေါက်လိုက်သည်။

ဦးမင်း၏ အပေးကောင်းမှု ကူညီမှုများကြောင့် အမေ စွဲသွားတာဖြစ်ရမည်။ မထား ကားလက်မှတ်ကို ဖုန်းဖြင့် လှမ်းမှာလိုက်ရာ သုံးစောင် နှစ်ခုံတွဲတခုနှင့် ရှေ့ခုံတခု ရသည်။ “ကဲ.. ကိုမင်းရေ..သွားဖို့ပြင် လက်မှတ်ရပီ သီရိ ယူစရာရှိတာယူတော့… သွားကြမယ်” ညဘက်ထွက်သော ကားဖြစ်သည်။ အဝေးပြေးကား အလည်ပိုင်းနှစ်ခုံမှာ သီရိက ပြတင်းပေါက်ဘက် ထိုင်သည်။ မထားက ဘေးမှာထိုင်သည်။ ကိုမင်း တိုင်ပတ်လေတော့သည်။ သူ့ဘေးပြတင်းမှာ အဖွားကြီးတယောက်ထိုင်၍ အပြင်လေမရ ခေါင်းမူးသလို ဖြစ်နေသည်။ ”မထားရေ. .နေရာလဲရအောင်ဟာ.ငါနဲ့သီရိနဲ့ အတူထိုင်ပီး.. ပြတင်းပေါက်ဘက် တယောက်တလှည့် ချိန်းမယ်လေ.. ငါ အသက်ရှူကြပ်လို့” မထားက သဘောတူလိုက်ပီး နေရာလဲပေးလေသည်။ ကားမှာ ညဘက်မောင်းသဖြင့် အနည်းငယ်နှေးသည်။ ရှေ့ခုံမှ မထား ငိုက်နေလေသည်။ သီရိမှာ အသစ်ရသော အိုင်ဖုန်းနှင့် ရှုပ်နေသည်။ “ဦး ကူညီပါအူး.. သမီးမလုပ်တတ်ဘူး” တရုတ်ဖုန်းသာ အမြဲကိုင်သဖြင့် အိုင်ဖုန်းဆက်တင်ကို သူမ မသိပါ။ “အေး..ပေး..သမီး..”ဦးမင်း ဖုန်းစက်တင်အမျိုးမျိုး ပြင်နေသည်။ သီရိမှာ သိချင်မိ၍ မင်းခိုင်ဘက် ခါးလှည့်ပီး လိုက်ကြည့်နေသည်။ သီရိရင်သားအိအိလေးမှာ မင်းခိုင်လက်မောင်းကို ဖိပွတ်သလိုဖြစ်နေသည်။ မြန်မာပြည်ပြန်ရောက်၍ ပုဆိုးပြန်ဝတ်ထားပေမဲ့ အောက်ခံဝတ်တာ မကြိုက်သော မင်းခိုင်မှာ သီရိနို့သားကြောင့် လီးတောင်လာတော့သည်။ မင်းခိုင် အချိန်ဆွဲရန် ဂွင်ဆင်လေသည်။ ”အကောင့်ဖွင့်ရမယ် သမီးရဲ့ ဒါမှ လိုချင်တာ ဒေါင်းလုတ်လုပ်လို့ ရမှာ. သမီးလိုက်ကြည့်ထားနော်.ဦးလုပ်ပြမယ်” “ဟုတ်ဦး.. တခုဆီပြနော် သမီးက မေ့တတ်တယ်” ထိုသို့ပြောပီး ခြေထောက်တဖက် ခုံပေါ်တင်ကာ မင်းခိုင်ဘက် ဘေးတိုက်လှည့်ထိုင်ကာ ဖုန်းမျက်နှာပြင်ကို ကြည့်နေလိုက်သည်။ ပုဆိုးကပုံစ အောက်မှာ လီးက အမြောင်းလိုက်ပေါ်ထွက်ပီး ထောင်လာသည်။ အဝေးပြေးကားများမှာ ညချိန်တွင် ခရီးသည်များ အိပ်လို့ရအောင် မီးကို ပိတ်ထားတတ်ကြသည်။ ရုတ်တရက် ကားကွေ့လိုက်သည်။ “အမေ့…”သီရိ ငိုက်ခနဲ ယိုင်သွားသဖြင့် လက်ထောက်လိုက်စဉ် မင်းခိုင်ပေါင်နှင့်လီးပေါ် လက်က ရောက်လေသည်။ ကံတရားက အဲ့လို..သီရိလက်က လီးပေါ်မှ ချက်ချင်းမဖယ်။ ခပ်နွေးနွေးလီးကြီးက မာကြောနေသည်။ ပုဆိုးအပေါ်မှ ကိုင်မိသည်ဖြစ်၍ လီးဆိုဒ်ကို မမြင်ရပေမဲ့ ကြီးရှည်ထွားကြိုင်သော လီးမှန်း သိလိုက်သည်။

“အ..နာတယ်..”မင်းခိုင် ဖုန်းပွတ်နေရာမှ တချက်ထငြီးသည်။ “ဦး ဆောရီးနော် ကားကွေ့လိုက်လို့… ပီးတော့ ဦးက အတွင်းခံလည်း မပါ..” “ဟုတ်တယ် သမီး… ထိပ်အရမ်းနာပီး အောင့်သွားတယ်… ဦးဟာက ကြီးတော့ ဘောင်းဘီဝတ်ရင် ပူလို့ပါ” မင်းခိုင်လီးမှာ လက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် ကိုင်ထားခံရ၍ တဆတ်ဆတ်တုန်ပီး ပါးပြင်းထောင်ထလာသည်။ မင်းခိုင် နာချင်ဟန်ဆောင်၍ ငြီးပြနေသည်။ “သမီးလည်း မလုပ်တတ်ဘူး.. အောင့်နေတာလား ..”လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသဖြင့် သီရိ လန့်ပီး လွှတ်လိုက်သည်။ “ဦးပြောပြမယ် သမီးလိုက်လုပ်ပါ.. ဦးက ဖုန်းဆက်တင် လုပ်ရအူးမယ်” “ဟုတ် ဦးပြော..”မင်းခိုင်ထရပ်လိုက်ပီး ခေါင်းပေါ်က အိတ်ထားသောနေရာမှ ခရီးဆောင်အိတ်လေးကို ယူလိုက်ပီး အတွင်းမှ တံဆိတ်မပါသော လက်ညှိုးအရွယ် ပုလင်းလေးကိုထုတ်၍ သီရိကို ပေးလိုက်သည်။ “အဲ့တာလေး… လိမ်းပေးနော်..” မင်းခိုင် ပြန်ထိုင်၍ ကပုံစကို ဖြည်ပေးလိုက်သည်။ “အဲ့ဆီလေး လက်ထဲ ထဲ့ပီး ဦးဟာကို လိမ်းပေးပါ… သက်သာလာမှာ.. အားကျွစ်ကျွစ်..” သီရိ ကယောင်ကတန်းနှင့် ဆီကို လက်ထည်းထဲ့၍ ပုဆိုးအောက်မှ လီးကြီးကို ဆီသုတ်လိုက်သည်။ ထိုဆီမှာ မင်းခိုင် အမြဲသုံးနေကြ လီးကြီးသန်ဆေးဖြစ်သည်။ သီရိမှာ လီးအတွေ့အကြုံမရှိ၍ ဘာမှ နားမလည်ပေ။ အောကားကြည့်ဖူးသော်လည်း လိုးကြတာပဲသိသည်။ လီးနာသွားတာ မကြည့်ဖူးပေ (လီးမာဆတ်ကား ကြည့်ဖူးရင် သိမှာဖြစ်သည်)။ “သမီး နည်းနည်းလေးညစ်ပီး… ပရုတ်ဆီ လိမ်းသလို လုပ်ပါနော်… ဦး ဖုန်းးထဲ လိုတာတွေ ဒေါင်းရအူးမယ်” သီရိ ဘာမှ မပြောတော့ပါ။ တကိုယ်လုံး ပူလာသလိုဖြစ်ပီး စောက်ပတ်အတွင်း ယားလာတာပဲ သိတော့သည်။ ဦးမင်းက ဘေးလူများ မမြင်အောင် ခြေထောက်တချောင်း ခုံပေါ်တင်၍ ထောင်ကွယ်ထားလိုက်သည်။ လီးမှာ ပူလာသဖြင့် ပုဆိုးကို ဖြေလျှော့ကာ လီးကို ထုတ်လိုက်တော့သည်။ လီးထိပ်ဖူးဒစ်ကြီးမှာ နီညိုရောင်ကြီးနှင့် အရည်ကြည်လေးများပင် ထွက်နေသည်။ သူမ ယခု ဂွင်းထုပေးနေမှန်းမသိ အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲနေသည်။

ဦးမင်းခိုင် ဖုန်းကို မဲကြည့်နေသဖြင့် သူမရဲ့လက်တဖက်က စပလေးဆီ အလိုလိုရောက်၍ ပွတ်နေသည်။ “သက်သာတော့မယ် သမီးရေ..ကျေးဇူးပါ… သမီး အခု ယားနေတယ်မဟုလား” “ဟုတ်ဦး.” “လာ ဦးလုပ်ပေးမယ် အပြန်အလှန်ပေါ့နော်” စကားဆုံးသည်နှင့် လက်တဖက်က လျင်မြန်စွာ‌ စောက်ပတ်လေးဆီ ရောက်သွားသည်။ အစိရှိရာနေရာသို့ စမ်း၍ ဖိပွတ်ပေးလိုက်ရာ သီရိ အင်းခနဲ တွန့်သွားပီး မင်းခိုင်ပုခုံးပေါ်မှီချလိုက်သည်။ အခြေအနေကောင်းလေပီ။ သီရိ နှုတ်ခမ်းဖူးလေးကို ဆွဲနမ်းပစ်လိုက်ပီး လီးကိုင်ထားသော သူမလက်ကို အထက်အောက် လုပ်စေသည်။ “ချစ်တယ်သမီးရယ်… လက်ထပ်ပရဇေနော်” သူမ မျက်လုံးကလေး မှေးပီး ခေါင်းမော့ပေးသည်။ လုပ်ချင်တာ လုပ်ပါဆိုတဲ့ သဘော။ လီးထိပ်မှာ အရည်လေးများ အဆက်မပြတ်ထွက်နေ၍ ချောမွတ်နေလေသည်။ “သမီးရယ်..ဦးဟာ မြန်မြန်သက်သာအောင် စုပ်ပေးပါလား” “ဟာ..ဦးကလည်း..လူညာကြီး..မစုပ်ချင်ဘူး..ဆီတွေနဲ့..” “ဆီက ခြောက်သွားပီ သမီးရဲ့… အဲ့တာ.. သုတ်ရည်ကြည်လို့ ခေါ်တယ်.. သမီးအဖုတ်လေးလည်း အရေထွက်တယ် မဟုတ်လား တူတူပဲလေ.. စုပ်ပေးနော်” သီရိ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ဦးအလိုကျ လုပ်ပေးချင်လာသည်။ အဲ့တာ အချစ်လား မေမေ အရမ်းကြိုက် အရမ်းကောင်းပါတယ်လို့ အော်ဟစ်အလိုးခံတာ ကြားကတည်းက သူမ မေမေ့ကို မနာလိုဖြစ်မိခဲ့သည်။ ခုတော့ အဲ့လီးကြီးကို သူမ ပိုင်ရတော့မည်။ ခွင့်လွှတ်ပါမေမေ သမီး ဦးကိုချစ်မိပီ။ သီရိ မျက်လုံးကလေးကို မှိတ်လိုက်ပီး ဦးရဲ့လီးကို အသာလေး ငုံစုပ်ပေးလိုက်လေသည်။ မင်းခိုင်လောက် ပျော်နေသောသူ ရှိမယ်မထင်ပါ။ နှစ်ပေါင်းများစွာ မထား၏ တိတ်တိတ်ပုန်းလင်ငယ်လို သစ္စာရှိစွာ ချစ်ခဲ့သည်။ သီရိလေးကို စမြင်ကထည်းက မထားရဲ့ ကိုယ်ပွားလေးလို ချစ်မိခဲ့ပြန်သည်။ သစ္စာရှိခြင်း တန်ဖိုးကို သူပြန်ရလေသည်။ ဦးရဲ့လရည်တွေ ကျမအာခေါင်ထဲ တိုးဝင်လာသည်။ ထွေးမထုတ်ရက်ပဲ မျိုချလိုက်မိသည်။ မထား အစောကြီးကတည်းက နိုးနေပါသည်။ မင်းမင်း သူ့သမီးကို နမ်းလိုက်စဉ်ကပေါ့။ အိမ်ချင်ယောင်ဆောင်ပီး ရှေ့ခုံနှစ်ခုကြားလေးမှ ချောင်းကြည့်နေခဲ့သည်။

သီရိ လီးစုပ်ပေးသည် အထိပေါ့။ မထား မျက်ရည်ဝဲမိလေသည်။ ပီတိမျက်ရည်ပါ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပိုင်ဆိုင်ခဲ့သောလီးကြီးကို သမီးဆီ အမွေးပေးလိုက်ရ၍ နှမြောသလို သမီးဘဝအတွက် စိတ်ချရပါပီ။ ချောင်းသာသို့ ရောက်လေပီ။ သုံးယောက်သား ပျော်ရွှင်စွာ လည်ပတ်ခဲ့ကြပြီး အိမ်ပြန်ရောက်ခဲ့သည်။ “မင်းခိုင် နင် သီရိကို လက်ထပ်ပီးရင် ငါ့ကို မေ့သွားမှာလား” “ဟာ မဟုတ်တာ နင်က ငါ့အချစ်ဦးလေဟာ” အလည်ဗီဇာ နှစ်လ မပြည့်ခင် မင်္ဂလာပွဲလေး အကျဉ်းချုံး လုပ်လိုက်သည်။ မင်္ဂလာဦးည..သာယာပေစွ… သီရိမှာ အစွမ်းကုန်လှနေလေသည်။ မင်္ဂလာ ကုတင်ဘေးမှာ ခေါင်းလေးငုံ့ပီး ရှက်နေသည်။ မင်းခိုင် မင်္ဂလာ ဝတ်စုံကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ သီရိလေးကို ပက်လက်လှန်ကာ ပါကင်အဖုတ်လေးကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ လျှာကြမ်းကြီးဖြင့် အဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် ယက်ချလိုက်ရာ “အိုးးး… ဦးရယ်..အားး” သီရိ နတ်ပြည်ရောက်သလို ခံစားနေရသည်။ ပန်းရောင် နို့သီးခေါင်းလေးကို ငုံစို့ပေးပြန်သည်။ ထို့နောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကစ်ဆင် ရိုက်ပီး အမွေးနုလေးအောက် ရှက်ရွံကာ စိနေသော အဖုတ်လေးကို လီးမာမာကြီးနဲ့ လိုးချလိုက်ပါတော့သည်။ “ဗြစ်.. ဖောက်.. ဒုတ် အား…” သီရိ မျက်ရည်လေး ဝဲလာပီး “ဦး..သမီးကို.. ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော်”ဟုပြောရင်း မင်းခိုင်ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုက်လေတော့သည်။…ပြီး