အပျိုဖော်ဝင်စ ယွမှယွ

ကျမ အသက် ၁၅နှစ်။ ကျမတို့ရွာကို ရန်ကုန်မှာရှိတဲ့ အမေ့အမျိုးတွေ အလည်လာကြတယ်။ ကျမ တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးတဲ့ အမျိုးတွေပါ။ အမျိုးရှိတယ် ဆိုလို့သာ သိရတာ မြင်လည်း မမြင်ဖူးကြပေပဲကိုး။ အမျိုးတွေ ၅ယောက်လောက် လာလည်ကြတာ အဲ့ထဲမှာ အမေ့မောင် နှစ်ဝမ်းကွဲ ၂ယောက်ရယ်၊ အဖိုးလေးနဲ့ သူ့မိန်းမ၊ ကျမ အဖိုးလေး ၁ယောက်ရယ် ကျမတို့ ကျောင်းပိတ်နွေရာသီရက်တွေဆိုတော့ ကျမလည်း အိမ်မှာထမင်းချက် ရေခပ်ပြီးရင် သငယ်ချင်းတွေနဲ့ သွားဆော့သေးတယ်။ ကျမ ဦးလေးဝမ်းကွဲ ၂ယောက်က ဦးလွင် နဲ့ ဦးစိုးလို့ခေါ်တယ်။ ဦးလွင်က အိမ်ထောင်နဲ့ အသက် ၃၀ ကျော်။ ဦးမိုးက လူပျို အသက် ၂၇ လောက်။ သူတို့ ညီအကိုတွေက ရန်ကုန်မှာ တက်စီမောင်းကြတာ ကားသမားတွေပေါ့။ ဦးလွင်က အရပ်နည်းနည်းပုတယ် အသားဖြူဖြူ၊ ဦးစိုးက အရပ်ရှည်တယ် အသားဖြူဖြူပဲ၊ ကျမကလည်း အပျိုဖော်ဝင်ကာစဆိုတော့ ထမိန်ကြီးကားယားကားယား ဝတ်ထားတော့ ဖင်ဖားဖားနဲ့ အပျိုကြီးလိုလိုပေါ့။ ဧည့်သည်တွေ ရောက်ပြီး ၂ရက်လောက်ကြာတော့ ကျမ စသတိထားမိတာ ဦးစိုးတစ်ယောက် ကျမအနားက ဖြတ်သွားတိုင်း ကျမဖင်ကို မသိမသာရှပ်ထိ ကိုင်သွားတတ်တာပဲ။ ကျမလည်း အစက သိပ်သတိမထားမိဘူးလေ။ နောက်တော့ ကျမ ဆော့ရင်လည်း အမြဲကြည့်ကြည့်နေတတ်တယ်။ သူ ကျမအနားက ဖြတ်သွားတိုင်း ကျမဖင်ကု ထိထိသွားတိုင်း ကျမရင်ထဲ တထိပ်ထိပ်ဖြစ်သွားမိတယ်။ တနေ့ ဦးစိုးက “သမီး ခဏလာပါအုန်း” “ဟုတ်ကဲ့” သူထိုင်နေတဲ့ အနားကို ကျမတိုးသွားလိုက်သည်။ “လာ ဒီမှာထိုင်ပါအုန်း ပြောစရာရှိလို့” သူ့နံဘေး ကျမထိုင်လိုက်သည် ချက်ချင်း သူဘာမှမပြောသေး “ငြိမ်ငြိမ်လေးနေနော်”ဟုဆိုပီး ကျမနို့ထိပ်ကလေးကို စမ်းသလိုလိုဖြင့် ထိလိုက်သည်။

ကျမ လန့်သွားသော်လည်း ငြိမ်နေလိုက်သည်။ ကျမကလည်း ရှင်မီးအင်္ကျီပဲ ဝတ်ထားတော့ နို့တွေက ဖောင်းကားနေပြီး အသာနှိုက်လို့ ရတယ်လေ။ တဖြည်းဖြည်း ကျမ အင်္ကျီထဲ သူ့လက်တွေ လျှိုဝင်လာကာ နို့သီးခေါင်းထိပ်တွေကို အသာဆွဲပွတ်နေတယ်။ သူ့လက်ကြမ်းတွေနဲ့ ဖိဖိပြီးကိုင်တော့ ကျမနို့သေးသေးလေးတွေ တောင်လာတော့သည်။ ကျမ ဘာမှမပြောရဲ နို့ကို ကိုင်ထားပြီး ကျမအင်္ကျီထဲ နှိုက်ထားသော သူ့လက်တွေကို အပြင်မှကိုင်ထားလိုက်၏။ “နို့လေးတွေက သေးသေးလေးတွေမလို့” “နာလား” “ငြိမ်ငြိမ်လေးနေနော်” သူ့ပါးစပ်ကလည်း တတွတ်တွတ် ပြောနေသေးသည်။ ကျမ အသာငြိမ်ခံနေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ ကျမအိမ်က လူကြီးတွေ မြင်သွားမှာကို စိုးရိမ်မိသွားပြီး ရုတ်တရက် ထရပ်လိုက်မိသည်။ ဦးစိုးက ကျမကို ကြည့်နေလိုက်၏။ ကျမ ရှက်လည်းရှက်သွားပြီး ထွက်ပြေးသွားမိသည်။ ကျမ နို့အစုံမှာ သူ့လက်ဗွေရာတွေ ကပ်ညှိလျှက် နေနေသေးသည်။ ဖောင်းကားနေသော နို့တွေနှင့် တင်းကားလာသော ကျမစောက်ဖုတ်က ကာမကို လိုလားနေသည်လား မသိပေ။ စောက်ဖုတ်ဝကို ကိုင်လိုက်တော့ အရည်တွေရွှမ်းနေတော့သည်။ ညအိပ်တော့ ကျမတွေးနေမိသည်။ ဦးစိုးသာ လိုးခဲ့ရင် ကျမ ခံမှာလား ဆိုတာ။ ဒါပေမယ့် အဲ့နေ့တနေ့လုံး သူ့ကို ကျမ မတွေ့ရဲပေ။ မနက်ရောက်တော့ အိမ်ကအမေတို့က တစ်ဖက်ရွာက အမျိုးတွေအလှူကို သွားဖို့ပြင်ဆင်နေကြသည်။ ကျမ အဖိုးတွေရော ပေါ့။ ကျမကတော့ အိမ်မှာဆော့ရင်းနဲ့ နေခဲ့မည်လို့ ပြောလိုက်သည်။ ဦးမိုးကတော့ သူ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နှင့် တွေ့မည်ဟုဆိုကာ မနက်အစောထဲက ထွက်သွားသည်တဲ့။ အမေတို့ အားလုံးထွက်သွားကြတော့ ကျမ အိမ်မှာ ထမင်းအိုးတည်ရင်း ကျန်နေခဲ့လိုက်သည်။ ကျယ်ဝန်းလှသော ကျမတို့ခြံဝိုင်းထဲတွင် ကျမတို့ အိမ်တစ်အိမ်သာ ထီးထီကြီးရှိနေ၏။ ထမင်းအိုး တည်အပြီး ခဏအကြာ ကျမ ရေချိုးလိုက်သည်။ ကျမ ရေချိုးပြီး ထမိန်ရင်လျားဖြင့် အိမ်ပေါ်သို့ရောက်တော့ နောက်မှ ဦးစိုး အိမ်ထဲသို့ ဝင်လာသည်ကို တွေ့ရသည်။

ကျမလည်း “ဦးစိုး ပြန်လာပြီလား” “အင်း” အိမ်တွင် ကျမနှင့် သူသာ ၂ယောက်တည်း။ သူ ဘာတွေးနေလည်းဆိုတာတော့ ကျမ မသိပေ။ မနေ့ကအကြာင်း တွေးမိရင်း ကျမစောက်ဖုတ်တွေ ကလိကလိဖြစ်လာကာ ကြက်သီးတွေ ထလာတော့သည်။ ကျမလည်း အိမ်ခန်းထဲ မဝင်သေးဘဲ ထမိန်ပြင်ဝတ်လိုက်သည်။ ထမိန်က ပါးတော့ ကျမဖင်လုံးက အတိုင်းသား ကောက်ကြောင်းရာ ပေါ်နေသည်။ ဦးစိုးက အိမ်ရှေ့ဆက်တီတွင် ထိုင်နေ၏။ ကျမ အိမ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ခဏအကြာ နောက်မှ မာကြောကြောအရာတစ်ခု တင်ပါးမှာ လာထောက်နေပေသည်။ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဦးစိုး “ဟင် ဦးစိုး” “ရှုး တိုးတိုး” သူ့ပုဆိုးကြားမှ ထောင်ထွက်နေသော အရာတစ်ခု “ဦးစို စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူး ခလေး” “ရှင်” ဦးစိုးက ပြောရင်း ကျမကို ဆွဲဖက်လိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ လှဲလိုက်သည်။ ကျမ ဘာမှပြောချိန်မရလိုက်ပါ။ ကျမ ထမိန်အပေါ်ပိုင်းကို ချွတ်၍ နို့စူစူလေးတွေကို ဖိချေကာ လက်ဖြင့်ပွတ်နေ၏။ “အိုး” ကျမ ကျင်တက်သွားကာ တုန်သွားမိသည်။ သူ့လက်တဖက်မှ ကျမပေါင်ကို ကိုင်ပြီး ပေါင်မှတစ်ဆင့် ကျမ စောက်ဖုတ်ကို အုပ်မိုးကာ ကိုင်လိုက်သည်။ ကျမ တကိုယ်လုံးယားလာပြီး “ဦးစိုး အဟင့် ဟင့်” “တိုးတိုးလေးနေနော်… ဦးစိုးက ကောင်းအောင်လုပ်ပေးမလို့”။ ကျမ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကိုနှိုက်၍ သူ့လက်ခလယ်ကြီးဖြင့် ပွတ်ပေးနေ၏။ “အား… ဦးစိုး သမီးရှက်တယ်” “ဦးစိုးလည်း အကုန်ချွတ်မှာပဲ…. မရှက်နဲ့နော်” သူပြောရင်း ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်၏။ အကြောတွေ ပြိုင်းထနေသော သူ့လီးကြီး ဒစ်လန်နေပြီး မာတောင်နေ၏။ တော်တော်ကြီး၏။ ဦးစိုးက အရပ်လည်းရှည်တော့ လီးကလည်း ၆လက်မကျော် ရှည်နေသည်။ လုံးပတ်က ကျမလက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လျှင်တောင် ပိုကြီးနေသေးသည်။ ကျမ လက်ကိုဆွဲယူကာ သူ့လီးတွေကို ကိုင်စေသည်။ ကျမလည်း ကျမကိုလိုးမယ့် သူ့လီးကြီးကို ကိုင်လိုက်၏။ မာတောင့်၍ ဒစ်ကပြဲလန်နေသည်။ ဒစ်ထည့်လျှင်ပင် ကျမစောက်ဖုတ် ကွဲမည့်အတိုင်းပင်။

ကျမ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားပြီး သူ့ခေါင်းဝင်၍ စောက်စိလေးကို လျှာနဲ့ ယက်ပေးတော့ ကျမ အော်လိုက်မိ၏။ “အား ရှီး အ ယားတယ် ဦးစိုး” သူခေါင်းကြီးကို ကိုင်ကာ “အမလေး ယားလိုက်တာ” “ဦးစိုးလီးကိုလည်း စုပ်ပေးအုံး”။ “အကြီးကြီးပဲ ဦးစိုး“ “သမီး အလိုးခံဖူးလား” “ဟင့်အင်း” ကျမ အလိုးမခံဖူးပေမယ့် စာအုပ်တွေဖတ်ကာ အတွေ့ကြုံတော့ရနေ၏။ ကျမ ဦးစိုးလီးကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့် ဆွဲဆွဲစုပ်လိုက်တော့ ဦးစိုးကော့တက်ကာ “လိုးကြရအောင်ကွာ” ဦးစိုး စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ကျမစောက်ဖုတ်ကို တံတွေးဆွတ်ကာ ဖြဲလိုက်တော့သည်။ တံတွေးဆွတ်မှ ဝင်မှာကိုး သူ့လီးက နဲတာကြီးမှမဟုတ်တာ “အား” ဒစ်အကုန်မဝင်သေးခင်မှာ ကျမ နာသွား၏။ နို့တွေကို စို့ပေးကာ ဒစ်ကိုနှုတ်လိုက် ပြန်ထည့်လိုက်နှင့် ကျမ ဖီးတက်လာအောင် လုပ်ပေးနေသည်။ “အား ဦးစိုးရယ်… သမီးကို လိုးပါတော့…. ဦးစိုး လိုးတာခံချင်လှပြီ…. စောက်ဖုတ်ကွဲရင် ကွဲပါစေ” ကျမ ပါးစပ်ကလည်း အရှက်မရှိတော့ပေ။ အလိုးခံချင်လှပြီကိုး နီရဲနေသော သူ့လီးတွေက ကျမကို အသက်ထွက်အောင် လိုတော့မည့်ဟန် “ဗြစ် ဖောက် အား” လီးတဝက်ဝင်တော့ ကျမ အားကုန်အော်လိုက်သည်။ ဦးစိုးချက်ချင်း လီးကို ကျမစောက်ခေါင်းထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ “စောက်ဖုတ်က အမှေးပါးလေး ဖောက်လိုက်ပြီနော်…. သမီးကို ဦးစိုးလိုးပေးမယ်နော်…. ကောင်းကောင်းလေး လိုးပေးမယ် မအော်နဲ့နော်” ကျမခေါင်းတွေ တဆတ်ဆတ်ငြိမ့်၍ သူ့လီးကြီးကို ကျမစောက်ခေါင်းထဲ တေ့ပေးလိုက်ကာ သူ့ဖင်ကြီးကို ဆွဲထားလိုက်၏။ ဦးစိုးလီးကြီးက ကျမစောက်ဖုတ်ထဲကို အတိုင်းအဆမရှိ ဝင်သွားတော့သည်။ “အား… ဦးစိုး” “အား ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ် စီးပိုင်နေတာပဲ” ကျမလည်း အော် သူကလည်းအော်၍ ကျမအပျိုမှေးပါး ပေါက်သွားပီး သွေးတွေထွက်လာတာတောင် မနာတော့ပဲ ဦးမိုးလီးကြီး ဝင်ထားတာကိုတောင် ပြန်မထုတ်ခိုင်းချင်တော့ပေ။

“ဆောင့်လိုးမယ်နော်” “အင်း နာနာလေးလိုး ဦးရယ်” “ဖတ်ဖတ် ဖွတ် ဖွတ် ဘလွတ်” “အား အ အ အ အမလေး အား” “အင့် အင့်“ “ပြွတ် ပြွတ် စွတ် ဖွတ် ဖွတ်” စောင့်ချက်တွေ မြန်ဆန်လာကာ ကျမစောက်ခေါင်းထဲမှ အသံပေါင်းစုံ ထွက်လာတော့သည်။ ပက်လက်လန်လိုးတာ အားမရတော့ ဦးစိုးက ကျမကို “လေးဖက်ထောက် ကုန်းပေး…. ဦးစိုး အနောက်က ဆောင့်လိုးပေးမယ်” “အင်း ဦးစိုး…. သမီးကို မညှာမတာ လိုးနော်”။ ကျမ ကုန်ပေးတော့ ဦးစိုးက အနောက်မှာ လီးတေ့ကာ ဆောင့်ထည့်လိုက်၏။ “အား ရှီးရှီး…. ဦးရယ် စောက်ဖုတ်တွေပြဲအောင် လုပ်နေတာလား အဟင့်ဟင့်” “အား ကောင်းလိုက်တာကွာ“ ခွေးလိုးလိုးတာက ကျမစောက်ခေါင်းထဲမှာ လီးက စောက်ဖုတ်ဝနဲ့ နံရံတွေကို ပွတ်ပွတ်နေတော့ ကျမ ပိုကောင်းလာကာ ဦးစိုးလီးကြီးကို ဆွဲညှစ်လိုက်၏။ “အိုးးအ… ညှစ်တတ်လိုက်တာ ကလေးရယ်…. နေ့တိုင်းလိုးမယ်နော် သမီး” “ဟုတ်…အအအ… ဦးရယ် မြန်မြန်လိုးပေး အ အ အ“ “အင့် အင့် အား အား အား” “ဖွတ် ပလွတ် ပလွတ် ဖတ် ဖတ်” ဦးစိုးက ခပ်ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြစ်ဆောင့်လိုက်တော့ တင်ပါးတွေ ပြားကပ်သွားပြီး လီးကြီးက သာအိမ်ဝကို လာထိုးတယ်။ “အ အမေရေး နာလိုက်တာ…. အမလေး လီးကြီးကြီးနဲ့ ဆောင့်လိုးနေတာ” “အ အ အ “ ဦးမိုးလည်း ကောင်းလာ၍ အသံထွက်၍ ဆောင့်ချက်တွေ ပိုသွက်လာသည်။ “အား ဦးရယ် သမီးကို နေ့တိုင်းလိုးပေးနော်” “အင်း သမီးစောက်ဖုတ်လေးက…. ကောင်းတာကွာ” “ဦးလီးကြီးကလည်း သန်လိုက်တာ….အို့အအ…အိအိအအ… ဦးစိုးရယ် သမီး စောက်ဖုတ်လေးကွဲပါပြီ”။ “အင့် အင့် အင့်” ဦးမိုးကလည်း မနားတမ်း ဆက်တိုက်လိုးနေတော့သည်။ ကျမလည်း ကောင်းလာ၍ ကော့ကော့ပေးနေသည်။ စည်းချက်ဝါးချက်အညီ လိုးနေကြတာ လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ရိုက်သံ ထွက်နေတာကိုတောင် သတိမထားမိကြတော့ပေ။ အချက် ၅၀လောက်လိုးပြီးတော့ ဦးစိုးလီးက ပုံမှန်ထက် မာလာပြီး သားအိမ်အဝနားထိကိုပင် ထိနေအောင် ကြိတ်ပြီးလိုးနေ၏။ ကျမ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ ကျင်တက်လာပြီး အရည်တွေ တစက်စက် ကျလာတော့သည်။

“ဦးရယ် မြန်မြန်လိုးပေးပါတော့…. ပီးတော့မယ် အား အား” ဦးစိုး အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်ပြီး ကျမစောက်ပတ် စောက်ခေါင်းထဲသို့ အရည်နွေးနွေးတွေ ပန်းထည့်လိုက်တော့ပေသည်။ “အားရှီးး” “အမလေး… ဦးရယ် အိုးးးး” ပြိုင်တူပီးသွား၍ ဦးမိုးလီးကြီး စောက်ဖုတ်ထဲကနေ ထုတ်လိုက်သည်။ “ဖွတ် ဘလွတ်” ကြပ်ထုတ်စည်းပိုင်နေသော ကျမစောက်ပတ်မှ ဦးစိုးရဲ့လီးကြီး ကျွတ်သွားတော့သည်။ “သမီးရယ် ကောင်းလိုက်တာ” “သမီးလည်း ဦးလိုးပေးတာ ခံလို့ကောင်းတယ်” ကျိန်းစပ်နေသော ကျမစောက်ပတ်က လီးထုတ်ကာစ ပူထူသွား၍ အရည်တွေ ထွက်ကျလာနေသည်။ ဦးစိုးလီးက ထွက်လာသော သုတ်ရည်ဖြူဖြူတွေလား ကျမစောက်ခေါင်းမှ ထွက်လာသော စောက်ရည်တွေလားမသိ တော်တော် ကောင်းသည်ဆိုတာတော့ ကျမသိသည်။ “ချစ်တယ် ဦးရယ်… သမီးကို နောက်နေ့တွေလည်း လိုးနော်” “ဦးက အချိန်တိုင်းလိုးချင်နေတာ သမီးရယ်” ကျမနဲ့ ဦးစိုး ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးတွေဖြင့် တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားနေမိသည်။ ဦးစိုးက ကျမနို့တွေကို စို့ပေးနေဆဲပင်။ နို့သီးခေါင်းတွေလည်း ကြိမ်းစပ်ပူထူနေသော်လည်း ဦးစိုး စို့နေတာကောင်းတော့ မလွှတ်ခိုင်းချင်ပေ။ မာနေဆဲ သူ့လီးကြီးကို ကျမ ဆုပ်ကိုင်ထားလျှက်ပင်။ ဦးစိုးတို့ မပြန်ခင်အချိန်ထိ တစ်ရက်ခြား တစ်ခါလောက် ကျမနဲ့ဦးစိုး လိုးဖြစ်ကြသေးသည်။ အိမ်ပေါ်မှာလစ်ရင်လစ်သလို၊ အိမ်နောက်က ငှက်ပျောတောထဲတွင်လည်း လူပြတ်လျှင် ဦးစိုးတစ်ယောက် ကျမကို ခေါ်ပြီးလိုးသည်။ ကျမကို အပျိုစင်ဖောက်ခဲ့သော ဦးစိုးလီးအား မမေ့နိုင်ပေ။ ဦးစိုးက ပြောခဲ့သေးသည်။ “နောက်နှစ်ကျောင်းပိတ်ရင် ရန်ကုန်လာခဲ့ သမီး… ဦးတို့အိမ်မှာ လာနေ” သူ့အပြောကို ကျမ သဘောပေါက်ပါသည်။ ကျောင်းတွေ ပြန်ဖွင့်တော့ ၉တန်းကျောင်းသူ ကျမ တော်တော်ဖွံ့ဖြိုးနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်အား ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ ဦးစိုးက နှစ်လ၁ခါ ရွာကိုလာလည်ဖြစ်စမြဲပင်။ လာလည်သည့်ရက်တိုင်း နေ့စဉ်ဆိုသလို ဦးစိုးနှင့် အမြဲလိုးဖြစ်ကြပါသည်။….ပြီး