“အမ လေး … အအ … နာလိုက် တာ …ဟင့် … တော်ပါ တော့” နွေးလေ နာလွန်းလို့ တောင်ပန်ရင်း မျက်ရည်တွေပါ စီးကျလာသည်။ “အင့် … အင့် … ခဏလေး အောင့်ခံလိုက်.. အရမ်း ကောင်းလာတော့မှာ” ”အား… အ… အ … ကွဲပြီ… နွေးဟာလေး … ပြဲပြီနေမှာ… နာလိုက် တာ … အ ဟင့် ဟင့်” အချက် (၂၀)ခန့် ဆောင့်လိုးပြီးမှ နွေးအဖုတ်ထဲ လီးကို အရင်းထိ ကပ်ထားလိုက်သည်။ “မနွေး… ကိုမိုး အင်္ကျီ ချွတ်မယ်နော်” “ဟာ… မချွတ်နဲ့” “အင့်… အင့် …ဘွတ်… ဘွတ် “နွေး ရှက်လို့ နို့အုံပေါ် လက်(၂)ဖက် ကာပြီး ငြင်းတော့ ကိုမိုးအောင်က ဖင်ကြီး ပြန်ကြွပြီး လေးငါးချက် ဆက်တိုဆိုသလို ဆောင့်လိုးရင်း နွေးလက်တွေကို ဆွဲဖယ် ပစ်သည်။ အချွတ်မခံရင် နာမယ်ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့။ အဖုတ်ထဲ တင်းကျပ်အောင် နာနေလို့ နွေးလည်း လက်လျှော့လိုက်ရသည်။ ချည်သား အင်္ကျီပေါ်က နှိပ်သီးတွေ တလုံးချင်း ဖြုတ်ပြီး ဘေးကို ဖြဲချပစ်ကာ နို့အုံကို ဖုံးထားတဲ့ နွေးရဲ့ ဘော်လီကို နို့သီးခေါင်းပေါ်အောင် ဆွဲချပြီး တဖက်ပြီး တဖက် စို့တော့သည်။ နို့စို့နေရင်း ခဏကြာမှ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုတ်ပြီး တချက်ချင်း လိုးပေးနေတယ်။ ”မနွေး“ ”ဟင်“ ”ကျနော်… မနွေးကို ချစ်တယ်“ နွေး ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိဘူး။ အထိအတွေ့အောက် သာယာမိပေမယ့် နွေးမှာ မောင်တယောက်လုံး ရှိနေတာလေ။ နောက်တယောက် ချစ်ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ “ကိုမိုးရယ်… နွေးက ကိုမိုး သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမလေ… ဒီလိုမျိုးနေမိတာ… လူမသိရင် ဘာမှမဖြစ်ဘူး … အချစ်ဆိုတာပါလာရင် မတူတော့ဘူး… ခံစားရလိမ့်မယ်“ ”ဟင်… မနွေးက ကျနော့်အပေါ် မချစ်ပဲနဲ့“ တချက်ချင်း လိုးရင်း ကိုမိုးအောင် မျက်ဝန်းထဲ မျက်ရည်တွေ ဝဲလာတော့ နွေးပါ ဝမ်းနည်းလာရသည်။ မောင့်ကွယ်ရာ သူစိမ်းယောက်ျားနဲ့ ကာမဆက်ဆံရင်း တကယ်များ ချစ်မိသွားပြီလား ပြန်စဉ်းစားနေမိသည်။
အလိုလိုပဲ နွေးအပေါ်က ဖိလိုးနေတဲ့ ကိုမိုးအောင် မျက်နှာကို ဆွဲပြီး နူတ်ခမ်းကို အကြာကြီး စုပ်နမ်းပေးနေမိသည်။ ”အခွင့်ရေး ရှိသလောက်… ဒီလိုလေးပဲ နေရအောင်နော်… ကိုမိုး“ စကားဆုံးတော့ ကိုမိုးအောင်က မျက်ရည်တွေနဲ့ နွေးမျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်သည်။ ”ဇော်ထူး ခရီးထွက်တိုင်း… ကိုမိုးကို လိုးခွင့် ပေးနော်“ ”နွေးကို လိုးတဲ့ချိန် … တခြားဟာတွေ မတွေးပါနဲ့ ကိုမိုးရယ်… စိတ်ကို လျှော့ထားနော်“ ရှိုက်သံ သဲ့သဲ့လေးနဲ့ ကိုမိုးအောင်က ပြောတော့ နွေး ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။ မိုးအောင်က ချက်ချင်းဆိုသလို ပေါင်ကြားထဲ ကိုယ်လုံး လျှောဆင်းပြီး လိုးနေတဲ့ အဖုတ်လေးကို ယက်ပေးလိုက်သည်။ နွေး သူမျက်နှာကို အဖုတ်နဲ့ ဆွဲကပ်လိုက်တယ်။ အစိလေး စုပ်ပြီး ပေါင်တံ၂ဖက် မြှောက်ကွေးရင်း လျှာနဲ့ ဖင်ဝလေး ဝိုက်ယက်ပြီး လျှာထိပ်လေးကို ထိုးသွင်းနေသည်။ လျှာထိပ်လေး နွေးဖင်ပေါက်ထဲ အထုတ်အသွင်း မြန်လာတော့ ရပ်ခိုင်း လိုက်ရသည်။ “ရှီး … အားဟ… ရပ်… ရပ်တော့… နွေး… ကိုမိုးနဲ့ အတူတူ ပြီးချင်တယ်ကွာ“ဖင်ဝလေး တအား ယားလာတော့ နွေး မထိန်းနိုင်ပဲ ပြီးသွားမှာ စိုးရိမ်နေမိတာပေါ့။ ကိုမိုးအောင်က နားလည်ပါသည် ချက်ချင်းဆိုသလို ဖင်ပေါက်လေးကို လျှာနဲ့ လိုးပေးနေတာကို ရပ်ပြီး ခါးမတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ နွေးကိုယ်ပေါ် မှောက်ပြီး မနမ်းတမ်း ဆောင့်လိုးပေးတော့သည်။ အချက်ပေါင်းများစွာ ဆောင့်ရင်း “အားးး..ကိုမိုး… အိုးး… နွေး ပြီး.. ပြီးတော့မယ်.. ဆောင့် ဆောင့်… နာနာဆောင့်… အိုးးး… ပြီး… ပြီးပြီ… အားးး” “နွေး ပြီးသွားပြီလား… ကိုမိုးလည်း ပြီးပြီ… အအာားးး..အားးးး”၂ယောက်သား ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားတော့သည်။ နွေးတို့ လင်မယား ကိုမိုးအောင်ရဲ့ အိမ်ကို တခြမ်းငှားနေတာ ၈လမျှသာ ရှိသေးသည်။ မောင့်သူငယ်ချင်းမို့ ရင်းရင်းနှီးနှီး နေမိရာက ဒီလိုတွေ ဖြစ်ကုန်တော့တာ။ နွေး နာမည်က သီတာနွေး။ နွေးယောက်ျား နာမည်က ကိုဇော်ထူး။ ဖုန်းကမ္ပဏီမှာ လုပ်ရင်း ဒီမြို့လေးမှာ ရှိတဲ့ သူတို့ ကုမ္ပဏီလက်ခွဲတခုကို ပြောင်းလာတာ ဖြစ်သည်။ နွေးက ယောက်ျားကို မောင်လို့ပဲ ခေါ်တတ်တာ ချစ်သူဘဝကတည်းက ဖြစ်သည်။ မောင်က မနက် ၈နာရီဆို အိမ်ကထွက် ညနေ မှောင်ရီပျိုးမှ ပြန်ပြန် လာတတ်သည်။ မောင် အလုပ်သွားရင် နွေးတယောက်ထဲ အိမ်မှာ ကျန်နေရစ်ခဲ့တာ ဖြစ်သည်။
ကလေးလဲ မရှိတော့ နေ့လည်နေ့ခင်း ပျင်းရင် အခန်းချင်း ကပ်လျက်က ကိုမိုးအောင် အိမ်ဘက် သွားလည်မိသည်။ ကိုမိုးအောင်က မောင်နဲ့ ရွယ်တူပဲ။ အသက် ၃၅နှစ်လောက် ရှိပြီး နွေးထက် ၃နှစ်လောက် ကြီးသည်။ သူက ကလေးတစ်ယောက်အဖေ မုဆိုးဖို ဖြစ်သည်။ သူ့မိန်းမက ကလေးမွေး ပြီးပြီးချင်း ဆုံးသွားတာဟု ပြောသည်။ ကလေးက ၃နှစ်သားလေး စကားပြောရင် တီတီတာတာလေးနဲ့ ချစ်စရာကောင်းလှသည်။ နွေး စရောက်ကတည်းက အူယားနေတာ ဖြစ်သည်။ လူချင်း ခင်တာနဲ့ ကလေးကို သွားသွား ထိန်းပေးမိသည်။ တခါ တခါ ကိုမိုးအောင်ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲထိဝင်ပြီး ကလေးကို မြူမိတာပေါ့။ ကိုမိုးအောင်က အိမ်မှာပဲ ဖုံးဆိုင်လေး ဖွင့်ထားပြီး ၁ပတ် ၁ခါလောက်ပဲ မြို့ထဲကို ဆိုင်ကယ်နဲ့ ဖုန်းအပိုပစ္စည်းလေးတွေ သွားဝယ်တတ်သည်။ အိမ်မှာဆို ကိုမိုးအောင်နဲ့ နွေးပဲ အမြဲ ရှိနေဖြစ်တာက များသည်။ ဒါကြောင့်ပဲ အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိ၊ ကြိုချင်းထားတော့ ကြိုချင်းညှိကြတော့သည်။ မောင့်ကိုတောင် ထမိန်လေးပဲ လှန်ပြီး ခံတတ်တဲ့ နွေးက ကိုမိုးအောင်နဲ့ကျမှ ပုံစံ အမျိုးမျိုးဖြင့် တုံးလုံးချွတ်ပြီး အကြာကြီး အလိုးခံရတော့သည်။ မောင်ဆို အလွန်ဆုံး ၅မိနစ်လောက်ပဲ အရည်ထွက်ပြီး ထိုးအိပ် သွားတတ်သည်။ ကျမ မပြီးပဲ ဆန့်တငင်ငင် ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ညတွေ များလှပြီ။ နွေး နောက်မီးလင်းမိတာ အဲဒါကြောင့်လည်း ပါမည် ထင်သည်။ နွေးက ရုပ်ရည် သာမန်ပဲ ရှိသည်။ အရပ်ကတော့ မိန်းကလေးတွေထဲ တန်းမှီသည်လို့ ဆိုရမည် ၅ပေခွဲ နဲနဲကျော်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ ဆွဲဆောင်မှု အပြည့်ရှိသည်။ နို့အုံက ပုံမှန်ဆိုဒ် ဆိုပေမယ့် ခါးအောက်က စွင့်ကား လုံးဝန်းနေတဲ့ ဖင်သားစိုင်တွေက ခုထိ မသိတဲ့သူဆို နွေးကို အပျိုပဲ ထင်ကြသည်။ ကိုမိုးအောင်နဲ့ နွေး မှားမိကြတာ ၂လလောက်ပဲ ရှိသေးတာပါ။ မောင်ခရီး ထွက်သွားပြီး ၃ရက်မြောက်နေ့ နေ့ခင်းဘက် ထမင်းစား တီဗွီခဏကြည့်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီ ချွတ်ပြီး စကပ်နဲ့အင်္ကျီတွဲလျှက် အိမ်နေရင်း ဝတ်တဲ့ဟာလေး ယူဝတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ထမိန်ကို ချွတ်ပြီး ခြေရင်းဖက်မှာ ခေါက်ထားလိုက်သည်။ အိပ်ယာပေါ်လှဲပြီး မနေ့က အဖြစ်အပျက်ကိုပဲ တွေးနေမိသည်။ မနေ့ညနေက နွေး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဟိုဘက် အခန်းပေါက်ရှေ့မှာ ကိုမိုးအောင်ရဲ့ ဖိနပ်တွေ့သည်။ ကလေးအသံတော့ မကြားမိဘူး။
ဒါနဲ့ ပျင်းတာနဲ့ ကလေး သွားကြည့်မလို့ ကိုမိုးအောင် အိမ်ခန်းဖက် ကူးလာတော့ တံခါးက နည်းနည်းလေး ဟနေသည်။ ဧည့်ခန်းလေးထဲ ကိုမိုးအောင်က လက်တဖက်နဲ့ ဖုန်းကိုင်ကြည့်ရင်း ပုဆိုးကို လှန်ပြီး ဂွင်းထုနေသည်။ ကလေးတော့ မမြင်ဘူး အိပ်နေတာ ဖြစ်မည်။ မြင်ကွင်းက နွေးကို စိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။ မောင်က အဝေးမှာလေ။ ဆက်မကြည့်ပဲ ခြေသံမကြားအောင် ပြန်ထွက်လာခဲ့တော့သည်။ သူစိမ်းယောက်ျား တစ်ယောက်ရဲ့လီးကို မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီးပဲ ဖြစ်နေသည်။ တွေးရင်း နွေးလက်က ဒူးဖုံးစကတ် အောက်နားစထဲ လက်သွင်းပြီး အဖုတ်လေးကို ပွတ်နေမိသည်။ အစိလေးကို လက်ခလယ်ထိပ်နဲ့ ချေလိုက်၊ အဲ့လက်ချောင်းလေးကိုပဲ အဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်နဲ့ အသက်ရှု မြန်လာရသည်။ လက်ချောင်းလေး အထဲရောက်တိုင်း ဖင်ကိုလည်း ကော့ကော့ပေးနေမိသည်။ ၁၀မိနစ်လောက်ကြာတော့ အရည်တွေ ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားတော့သည်။ နောက်ရက် နေလည်ဖက် ကလေးသံလေး ကြားတာနဲ့ ကူးလာတော့ သားအဖ၂ယောက် ဆော့နေကြသည်။ ”ဟော မနွေး… ဇော်ထူး မရှိတော့… ပျင်းနေတာ ထင်တယ်“ ”ဟုတ်… ကိုမိုး“ နွေးလည်း ကလေးကို ဝင်မြူရင်း အိမ်ရှေ့ ဖုန်းဆိုင်ထဲ ဈေးဝယ်လာတော့ ကိုမိုးအောင်က ထသွားသည်။ အဲချိန် ဘာရယ် မဟုတ်ဘူး ကိုမိုးအောင် ထိုင်တဲ့နားက သူ့ဖုန်းကို တွေ့လို့ ကောက်ဖွင့် ကြည့်မိသည်။ လော့ချ မထားတော့ နွေးလည်း ဟိုကြည့် ဒီကြည့်နဲ့ ဂယ်လာရီ ဖွင့်ကြည့်တော့ အံအားသင့်သွားရသည်။ နွေး နောက်ဖေးမှာ ရေချိုးနေတဲ့ ပုံတွေ၊ အိပ်ခန်းထဲ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ပုံတွေ၊ ကလေးနဲ့ ဆော့နေတဲ့ ပုံတွေ အများကြီး။ ထူးခြားတာက နွေးပေါင်ရင်းထိ မြင်နေရတဲ့ ပုံတွေကို ခိုးရိုက်ထားတာ ဖြစ်သည်။ ချက်ချင်းပဲ ဟိုနေ့က ဖုန်းကြည့်ပြီး ဂွင်းမှန်းထုနေတာ နွေးပုံတွေ နေမှာဆိုပြီး တွေးမိတော့ အဖုတ်လေးထဲ ဆစ်ကနဲ ခံစားလိုက်ရသည်။ ဗွီဒီယိုတွေ ကြည့်တော့ အပြာကားတွေ အများကြီး။ နွေး အိပ်ပျော်နေတုန်း တံခါးကြားကနေ ချောင်းရိုက်ထားတဲ့ မူဗီအတိုလေးတွေရောပဲ။ အဲ့အချိန် အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာတဲ့ ခြေသံ ကြားလိုက်ရလို့ ဖုန်းကို ပြန်ပိတ်ပြီး သူ့နေရာလေးမှာ ပြန်ထားလိုက်သည်။ ကလေးက အိပ်တောင်နေပြီ။ နွေးလည်း စိတ်ထဲ ကတုန်ကယင်ဖြစ်ကာ အိပ်ခန်းဖက် ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ အိပ်ခန်းထဲ လှဲရင်း အိပ်လဲမရ ကိုမိုးအောင် ဖုန်းထဲက နွေးပုံတွေ အကြောင်းပဲ မတွေးပဲ ပေါ်ပေါ်လာသည်။
၁၅မိနစ်လောက်ကျ ကိုမိုးအောင် နွေးအိပ်ခန်းထဲ သူ့ဖုန်းလေးကိုင်ပြီး ဝင်လာသည်။ မောင်ကလည်း ခရီးထွက်နေတော့ အိပ်ခန်လေးထဲ ၂ယောက်ထဲ ဆိုတဲ့အသိက နွေးတကိုယ်လုံး ရှိန်းကနဲ ဖြစ်လာရသည်။ ပက်လက် အနေထားနဲ့ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေတဲ့ နွေးဗိုက်ကို ပွတ်ပြီး နိုးပါလေရော။ ”ဟင် … ကို … ကို … ကိုမိုး“ နွေး မျကလုံး ဖွင့်ကြည့်တော့ ကုတင်စောင်းတွင် ခြေတဖက် ကွေးတင်ကာ ထိုင်ရင်း ပုဆိုး အောက်နားစကို ပေါင်ရင်းထိ လှန်တင်ထားလိုက်သည်။ ”မနွေး … ကျနော့် ဖုန်းဖွင့်ကြည့်သွားတာ မလား“ ”ဟင်”ကိုမိုးအောင် စကားကြောင့် နွေး ရှက်လည်းရှက် လန့်လည်းလန့်ပြီး ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက်ကုန်သည်။ အဲ့အချိန် ဘာမှ ဆက်မပြောပဲ ဂွင်းထု ပြတော့ ကြောင်ပြီး ကြည့်နေမိသည်။ ”ကျနော်… မနွေးကို ချစ်နေတာ ကြာပြီဗျာ… သူငယ်ချင်းမိန်းမမို့ အောင့်အီးနေခဲ့ရတာ“ စကားပြောရင်း ဂွင်းထုနေတော့ မျက်နှာပူတာနဲ့ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး အပြင်ထွက်ဖို့ ထထိုင်လိုက်သည်။ ”မသွားပါနဲ့လား မနွေးရယ်… ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး“ တဆက်တည်း နွေးပုခုံးကို လက်နဲ့ တွန်းထားရင်း သူ့လီးကြီးကို ကော့ပြနေသည်။ ”အို“ ”ကိုင်ထားပေးပါလား“ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ နွေးလက်တဖက်ကို ယူပြီး သူ့လီးပေါ် တင်ပေးရင်း နွေးလက်ကို သူ့လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ”ဟာ… မလုပ်… အွန့် … ပြွတ်… ပြွတ် ပြွတ်“ ငြင်းနေတဲ့ နွေးကို နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်လိုက်ပြီး လွတ်နေတဲ့ လက်တဖက်နဲ့ လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားတော့ နွေး လှုပ်မရတော့ဘူး။ တအွန့် တအွန့်နဲ့ ရုန်းကန်နေရင်း ၅မိနစ်လောက်လည်း ကြာရော နွေးလည်း အထိအတွေ့အောက် မျောပါသွားတော့သည်။ ပါးစပ်ထဲ ထိုးမွှေနေတဲ့ ကိုမိုးအောင်ရဲ့ လျှာကို နူတ်ခမ်းနဲ့ ပြန်စုပ်ပေးရင်း လက်ကလည်း အလိုအလျောက် သူ့လီးကို ပွတ်သပ် ပေးနေမိတော့သည်။ မိုးအောင်လည်း နွေးစိတ်ပါလာမှန်း သိတော့ နွေးလက်ကို အုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ကို ဖယ်လိုက်ပြီး နို့တွေကို ညှစ်ပေးလိုက်တော့တယ်။ တဆက်တည်း အနမ်းမပျက်ပဲ အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီကို ချွတ်လိုက်ပြီး နို့တွေကို ပြန်ညှစ် ပေးပြန်သည်။ တဖြည်းဖြည်း နွေးကို ပက်လက် လှဲခိုင်းပြီး ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ နွေးလည်း သူ့လီးကို ကိုင်ထားရင်း ဖင်ကြီးကို ကြွပေးနေမိတော့သည်။ အဖြစ်ပျက်တွေက မြန်လည်းမြန် စိတ်လှုပ်ရှားမှုလည်း တအား ပြင်းထန်လာရသည်။ ဘေးနား ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် လှဲချတော့ နွေးဖင်နား သူ့မျက်နှာ ရောက်လာသည်။
မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်တော့ သူ့မျက်နာက နွေးအဖုတ်နဲ့ တည့်တည့် ရောက်သွားရောပဲ။ ပေါင်တံတစ်ဖက်ကို မပြီး ပေါင်အတွင်းသား လေးတွေကို နမ်းနေတုန် နွေး စိတ်လောသွားရသည်။ အဖုတ်နဲ့ သူ့မျက်နာကို ဆွဲကပ်မိတော့သည်။ မိုးအောင်လည်း အလိုက်တသိနဲ့ အဖုတ်ကို ယက်လိုက် အစိလေး စုပ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေသည်။ နွေးမျက်နှာ တည့်တည့် ပုဆိုးကြားက လီးကြီးကလည်း ထောင်မတ်နေသည်။ နွေးလည်း သူ့ပုဆိုးကို လှန်လိုက်ပြီး လီးထိပ်လေးကို လျှာနဲ့ တို့ကြည့်တော့ တွန့်သွားတယ်။ “အ”ကနဲ ညည်းသံ တိုးတိုးလေး ကြားလိုက်ရတာနဲ့ ဒစ်ဖျားလေး ငုံပြီး ပါးစပ်ထဲမှာပဲ ဒစ်ကို လျှာနဲ့ လိပ်ယက်လိုက်တော့ ကော့ထိုးနေသည်။ မကြာဘူး နွေးလဲ ကိုမိုးအောင် မျက်နှာကို စောက်ရည်နဲ့ ပန်းလိုက်သလို သူလည်း နွေးပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ညှစ်ထုတ်နေသည်။ ထထိုင်ပြီး နွေးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တစောင်းလှဲတော့ အလိုလို နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်မိကြသည်။ နွေး နှုတ်ခမ်းထောင့်က သူ့အရည်တွေ ယက်ပေးတော့ နွေးလည်း သူ့မျက်နာပေါ်က နွေးအရည်တွေ ပြန်ယက် ပေးလိုက်တာပေါ့။ နွေး အဖုတ်ကို ပွတ်ပေးတော့လည်း သူ့လီးကို ပြန်ဆွ ပေးနေမိတယ်။ ၁၅မိနစ် လောက်ပဲ လက်ထဲ ပြန်မာလာပြီး အပေါ်က တက်လိုးတော့တာပဲ။ နွေးယောက်ျား မောင့်လီးထက် နဲနဲ တုတ်တော့ ဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခပ်စီးစီး ဝင်လာပြီး နွေးပေါင်တံ၂ဖက်ကို စိခံပေးတော့ ကိုမိုးအောင် တအား ကြိုက်သွားရသည်။ နို့စို့ရင်း တချက်ချင်း ဖိဆောင့် ပေးနေပြီ။ ပထမအကြိမ် လိုးဖူးတာ ဆိုပေမယ့် ၂ယောက်သား တချီဆီ ပြီးထားကြတော့ နဲနဲ ကြာကြာလေး လိုးပြီးမှ နွေးအဖုတ်ထဲ ပူကနဲ လရည်တွေ ဝင်လာသည်။ အဲ့ချိန် လီးတံကို ပြန်ညှစ်ထားရင်း နွေးလည်း အတူ လိုက်ပြီး လိုက်တယ်။ ကိုယ်ပေါ်က ဘေးလိမ့် ချတော့ နွေးလည်း အလိုက်သင့် ကိုယ်လုံး လှည့်ပြီး ကိုမိုးအောင် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုး ဝင်မိတာပေါ့။ ၂ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီး အနေထားနဲ့ လိုးပြီး ဖက်အိပ်နေတာ မောင်မြင်ရင် ဘယ်လို နေမလဲ မသိဘူး။ တစ်ပတ်လောက် နွေး မျက်နှာပူလို့ ကိုမိုးအောင်ကို ရှောင်နေမိသည်။ နောက်ရက် မနက်ပိုင်း ဈေးသွားပြီး ပြန်ရောက်တော့ ထမင်းဟင်းချက် အမှိုက်လှဲပြီး အိမ်ထဲ အမောဖြေနေသည်။ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ပြီး အိမ်ပြတင်းပေါက် ငေးနေတဲ့ နွေးလေ အောက်စလွတ်နေတာ သတိမထားမိဘူး။ ကိုယ်အိမ်ထဲ ကိုယ်မို့ အမှတ်တမဲ့ ထိုင်မိတာပါ။
စိတ်ထဲ တယောက်ယောက် ကြည့်နေသလို ခံစားရလို့ မျက်လုံး ကစားမိတော့ ပြတင်းပေါက်ကနေ ကိုမိုးအောင်ပေါ့ နွေး ပေါင်ကြားထဲ ခိုးကြည့်နေတယ်။ “မနွေး… ကိုမိုး မြို့ထဲလိုတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေ သွားဝယ်မလို့… ဘာမှာအုံးမလည်း” ” အော် … နွေး ဒီနေ့ဈေးသွားတာ အကုန်ဝယ်လာတယ်… မမှာတော့ပါဘူး“ ”ကလေးအိပ်နေလို့ နားစွင့်လိုက်ပါဦး“ ”ရတယ်လေ… ကိုမိုး … သွား သွား“ အောက်စလွတ်နေတဲ့ ထမိန်ကို ပြန်ဖုံးရင်း ဖြေလိုက်သည်။ ကိုမိုးအောင် ထွက်သွားတော့မှ နွေးလည်း အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး မှေးနေလိုက်သည်။ ၁၂နာရီ လောက်ကျ မောင် ထမင်းစား ပြန်လာတော့မှာမို့ ထမင်းဟင်း ခူးခပ်ပြီး စောင့်နေတာပေါ့။ မောင်ပြန်လာတော့ ထမင်း အတူစား ခဏစကားပြောပြီး မောင်လည်း အလုပ်ကို ပြန်ထွက်သွားသည်။ ပြီးတာနဲ့ နွေး ရေချိုးမလို ထမိန်ရင်လျားပြီးမှ စားပြီးသား ပန်းကန်တွေ ဆေးဖို့ သတိရမိသည်။ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ပဲ နောက်ဖေး အိုးခွက် ပန်းကန်တွေ ဆေးကြောနေတုန်း ကိုမိုးအောင် သေးလာပေါက်တာ အိမ်သာထဲ မပေါက်ပဲ နွေးဘက် လှည့်ပြီး ပေါက်ပြနေတယ်။ လီးမြင်တာ မဆန်းပေမယ့် မနက်က အဖြစ်အပျက်ကြောင့် နွေးစိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ အဖုတ်လေး ပူနွေး လာရတာပေါ့။ ပန်းကန်တွေ ဆေးရင်း ကိုမိုးအောင် လီးထိပ်က သေးပန်း ထွက်နေတာကို ကြောင်ကြည့်နေမိတယ်။ အကွာအဝေးက ခြေလှမ်း ၁၀လှမ်းလောက်ပဲ ကွာတော့ အတိုင်းသားပဲ။ ကိုမိုးအောင် က နွေးရှိနေတာကို သတိမထားမိသလိုနဲ့ သေးလည်းကုန်ရော လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ရင်း လီးထိပ် အပေါက်က သေးစက်တွေ ခါချပြီးမှ သူတို့ အိမ်ခန်း နောက်ဖေးပေါက်ကနေ ပြန်ဝင် သွားတာ။ နွေးလည်း ဆေးထားတဲ့ ပန်းကန်တွေ အိမ်ထဲ သိမ်းဆည်းပြီးမှ နောက်ဖေး တခေါက် ပြန်ထွက်လာပြီး ရေချိုး လိုက်တယ်။ ရေချိုးနေတုန်း ကိုမိုးအောင်ကလည်း ဖိုးစည်လုံးလေး ချီပြီး ထွက်လာပါရော။ ”ဟော … ဟိုမှာ … သား တီတီနွေး ရေချိုးနေတ … ချိုးခိုင်းလိုက်“ ”ဟေး ဖိုးစည်လုံးလေး နိုးပြီလား … လာလာ … တီတီနွေးနဲ့ ရေချိုးရအောင်” ”တီတီနွေး … သားကို ရေချိုးပေး“ စကား မပီကလာလေးနဲ့ ပြောပြီး ဖင်တုံးလုံးလေး လျှောက်လာတဲ့ ဖိုးစည်လုံးကို နွေးက ချိုင်းကနေ ဆီးပွေ့ လိုက်တယ်။ ”ဟိတ် … ခလိ ခလိ” ”ယား … ယားတာ … မလုပ်နဲ့ … ခ်လ်း ခ်လ်း “ကိုမိုးအောင်က အသား ညိုသလောက် ဖိုးစည်လုံးက သူ့မိန်းမ တူတာနေမယ် အသားက ဖွေးဥနေပြီး ဗိုက်ပူ ဖင်ကောက်လေးဖြစ်သည်။ ”လာခဲ့ ကွ … ဗွမ်း ဗွမ်း …“ “ဖှီး…… ဖလူး… ဟီး ……… ချချ ချချ ချချ “နွေး ရင်ခွင်ထဲ မတ်တပ် ရပ်လျက်လေး ထားပြီး ရေဖလားနဲ့ ခွက်၂၀လောက် လောင်းပေးလိုက်တော့ တခိခိနဲ့ သဘောတွေ ကျနေရှာသည်။
ကိုယ်လုံးလေး တုန်ပြီး နွေး နို့အုံ၂ဖက်ကို လက်ဖဝါး သေးသေးလေးနဲ့ ဆွဲကုတ်ထားသည်။ နွေးကလည်း ရေချိုးရက် တန်းလန်းဆိုတော့ ထမိန်ရေစိုက နို့အုံ ကပ်နေတာပေါ့။ ကလေးက ချမ်းလို့ ကိုင်မိကိုင်ရာ ကိုင်လိုက်တာ လက်၂ဖက်လုံးက နွေး နို့သီးခေါင်း တည့်တည့်ပဲ။ အားနဲ့ ကုတ်ဆွဲတော့ နို့သီးခေါင်း၂ဖက် ကျိန်းလာရတယ်။ “ကဲ… ဆပ်ပြာ တိုက်မယ်ဟေ့” ပြောပြီး နွေးလည်း ဒူးထောက် ထိုင်နေရာ ခြေတဖက် ကွေးပြီး ဖင်ချထိုင်ရင်း ဖိုးစည်လုံးလေးကို ကွေးထားတဲ့ ပေါင်ပေါ် တင်လိုက်တယ်။ အနီးရှိတဲ့ ဆပ်ပြာခြင်းထဲက ဆပ်ပြာခဲ ယူပြီး တကိုယ်လုံး တိုက်ပေးလိုက်သည်။ ”ဟေ့ … ဂျိုးလေးက … ဘယ်မှာတုန်း ဒီမှာ ဒီမှာ … ခ်ခ် ခ်ခ်“ ဖိုးစည်လုံးလေးက တခြားကလေးနဲ့ မတူဘူး လီးတံလေးကို ထိရင် တအား ယားတတ်တယ်။ ခုလည်း နွေးပေါင်ပေါ် ထိုင်ရင်း ပေါင်တံလေး စိပြီး နွေးလက်ကို သူ့လက်ကလေးနဲ့ ဆွဲခွာနေတာ။ အဲ့အချိန် ဘာရယ် မဟုတ်ဖူး ခပ်လှမ်းလှမ်းက မျက်စောင်းထိုး အနေထားနဲ့ ထိုင်ပြီး ငြိမ်နေတဲ့ ကိုမိုးအောင်ဘက် နွေး မျက်လုံး ကစားကြည့်မိတယ်။ ကိုမိုးအောင်က ဒူးတဖက် ထောင်ထားတဲ့ နွေးပေါင်ကြားထဲ စိုက်ကြည့်ပြီး ပုဆိုးအပြင်ကနေ လက်ကို သူပေါင်ကြားထဲ ထည့်ထားနေတာ တွေ့ရသည်။ အဲ့ကျမှပဲ နွေးကိုယ်နွေး သတိထားမိတော့တယ်။ ထမိန်အောက်နားစက တုတ်ပြီး ဒူးပေါ် တင်နေတော့ အောက်က လွတ်နေတယ်။ ထောင်ထားတဲ့ ဒူးခေါင်းကို ပြန်ချပြီး ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ဖိုးစည်လုံး လီးတံလေးရော ဥလေးတွေပါ မြန်မြန် တိုက်ရင်း ဖင်ကြားလေးပါ တိုက်ပေးလိုက်သည်။ ” ကဲ … ပြီးပြီ … ရေပြန်ချိုးမယ်ဟေ့“ ဖိုးစည်လုံးလေးကို ရေအမြန်ချိုးပေးပြီး ကိုမိုးအောင်ဆီ ချီပြီး ပေးလိုက်သည်။ ကိုမိုးအောင် ပေါင်ကြားကဟာကြီး သိသိသာသာ ထောင်ထွက်နေတာ နွေး မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်ရသည်။ ရေဖလားနဲ့ ရေအဝ လောင်းပြီး ဆပ်ပြာ တိုက်နေတုန်း ရေချိုးတဲ့နား လျှောက်လာတဲ့ ခြေသံ ကြားရသည်။ ခြေသံပဲ ကြားရတယ် မျက်လုံးက ဆပ်ပြာနဲ့မို့ ဖွင့်မရသေးဘူး။ မျက်နှာသစ်ပြီး ကြည့်တော့ ကိုမိုးအောင်လေ နွေးရဲ့ ရေစိုကိုယ်လုံးကို ကြည့်ရင်း တံတွေးမျိုချနေတယ်။ “မနွေး ……ဒီမှာ ကြည့်ဦး “ပြောပြောဆိုဆို နွေးနား ကပ်လာပြီး ပုဆိုးကို ဖြည်ပြနေတာ။ ခါးပုံစ ဖြည်ပြီး ပုဆိုး အပေါ် အနားစကို ပေါင်လယ်လောက် လျှောပြတော့ လီးက အကြောပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ အထက်အောက် တုန်နေတယ်။
”ဟင် … သွားပါ… ကလေး အအေးပတ်နေမယ်“ ”ကလေးကို ရေသုတ်ပေးပြီးပါပြီ.. မနွေးရယ်… ဒါကြီးက တအားတင်းနေတာ… မခံနိုင်တော့လို့” ခုနက နွေးဟာကို မြင်တော့ စိတ်ကြွလာတာ နေမယ်။ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ နောက်ကျောဖက် ကပ်လာပြီး ဖင်ကြားထဲ သူ့ဟာနဲ့ ထောက်နေသည်။ နွေးဖင်က ထွားတယ် အလိုလို ကော့ထွက်နေတတ်တာ ခါးသေးတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။”မနွေး … ဟိုတနေ့က ကိစ္စ… ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ်နော်“ ”ဟင် … မပြောနဲ့တော့ … ရတယ်“ ဖင်ကို လက်နောက်ပြန် စမ်းတော့ လီးထိပ်နဲ့ နွေး လက်ချောင်းတွေ ထိမိတယ်။ လီးကြီး တွန့်ကနဲ နောက်ဆုတ်သွားပြီး ချက်ချင်း ပြန်ထောက်ထားသည်။ ”ဟာ … မလုပ်နဲ့ … ကိုမိုး” မောင့်ကွယ်ရာ အညှာလွယ်တဲ့ နွေးလည်း ကိုယ့်ဟာကိုယ် မကျေမနပ် ဖြစ်နေသည်။ “အဲဒါ ဆို … နွေး … ကျနော့်ကို ဂွင်းတိုက် ပေးလေ“ စကား ဆုံးတော့ ကိုမိုးအောင်က နောက်ကျောဖက်ကနေ ညာဘက်ဘေး ဝန်းထရံနား ကပ်ရပ်ပေးတယ်။ နွေးလည်း ဆပ်ပြာမြုပ်တွေ ကပ်နေတဲ့ လက်နဲ့ပဲ ဂွင်းထု ပေးနေမိတာပေါ့။ ရုတ်တရက် လက်တဖက်က နွေးနို့တလုံးကို လာကိုင်ပြီး ရေစိုထမိန် အပြင်ကနေ ဆုပ်နယ်ရင်း ထမိန်မှာ ကပ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညိုးလေးနဲ့ ကွင်းပေးနေတယ်။ နို့အုံလေး ညှစ်တုန်းက ဘာမှ မဖြစ်ပေမယ့် နို့သီးခေါင်းလေးကို ဝိုင်းပေးတော့ ဆတ်ကနဲ ကိုယ်လေး တွန့်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေတဲ့ လက်က မြန်လာရောပဲ။ အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတယောက် အနေနဲ့ နို့ကိုင်တာလောက်က အဆန်း မဟုတ်ပေမယ့်။ နေရာရယ် အခြေနေရယ်ကြောင့် နွေးအတွက် အတွေ့ထူးနေတာပါ။ နောက်ဖေး ဆိုပေမယ့် ရေစည်ကန်က အပေါ်အမိုးပဲ မိုးထားတော့ ဘေးအိမ်၂ဖက်က ကြည့်ရင် ညာဘက်အိမ်က အိမ်သာ ကွယ်နေလို့ မမြင်ရပေမယ့် ဘယ်ဖက်အိမ်က ကြည့်ရင် နွေးဂွင်းထု ပေးနေတဲ့ မြင်ကွင်းက အတိုင်းသားလေ။ ကိုမိုးအောင်လည်း ပါးနပ်ပါတယ် ဘယ်ဖက်အိမ်ကို အကဲခတ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေး ကစားနေရာကနေ ပေါင်ကြားထဲ ပြောင်းနှိုက်နေတယ်။ နွေးစိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင် သတိထား ကြည့်နေတုန်း အဖုတ်ကို နှိုက်ရင်း ရေစိုထမိန် အပါးလေးပေါ် ချွန်ပြီး ထောင်ထွက်လာတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို စုပ်တော့ ကိုယ်ဟာကိုယ် သတိမထားမိပဲ ရင်ဘတ်လေး ကော့ပေးနေမိတယ်။ တချက် တချက် နို့သီးလေးကို သွားနဲ့ ဖိခဲတော့ ဂွင်းထု ပေးနေရာက ရပ်ပြီး လီးတံကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင် ညှစ်မိပြန်ရော။
လူစိမ်း တစ်ယောက်ယောက်များ မြင်သွားမလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ ညှစ်ထားတဲ့ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထုပေးတော့ သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး လက်ထဲ လီး အရည်ပြားပေါ်က တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ သွေးတိုးတာ ခံစားမိတယ်။ ခပ်သွက်သွက် ထုပေးလိုက်တော့ နွေး ရေစိုထမိန်ပေါ် လရည်တွေ ဖွေးကနဲ ပေကပ်ကုန်တော့သည်။ ရေချိုးပြီးတော့ ကိုမိုးအောင်ကို နွေး ရင်မဆိုင်ရဲလို့ အပြင်ထွက်လည်ပြီး နေ့လည် ထမင်းစားချိန်လောက်မှ အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ ”မနွေးရေ … မနွေးရှိလား” “ရှင်“ထမင်းစားပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ဖျာခင်းကာ ခဏလှဲနေတုန်း ကိုမိုးအောင် က ဖိုးစည်လုံးလေး ချီပြီး ဝင်လာပြန်ရော။ ”သားလေး … ဟိုမှာ … မင်း တီတီနွေး အိပ်နေတာ“ ”တီတီနွေး“ ဖိုးစည်လုံးလေးကို နွေးရှိတဲ့ နေရာပြကြီး အောက်ချပေးတော့ ကလေးက နွေးဆီ ပြေးလာတယ်။ နွေးလည်း လှဲနေရာက ထထိုင်လိုက်ကာ အနားရောက်တာနဲ့ ကွေးထားတဲ့ ဘယ်ဖက် ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်ပြီး နွေးပါးကို ဘယ်ညာ နမ်းတော့သည်။ အဲ့အချိန် ကိုမိုးအောင်က နွေးရဲ့ ဒူးတဖက် ထောင်ထားတဲ့ ညာဖက်ပေါင်နား ကပ်ထိုင်လိုက်သည်။ “အွန်“ ပေါင်သားလေး လာထိလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ထမိန် အောက်နားစကနေ လက်သွင်းပြီး ပွတ်နေသည်။ ထောင်ကွေးထားတဲ့ ဒူးကို စိလိုက်တော့ မမှီတော့ပါဘူး နွေး အဖုတ်လေးဆီ လက်ချောင်းတွေ ကျရောက်လာတယ်။ ”မနွေး… မနက်က အားမရဘူး … တခါလောက် လုပ်ရအောင်နော်“ ”ဟာ … ကိုမိုးကလည်း … ကလေးရှေ့ ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ“ ”ကလေးက မနွေးသိပ်ရင် အိပ်ပါတယ်” ”ဟမ်“ “တီတီနွေး… သား ဆင်ကြီး စီးချင်တယ်“ ကိုမိုးအောင်နဲ့ နွေးတို့ ပြောနေတုန်း ဖိုးစည်လုံး လေးက ဆင်စီးချင်တယ် ပြောနေပြန်ရော။ ခါတိုင်း နွေးက မောင့် ပုဆိုးတထည်ကို ဆင်နှာမှောင်း ပုံစံလုပ်ပြီး လေးဖက် ထောက်ပေးရင်း ဖိုးစည်လုံးလေးက ကျောပေါ် တက်စီးနေကြ။ ခုဟာ ကိုမိုးအောင် ရှိနေတော့ လေးဖက်ကုန်းရမှာ တမျိုးကြီးပဲ။ ”စီးရမှာပေါ့ သားရယ်… မင်း တီတီနွေးကို ဆင်ကြီးလုပ်ခိုင်းလိုက်“ စဉ်းစားနေတုန်း ကိုမိုးအောင်က နွေးပေါင်ကြားထဲ အဖုတ်နှိုက်နေတဲ့ လက်ကို ပြန်ထုတ်ပြီး ထရပ်လိုက်တယ်။
နွေး ပါးပြင်လေး ပုဆိုးထဲက ဟာကြီးနဲ့ ထိမိသွားသည်။ ကိုမိုးအောင်က နွေးတို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး မောင့်ရဲ့ ပုဆိုးတထည်ယူပြီး ပြန်ထွက်လာလိုက်တယ်။ “သားလေးရေ… ဆင်ကြီး လာတော့မှာနော်“ ပုဆိုးကို ဆင်နှာမောင်း ပုံစံလိပ်ပြီး နွေးကို မျက်ရိပ် မျက်ကဲ ပြနေတာ။ နွေး နဖူးပေါ် ဆင်နှာမှောင်း ပုံစံ လုပ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကို စွပ်ပြီး လေးဖက် ထောက်ခိုင်းနေတယ်။ နွေးလည်း ဘာပြောရမှန်း မသိတော့ပါဘူး။ ဖိုးစည်လုံးလေးက ပျော်နေရှာသည်။ လေးဖက် ထောက်ပေးတော့ ဖိုးစည်လုံးက နွေးကျော်ပေါ် တက်ပါလေရော။ အဲ့အချိန် နွေး ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ။ ကိုမိုးအောင်က ကလေးကို နွေးကျောပေါ်က ပြုတ်မကျအောင် ထိန်းပေးသလိုနဲ့ နွေးဖင်နောက်က ဒူးထောက်ရင်း ကပ်ပါလာတယ်။ ထမိန်အောက်နားစကို ခါးထိ လိပ်တင်ထားတော့ သူ့ရှေ့ နွေးဖင်ကြီး အဖွေးသားပဲ နေမှာပေါ့။ ဧည့်ခန်းလေးထဲ လေးဖက်ထောက် အနေထားနဲ့ ကလေးကို ပတ်ပေးနေတုန်း ကိုမိုးအောင်က ဒူးထောက်လျှက် အနေထားနဲ့ ဖင်နောက်ကပ်နေတော့ လီးထိပ်က ဖင်ဝလေး ထောက်မိလိုက် အဖုတ်လေး ထိုးမိလိုက် ဖြစ်နေသည်။ တချက်တချက် အစိလေးကို လီးထိပ်နဲ့ ထိုးမိရင် နွေး လေးဖက်ထောက် လျှောက်ရင်း ခါးလေး တုန်တုန်သွားတယ်။ ”မနွေး… စောက်ဖုတ်လေး တင်းလာပြီ “နောက်က ပြောရင်း နွေးအဖုတ်လေးကို လက်ဝါးနဲ့ ပင့်ကိုင်ပြန်သည်။ ”ကိုင်လို့ ကောင်းလိုက်တာ အိနေတာပဲ“ ”အ … ရှီး… ကလေး ရှိနေတာကို … အအ“ ”သားလေးက နွေးကျောပေါ် ငိုက်နေပြီ… အောက်ချလိုက်မယ် … ခဏလေး“ ချက်ချင်းပဲ နွေးကျောပေါ်ကနေ ဖိုးစည်လုံးလေးကို ဂျိုင်းကမပြီး ဘေးနား ချလိုက်သည်။ ဖိုးစည်လုံးက တကယ်ကို ငိုက်နေရှာသည်။ မျက်လုံးလေး စင်းပြီး နွေးဘေးနား ခွေခွေလေး လှဲအိပ်သွားသည်။ “မနွေး … ဒီအတိုင်းလေးပဲ နေနော်“ စကားသံကြားမှ ဖင်ကြီး ကုန်းထားတာ သတိရမိသည်။ ဘေးနား လှဲချရင် ရသားနဲ့ နွေးကိုယ်တိုင်က တစုံတရာကို စောင့်နေတဲ့ အဖြစ်မျိုးလေ။ နွေးလည်း ဘာမှ မပြောတော့ပါဘူး တခါ လိုးဖူး ပြီးသားလေ။ တကယ်တော့ သွေးနဲ့ကိုယ် သားနဲ့ကိုယ်မို့ လင်ကွယ်ရာ သာယာမိတာပါ။
”ဟင် … အဲဒါ … ဖင်ပေါက်ကြီး … မယက် … ယက် … အအ …“ ထမိန် အောက်နားစကို ခါးထိ လိပ်တင်ပြီး ဖင်ဝကို လျှာဖျားလေး လာထိတော့ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားရသည်။ ”ငြိမ်ငြိမ်နေပါ… မနွေးရဲ့ … ကလေး နိုးသွားလိမ့်မယ် “နွေးပြောမှ ဖင်ဝလေး ယက်နေရာကနေ အဖုတ်ကို ပြောင်းယက်ပေးသည်။ အစိလေး စုပ်လိုက် စောက်ခေါင်းထဲ လျှာနဲ့ ထိုးမွှေလိုက်မို့ အဖုတ်လေး ယားတက်လာတယ်။ ”အ အ …… ဟင့် … နွေး … မနေနိုင်တော့ဘူး … ထွက် … ထွက် … ထွက်တော့မယ် … အ” နွေးပြောရင်း လေးဖက်ထောက် အနေထားနဲ့ ခေါင်းလှည့်ကြည့်တော့ ကုန်းယက် နေရာက ဒူးထောက်ရင်း လီးကို ညာလက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ပြီး စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား၂ခုကြား ဒစ်နဲ့ ပွတ်ပေးနေသည်။ ”ကျွတ် … ရှီး…လုပ် … လုပ် … လုပ်ပါတော့ … ဒီမှာ… နွေး သေတော့မယ်..အိုးး“ ”လိုးတော့မယ် နော် … မနွေး “ စကားဆုံးတော့ ဘယ်လက်နဲ့ နွေးခါးကို ကိုင်ပြီး သူ့လီးကို အဖုတ်ထဲ ဖိထည့် လိုက်တယ်။ ”ဗြိ … အ … ဇွိ … ဟင့် … အ … ဘွတ် … ဘွတ် … ဗျစ် … ဗွပ် … ဖွပ် ဖွပ် … အ … အင့် … ဗျစ် … အား … အ … ကျွတ် … ကျွတ် …” လှည်ပြန် ကြည့်နေရာက လီးဝင်တာနဲ့ နွေးခေါင်းလေး မော့တက် သွားရသည်။ အံလေးကြိတ်ပြီး အသက် ပြင်းပြင်း ရှုနေတုန်း ကိုမိုးအောင်က အဖုတ်ထဲ လီးတဆုံး ဝင်တာနဲ့ ချက်ချင်း ခပ်သွက်သွက် ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး အားမနာတမ်း ဆောင့်လိုးနေတယ်။ ”ဖွပ် … ပလွတ် … အား … အင့် … ကောင်းလိုက်တာ … နွေးရယ် … ရှီး … အင့် အင့် … နာနေလား ဟင် … ဖြည်းဖြည်း လုပ်ရမလား … ရှီး … အင့် … ဘွတ် … ဖွပ်“ ”အ … အ … ဟင့် … ရ … ရ … ရတယ် … လုပ် … ဟင့် … အအားအား …. ဆောင့်.. ဆောင့်ပေး… နွေးကို မညှာနဲ့… အိုးးးး… ရှီးး..” အခန်းထဲ လိုးသံ ညည်းသံလေးတွေ သဲ့သဲ့လေး ပျံ့လွှင့်နေသည်။ ၁၀မိနစ်ခန့်ကြာသော် “အာ…အားးး… ကိုမိုး… ဆောင့် ဆောင့်… နာနာဆောင့်… နွေး… ပြီးး… ပြီး.. အိုးး… ပြီးတော့မယ်… အ.အားအားးးး…အိုးးးး” နွေးကိုယ်လေး တဆတ်ဆတ်တုန်သွားကာ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ အတင်းပစ်ကပ်ရင် ရမ်းခါပြီး ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားတော့သည်။ မိုးအောင်လည်း တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်း ကောက်ကောက်ကြီးအား ကိုင်ကာ အချက် ၂၀ခန့် ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီးနောက် “အားး.. နွေးးး… အားး.. အားးဟားးးး… ထွက် ထွက်… ထွက်ပြီ… အားး..ရှီးးးး” လရည်တွေ တဖျောဖျော စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပန်းထည့်ကာ နွေးကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ကျသွားလေတော့သည်။…ပြီး
