ပါကင်ပဲ‌ဖောက်တဲ့ ဦးထိုက်ကောင်း

မိန်းမငယ်လေး တစ်ယောက် ထမိန်ရင်လျှားဖြင့် အဝတ်လျှော်နေသည်။ သူမသည် အသက် ဆယ့်ရှစ်နှစ် ပြည့်ပြီးကာစ အပျိုလေးတစ်ယာက် ဖြစ်ပေမယ့် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ဖွံ့ထွားလှသည်။ သူမ အသက် ၉နှစ်‌လောက်ကပင် မိဘနှစ်ပါးစလုံး ဆုံးပါးသွားသဖြင့် အဒေါ်တစ်ဝမ်းကွဲ ဖြစ်သူမှ ခေါ်ယူ မွေးစားထားသည်။ အဒေါ် ဖြစ်သူ၏ လင်မယားမှာလည်း လက်လုပ်လက်စားများ ဖြစ်သဖြင့် ကျောင်း မနေခဲ့ရပေ။ ငယ်စဉ်ကပင် အခြားသူများ၏ လက်တိုလက်တောင်း ခိုင်းသည်များ လုပ်ကိုင်ရင်း အဒေါ်ဖြစ်သူအား တစ်ဖက်တစ်လှမ်းမှ ကျေးဇူးဆပ်ပေးခဲ့သည်။ ပန်းရံ၊ လမ်းလုပ်၊ စသဖြင့် ကြုံရာ ကျပန်း လုပ်ကိုင်ခဲ့သောကြောင့် နေလောင်ထားသဖြင့် ညိုသော အသားအရည်နှင့် လိုက်ဖက်စွာ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဖွံ့ထွား ကျစ်လစ်လှသည်။ သူမ နာမည်က မီမီခိုင်။ အဝတ်အစားများ ရိုက်လျှော်လိုက်တိုင်း လှုပ်ရမ်းသွားသည့် ရေစိုနေသော ထမိန်ပါးပါးအောက်မှ တင်ကားကား ကြီးများကို အငမ်းမရကြည့်ရင်း တံတွေးမျိုချနေသူ တစ်ယောက်ရှိသည်။ မီမီ့အဒေါ် မခင်မြ၏ယောက်ျား စိန်ထွန်း ဖြစ်သည်။ ယခင်က ဒီကောင်မလေး ဒီလောက် လှသည်ကို သတိမပြုမိ။ အသက် ဆယ့်ရှစ်နှစ် ပြည့်ပြီး နောက်ပိုင်း ဖွံ့ထွားလာသော ခန္ဓာကိုယ် အရှိုက်အဟိုက်များက စိန်ထွန်းအား ညှို့ယူနေလေပြီ။ လွန်ခဲ့သော ၉နှစ်ခန့်က ဒီကောင်မလေးအား မခင်မြ အိမ်သို့ ခေါ်လာချိန်တွင် မနှစ်မြို့ခဲ့သော်လည်း ယခုအခါတွင် ကျားချောင်း ချောင်းနေသည်။ စိန်ထွန်း ရေချိုးကန်အနီး ကပ်သွားကာ “မီမီ ဦး ဘာကူလုပ်ပေးရမလည်း… အဟဲ” ဦးစိန်ထွန်း၏အသံ ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရ၍ မီမီခိုင် လန့်ကာ နောက်လှည့်ကြည့်မိသည်။ သူမ နာမည်က မီမီခိုင် ဆိုပေမယ့် အားလုံးက မီမီလို့ပဲ ခေါ်ကြသည်။ သူမ ခန္ဓာကိုယ်အား ဝါးစားမတတ် အနီးကပ်ကြည့်နေသော ဦးစိန်ထွန်း၏ တဏှာမျက်လုံးများနှင့် ဆုံမိသည်။ ဦးစိန်ထွန်း၏ အကြည့်တွေက ရင်လျှားထားသည့် ထမိန်အောက်မှ ရုံးကြွနေသော ရင်သားနှစ်မွှာက မခွါပေ။ မီမီ ရင်ဘတ်အား လက်ဖြင့် ယှက်ကာလျှက် “အို… ဦးထွန်း ရတယ်… မလိုပါဘူး” “အော် အေးအေး… မီမီ လိုအပ်ရင် ပြောနော်… ဦးထွန်းက မီမီ ပင်ပန်းနေတာ…. မကြည့်ရက်လို့… အဟဲ” “ရတယ် ရတယ်… မလိုဘူး ဦးထွန်း” “ဒါဆိုလည်း ပြီးတာပါပဲလေ ဟဲဟဲဟဲ”။ သူမအား ဝါးစားမတတ် ကြည့်ကာ တဟဲဟဲဖြင့် လှည့်ထွက်သွားသည်။

ထိုတော့မှ မီမီ သက်ပြင်း ချနိုင်သည်။ ရေချိုးအပြီး အဒေါ်လည်း ပြန်မလာသေး၍ မီမီ သူမ၏ သူငယ်ချင်း မေသူထံသို့ ထွက်ခဲ့သည်။ မေသူ ဆိုသည်မှာလည်း နွမ်းပါးသည့် မိသားစုအား သူမနှင့်အတူ ကျပန်းလုပ်ရင်း ရှာဖွေပေးနေသူ တစ်ဦးဖြစ်သည်။ ဒီရက်ပိုင်း အလုပ်တွေက ပါးသဖြင့် အဒေါ်ကိုလည်း ပိုက်ဆံ မအပ်နိုင်သည်က တမျိုး၊ ဦးစိန်ထွန်း၏ ရိတိတိ အပြုအမူများကို ရှောင်နေရသည်က တမျိုးကြောင့် မီမီ စိတ်ညစ်နေသည်။ မေသူတို့အိမ် ရောက်သော် အိမ်ရှေ့တွင် ကားတစ်စီး ရပ်ထားသည်ကို တွေ့သည်။ အိမ်ထဲမှ ခေတ်ဆန်ဆန် အမျိုးသမီးတစ်ဦး ထွက်လာကာ မေသူအား နှုတ်ဆတ်ပြီး ကာပေါ် တက်ကာ ကားမောင်း၍ ထွက်သွားသည်။ “မေသူ” “ဟယ်… မီမီ လာ… အိမ်ပေါ်တက်” “အန်တီရော သက်သာလား” “ဒီလိုပါပဲဟာ… တရှောင်ရှောင်နဲ့” “ဒါနဲ့ နေပါဦး… စောနက ဘယ်သူလည်း”အဲ့ဒါ အရင်က ဟိုဖက် ရပ်ကွက်မှာ နေတဲ့ မစုလေ၊ အမေ့ တူမ တစ်ဝမ်းကွဲပေါ့၊ နင် သိပါတယ်ဟာ” “ဟယ်… မစု ဟုတ်လား… သူက ဘယ်လိုက ဘယ်လို… ကားတွေ ဘာတွေနဲ့… ဖြစ်သွားရတာလည်း”။ “အင်း… သူ စားသောက်ဆိုင် တစ်ခုမှာ အဆိုတော် လုပ်နေတာလေ… အခုတော့ အဲ့ဆိုင်ပိုင်ရှင်ရဲ့ မယားငယ် ဖြစ်ပြီး ထောနေတာ” “ဒါနဲ့… ဒီကို ဘာလာလုပ်တာလည်း” “ငါ့ အမေ နေမကောင်းဘူး ဆိုလို့ ဆေးဖိုးလေး လာပေးရင်းနဲ့ လာတာ… ငါ့ကိုလည်း အဲ့ဆိုင်မှာ လုပ်မလားတဲ့… အဲ့ဒီမှာလုပ်ရင် ဝင်ငွေ ကောင်းတယ် တဲ့” “အဲ့ဒီတော့… နင်က” “အေးလေ… အခုရက်ပိုင်း အလုပ်မှ မရှိတာ… ငါလည်း လုပ်မယ် ပြောလိုက်တာပေါ့” “ဟယ်… နင်ကလည်း ငါ့ကျ ပြောမပေးဘူး” “အေးပါ မီမီရယ်… ငါ အရင် လုပ်ကြည့်လို့ အဆင်ပြေရင်… နင့်ကို ပြောပေးမယ် စိတ်ချ” “ကောင်မ.. နင် အဆင်ပြေရင်… ငါ့ကို မမေ့နဲ့နော်” “စိတ်ချ မီမီရေ စိတ်ချ… နင်သာ သီချင်းအဆို ကျင့်ထား”။ မေသူ အလုပ်ဝင်သည်မှာ နှစ်ပတ်ခန့် ရှိပြီ။ နှစ်ပတ်အတွင်းလည်း သိသိသာသာ ပြောင်းလည်းလာသည်။ အလုပ် စဝင်ကာစ အလုပ်မှ ကြိုထုတ်ငွေဖြင့် အလှကုန် ပစ္စည်းများ အဝတ်အစားများ ဝယ်ကာ အလှပြင်ထား၍ တော်တော် ကြည့်ကောင်းနေသည်။

ညပိုင်း ဆယ်နှစ်နာရီကျော်မှ အိမ်ပြန်ရသည်ကလွဲ၍ ငွေရေး ကြေးရေးလည်း အရင်ကထက် အနည်းငယ် ချောင်လည်လာသည်။ “မီမီရေ… ငါတို့ဆိုင်က လူသစ်တွေ ထပ်ခေါ်မှာ… နင် လုပ်မှာလား” “အေး လုပ်ခြင်တယ်ဟာ… ဒါနဲ့ ဘာတွေ လုပ်ရတာလည်း”။ “အော်… နင်ကလည်း… စဉ်ပေါ်တက်ပြီး သီချင်းဆိုရုံလေးရယ်…. နင် ဆိုတာ သဘောကျပီး ပန်းကုန်းစွပ်တဲ့ ဧည့်သည်နား… သွားထိုင်ပေးရုံလေးရယ် ဒါဘဲ” “အဲ့ဒါဆို… ငါ လုပ်မယ်ဟာ”။ “အေးပါ… ဒါဆို မနက်ဖန် နင် ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့” “အေးအေး ကျေးဇူးပါ မေသူရယ်”။ မီမီ့ရင်ထဲ အပျော်တွေ ပြည့်နေ၏။ သူမ အလုပ်လုပ်ရင်း အဒေါ်မိသားစုအား ထောက်ပံ့မည်။ ပြီးလျှင် သူမဘဝ တိုးတက်ရာ တိုးတက်ကြောင်း လုပ်မည်။ ဒါဆိုလျှင် သူမအား ကျားချောင်း ချောင်းနေသော ဦးစိန်ထွန်း၏ လက်မှ လွတ်ကင်းမည်။ မီမီ စင်တင်တေးဂီတ၌ အလုပ်ဝင်ကာစ အခက်အခဲ အနည်းငယ် ရှိခဲ့သည်။ မီးရောင် အောက်၌ လူအများရှေ့ သီချင်းတက်ဆိုရာတွင် အစပိုင်း ထစ်ထစ် ငေါ့ငေါ့ ရှိသော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် အဆင်ပြေသွားသည်။ ဧည့်သည်များနှင့် ထိုင်၍ စကားပြောရာတွင်လည်း အစပိုင်းတွင် ခက်ခဲခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်း ပြောဆိုဖန် များလာတော့ အဆင်ပြေလာ၏။ မီမီ အလုပ်ဝင်ပြီး တစ် လခန့် အကြာတွင် မထင်မှတ်တဲ့ အဖြစ်အပျက်လေး ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ မေသူ ဆိုင်သို့ ရောက်ရောက်ခြင်း မန်နေဂျာ ခေါ်သဖြင့် မေသူ မန်နေဂျာ့အခန်းသို့ သွားခဲ့သည်။ မီမီတို့ကတော့ အလှပြင်ကာ သီချင်းဆိုရန် ပြင်ဆင်နေကြသည်။ တစ်နာရီခန့် ကြာသော် မေသူ မန်နေဂျာ့အခန်းမှ ခေါင်းငိုက်စိုက်၍ ထွက်လာသည်။ ”မေသူ.. မျက်နှာလည်း မကောင်းဘူး… ဘာဖြစ်လို့လည်း” “ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး မီမီရယ်… ငါ ဒီနေ့ည… အိမ်ပြန်ဖြစ်ခြင်မှ ပြန်ဖြစ်လိမ့်မယ်…. မနက်ကျရင် အမေ့ကို.. ဒီပိုက်ဆံနဲ့ ဆေးခန်း ပို့ပေးဟာ” “ဟင်… မေသူ အန်တီ ဘာဖြစ်လို့လည်း… ပြီးတော့ နင်က ဘာလုပ်မလို့ အိမ်မပြန်ဖြစ်မှာလည်း” မေသူ မျက်ဝန်းထဲမှ မျက်ရည်အချို့ ကျလာသည်။ မေသူ ချက်ခြင်း ပြုံးကာ “ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး မီမီ… ငါ ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ပေးပါနော်… သူငယ်ချင်း” မေသူ မီမီ့လက်ထဲ ပိုက်ဆံတအုပ် ထဲ့ပေးကာ ဆိုင်အနောက်ဖက်သို့ ပြေးဝင်သွားသည်။

မီမီ ပြေးလိုက်မည် အလုပ် “ယခုတဖန် ဖျော်ဖြေမည့် တေးသံရှင်ကတော့…. မီမီ ဖြစ်ပါတယ်ခင်ဗျာ” “ရွှီးးးး ဖြောင်းဖြောင်းးးဖြောင်းးဖြောင်းး” မီမီ စတိတ်စင်ပေါ်သို့ တက်ခဲ့ရသည်။ မေသူတစ်ယောက် အမေ့မျက်နှာအား မြင်ယောင်ရင်း တက်ဆီကား ခေါ်ဆောင်ရာသို့ လိုက်ခဲ့သည်။ “နင့်အမေကို ဆေးကုဖို့ ပိုက်ဆံ လိုတယ်လေ… နင့်အမေကို မသနားဘူးလား… နင့်ရဲ့ အပျိုစင်ဘဝလေး… ဒီတစ်ည ပေးဆပ်ရုံနဲ့… နင့်အမေကို ဆေးကုဖို့ ပိုက်ဆံ လုံလောက်ပြီ” မစု၏ စကားများ ကြားယောင်ရင်း မျက်စိကို မှိတ်လိုက်ရာ မျက်ရည်ပေါက်များ ကျလာသည်။”ကျွီ” ကားရပ်လိုက်သည့် အသံကြားမှ မေသူ သတိဝင်ကာ ဘေးဘီကို ကြည့်မိသည်။ မီးထိန်ထိန် လင်းနေသည့် တိုက်တစ်လုံးရှေ့တွင် ကားရပ်ထားသည်။ ကားတံခါးအား တစ်ယောက် ဖွင့်ပေးသဖြင့် မေသူ ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ တံခါးဖွင့်ပေးသူ နောက်သို့ မေသူ အသက်မဲ့စွာ လိုက်ပါခဲ့သည်။ “ပါလာပြီလား ကွ” “ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာကြီး” “ဟားး… အချောလေးပဲကွ… အိုကေ မင်းတို့ တာဝန်ကျေတယ်” “ကျေးဇူးပါ ဆရာကြီး… ကဲ ကောင်မလေး.. ငါတို့ ဆရာကြီး စိတ်တိုင်းကျ… ပြုစုပေးလိုက်နော်” အခန်းကျယ်ကြီး တစ်ခုထဲတွင် မေသူနှင့် ထိုလူကြီး နှစ်ဦးသာကျန်ခဲ့သည်။ “လာလေ ကောင်မလေး… ဒီမှာထိုင်” ဆိုင်ထဲတွင် အခြား အမျိုးသားများနှင့် ထိုင်နေကြ ဖြစ်သော်လည်း။ ယခုကဲ့သို့ နှစ်ဦးတည်း ထိုင်ရမည့်အရေး မေသူ တွန့်နေသည်။ သို့သော် သူမ ဒီအထိ လိုက်လာသည့် အကြောင်းမှာ ဘာကြောင့်ဟု ပြန်တွေးမိချိန် ထိုလူကြီး နံဘေးတွင် ထိုင်မိလျှက်သား ဖြစ်နေသည်။ “ရော့… ဒါလေး သောက်လိုက်” မေသူ လက်ထဲရောက်လာသော ဖန်ခွက်အား တစ်ချက်ကြည့်ကာ မော့ချလိုက်သည်။ “ဟား” ရင်ထဲ ပူ ဆင်းသွားသည်။ လူကြီးက သူမ ပုခုံးအား သိုင်းဖက်ရင်း နောက် တစ်ခွက် ထပ်တိုက်သည်။ မေသူ မော့ချလိုက်ပြန်သည်။ သူမ ခေါင်းထဲ ရီဝေဝေ ဖြစ်ကာ မျက်လုံး အမြင်များ ဝေဝါးလာသည်။ ထိုလူကြီးက သူမအား ဖက်ထားရင်း ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေသော မျက်နှာမှာ နှစ်ထပ် ဖြစ်နေသည်။ မေသူ မူးသွားပြီ။

သူမ ခန္ဓာကိုယ် လေထဲ မြှောက်သွားသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။ ပြီးနောက် ကျောပြင်က အိစက်ညက်ညောသော အထိအတွေ့ကို ခံစားမိသည်။ သူမ မွေ့ယာပေါ် ရောက်သွားပြီ။ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ ပုရွက်ဆိတ်များ တက်နေသကဲ့သို့ ခံစားရသည်။ ပြီးနောက် လက်တွေ၊ ခြေထောက်တွေ အပေါ်ကို မြောက်လိုက် ကျလိုက် ဖြစ်သွားသည်။ တကိုယ်လုံး အေးစက်သွားအောင် အဲကွန်း၏ အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ မေသူ ကိုယ်ပေါ်၌ အဝတ်အစားများ မရှိတော့ပေ။ လူကြီးက မေသူ၏ နို့အုံအား လက်ဖြင့် ဖိချေ ပွတ်သပ်နေ၏။ “ဟား… နို့လေးတွေက တင်းနေတာဘဲ” မေသူ ကိုယ်လေး တွန့်သွားသည်။ ထိုလူကြီး ချေကောင်းကောင်းဖြင့် ဖိချေနေရာ မေသူ နာကျင်သွားသဖြင့် မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့သွားသည်။ လူကြီး၏ လက်များက နို့အုံအား ချေလိုက်၊ ခန္ဓာကိုယ်အား ပွတ်လိုက်ဖြင့် မေသူမှာ နာကျင်ခံခက် ရှိလှသည်။ လက်က တဖြေးဖြေးဖြင့် ပေါင်သားနဲ့ တင်ပါးများအား ပွတ်သပ်ရင်း စောက်ပတ်လေးဆီသို့ ရောက်ရှိလာသည်။ ပါးစပ်က နို့သီးခေါင်းအား စို့ရင်း လက်ညိုးဖြင့် စောက်ပတ် အကွဲလေးအား ပွတ်သပ်နေသည်။ အပျိုစောက်ပတ်လေးမှာ မို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်းလေးဖြင့် ကိုင်လို့ ကောင်းလှသည်။ လက်ညိုးအား စောက်ပတ်ထဲ မထိုးသေးဘဲ စောက်စိလေးကို ပွတ်သပ် ပေးနေသည်။ အပျိုဖြစ်ကတည်းက ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်၏ အထိအတွေ့ကို မခံစားဖူးသေးသော မေသူ တစ်ယောက် ထိုလူကြီး၏ အကိုင်အတွယ်တွင် မိန်းမောလာသည်။ ပါးစပ်လေးဟ၊ ခေါင်းလေးမော့၍ တဟင်းဟင်း ညည်းညူ နေမိ၏။ စောက်စိအား ကလိပေးနေချိန် ဆယ်မိနစ်ခန့် ကြာသော် စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်ကြည်များ ပစ်ချွဲချွဲနှင့် စိမ့်ထွက်လာသည်။ ခါးကို မသိမသာ ကော့ကော့လာသည်။ လူကြီး သဘောကျစွာ ပြုံးမိသည်။ အပျိုစင် တစ်ယောက်အား စိတ်တိုင်းကျ နှိုးဆွပြီး သူ ကြမ်းခြင်သလို ကြမ်းတော့မည်ကို ကောင်မလေး မသိရှာပေ။ “အအအ ဟင်းးး… ကျွတ်စ်” လိုခြင်သည့် အနေအထားသို့ ရောက်ရှိလာသည်။ အဝတ်အစားများ ချွတ်ကာ ကောင်မလေး ပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ ထိုလူကြီး၏ လီးအား မေသူ မြင်ရလျှင် လန့်ဖြန့်ကာ အမူးပင် ပြေသွားနိုင်သည်။ သို့သော် အရက်မူးနေသော မေသူ တစ်ယောက် လူကြီး၏ အကိုင်အတွယ်များကြောင့် မျက်လုံး မှေးစင်းကာ လူကြီး၏လီးကို မမြင်နိုင်တော့။

လီးကြီး၏ လုံးပတ်မှာ မေသူ လက်ဖျံခန့် တုတ်၍ ခြောက်လက်မခန့် ရှည်လျှားသည်။ လီး ဒစ်သည်လည်း ဂေါက်သီးလုံးခန့် ရှိသည်။ ထိုလူကြီး၏ နာမည်ကား ဦးထိုက်ကောင်း။ အသက်က ငါးဆယ် ဝန်းကျင်ခန့် ရှိသော်လည်း အနုအရွ ဖူးသစ်စလေးများကိုသာ ငွေပုံပေးပြီး စားနေသဖြင့် နုပျို သန်စွမ်းနေသည်။ သူ၏ လီးဒစ်ဖြင့် မေသူ့စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးအား အထက်အောက် ပွတ်တိုက်ရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် စောက်စိလေးအား ခလုပ်တိုက်မိသည်။ သူမ အလိုးခံရတော့မည်၊ အပျိုရည် ပျက်တော့မည် ဟူသော အသိစိတ်၊ သူမ စောက်ပတ်လေးအား ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ လီးဖြင့် ထိတွေ့နေသည်ဟူသော အသိစိတ်၊ မကြာမီ ထိုလီးက သူမ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်တော့မည်ဆိုသော စိတ်များဖြင့် မေဦးတစ်ယောက် စိတ်လှုပ်ရှားကာ စောက်ပတ်ထဲ ယားကျိ ယားကျိဖြင့် အရည်ကြည်များ စိမ့်စိမ့် ထွက်လာသည်။ ဦးထိုက်ကောင်း လီးဒစ်အား စောက်ပတ် အကွဲလေးတွင် တေ့လိုက်သည်။ “အ… ” မေသူ ခေါင်းမော့၊ လက်သီး ဆုပ်ကာ အံကြိတ်လိုက်ပြီး လီးကြီး တိုးဝင်လာမည့် အချိန်ကို စောင့်နေမိသည်။ သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက် လေပေါ် မြောက်သွားကာ ဦးထိုက်ကောင်း ပုခုံးထက် ရောက်သွားသည်။ စောက်ပတ် အကွဲလေး ဟလာသည်။ ဦးထိုက်ကောင်း စောက်စိလေးအား လက်မဖြင့် ပွတ်ကာပေးလိုက်ရာ “အအအ… အဟင့်” မေသူ ဖင်လေး ကြွလာသည်။ လီးဒစ်အား တံတွေးဆွတ်ပြီး စောက်ပတ် အပေါက်တွင် တေ့၍ ခါးကို ဆက်ကနဲ ဖိချလိုက်သည်။ “အင့်…. အားးး… အမေရေ့“စောက်ပတ်ထဲ ရုတ်တရက် ဝင်လာသော ပြောင်ချောချော မာတောင်တောင် အရာကြောင့် မေသူ လန့်၍ အော်သည်။ လီးဒစ် မြုပ်ရုံသာ ဝင်သေးသည်။ ဦးထိုက်ကောင်း ထပ်၍ ဖိထိုးလိုက်သည်။ “အားးး….လားး.. လားး” လီးနှင့် တစ်ကြိမ်မျှ မတွေ့ဖူးသေးသော စောက်ပတ်လေးမှာ လီးဒစ်အား ချက်ခြင်း အဝင်မခံပဲ တားဆီးထားသည်။ ဦးထိုက်ကောင်း ပြုံးလိုက်သည်။ မကြာခင် သူ ကြားခြင်သော မိန်းမငယ်လေး တစ်ဦး၏ နာကျင်စွာ အော်ညည်းသံကို ကြားရတော့မည်။ လီးဒစ်ကလည်း စောက်ပတ် အပေါက်တွင် တေ့မိနေပြီ။ မေသူ၏ ခြေထောက်များအား မေသူ့မျက်နှာနှင့် ထိခါနီးအထိ ကိုယ်ကို ကိုင်းလိုက်သည်။

ပြီးနောက် ခါးအားကို သုံးကာ ဖိချလိုက်သည်။ “အင့် …အားးးးး အမလေးးး လေ နာတယ် နာတယ် မရဘူးးး အီး ဟီးဟီးဟီးးးးးး” မေသူ ထိုလူကြီး၏ ရင်ဘတ်များအား တွန်းကာ အော်နေသည်။ လီးကြီးက စောက်ပတ်ထဲ သုံးပုံ တစ်ပုံခန့်သာ ဝင်သေးသည်။ လီး အဝင်လမ်းကြောင်း တည့်သွားသဖြင့် ဦးထိုက်ကောင်း နောက်တစ်ချက် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး လိုးထည့်လိုက်သည်။ “အင့်… သေပါပြီ အမေရဲ့… အီးဟီးဟီးဟီး… နာတယ် နာတယ်” မေသူ ခေါင်းလေး ခါရမ်းကာ မျက်ရည်များ ဖြိုင်ဖြိုင်ကျရင်း ငိုညည်းနေသည်။ လီးကြီးမှာ အပျိုမှေးအား ရက်စက်စွာ ထိုးခွဲရင်း သားအိမ်ခေါင်းထိ ရောက်သွားသည်။ ကျဉ်းမြောင်းသော စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးလည်း အနည်းငယ် ကွဲသွားသည်။ ဦးထိုက်ကောင်း လီးကို အဆုံးထိ ထုတ်ကာ အားရပါးရ ပြန်ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ “ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျိ အူးးးးးး အမေရဲ့ …နာတယ် နာတယ်… အီးဟီးဟီးဟီး” မေသူ ဖင်ကြီးအား ကော့ရမ်းကာ အော်ဟစ် ရုံးကန်နေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လာသော လီးကြီးမှာ ညှာတာမှု မရှိပေ။ သောက်ထားသော အရက်အရှိန် ပျောက်ကာ ချွေးစီးများ ကျလာသည်။ “အမလေးလေး… အမေရဲ့” မေသူ့အော်သံ ကြားရလေ လိုးရတာ အရသာ ရှိလေဖြင့် ဦးထိုက်ကောင်း မညှာမတာ လိုးနေရာ လီးတစ်ချောင်းလုံး မေဦး စောက်ပတ်မှ ထွက်သော သွေးများဖြင့် နီမြန်းနေသည်။ လီးကြီး ဆောင့်ဝင်လာတိုင်း မေသူမှာ နာကျင်လွန်းသဖြင့် ကမ္ဘာ ပျက်မတက် အော်ဟစ်နေရသည်။ ဦးထိုက်ကောင်းကတော့ အရသာတွေ့ကာ “ဟားး… ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်လေးကွာ”ဟု ရေရွတ်ရင်း အဆောင့်မပျက်ပေ။ ထိုတစ်ညလုံး မေသူ နာကျင်စွာ အော်ဟစ် ညည်းညူရင်း ဦးထိုက်ကောင်း၏ စိတ်တိုင်းကျ လိုးခြင်းကို လှိမ့်ခံနေရသည်။ ဦးထိုက်ကောင်း တစ်ညလုံး လိုးထား၍ မေသူ နေ့လည် ဆယ့်တစ်နာရီခန့်မှ ထနိုင်သည်။ စောက်ပတ် တခုလုံး ထူပူ ကျိန်းစပ်ကာ သားအိမ်လည်း အောင့်နေသည်။ မေသူ တစ်ယောက် ဦးထိုက်ကောင်း စီစဉ်ပေးသော တက်ဆီဖြင့် လက်ထဲတွင် ဦးထိုက်ကောင်း နောက်ထပ် ပေးလိုက်သော ပိုက်စံအား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်လျှက် အိမ်သို့ပြန်ခဲ့သည်။

အိမ်ရှေ့တွင် လူအများ စုဝေးနေကြသည်။ “ဟင်.. ဘာ ဘာလုပ်နေကြတာလည်း” “မေသူ… နင် ဘယ်တွေ သွားနေတာလည်း… နင့်အမေ မရှိတော့ဘူး” “ရှင်… အမေ အမေ… ဘာဖြစ်တယ်” မေသူ အိမ်ရှေ့မှ လူများ၏စကားကို နားမထောင်နိုင်တော့ပဲ အိမ်ပေါ် ပြေးတက်ခဲ့သည်။ ဘုရားစင်ရှေ့တွင် စောင်ခြုံထားသော မိခင်၏အလောင်း၊ ပြီးလျှင် တရှုံ့ရှုံ့ ငိုကြွေးနေသော သူငယ်ချင်းမ မီမီ။ “မီမီ… ငါ့အမေ… ဘာဖြစ် ဘာဖြစ်” မီမီ မေသူအား ထဖက်ကာ “အီးဟီးဟီး… မေသူရေ… မနေ့က…. ငါ ဆိုင်က အစောကြီး ပြန်လာပီး… နင့်အမေကို ဆေးခန်း ပို့ဖို့ လုပ်တာ… ငါ ရောက်တော့ နင့်အမေ ဆုံးနေပီ မေသူရဲ့… အီးဟီးဟီးဟီး” “ဘာ… မီမီ … အမေ…. အမေ” မိခင်၏ ရက်လည်ပြီးမှ မေသူ အလုပ် ပြန်ဆင်းဖြစ်သည်။ မီမီလည်း နာရေးကိစ္စ တလျှောက်လုံး မေသူအား ကူညီလုပ်ကိုင် ပေးခဲ့သည်။ မေသူ့မိခင်ကြီး တိမ်းပါးသွားသည့် နောက်ပိုင်းတွင် မောင်ငယ်နှင့် ညီမငယ်၏ တာဝန်က မေသူ့ပုခုံးပေါ် ရောက်လာခဲ့ပြီ။ သူတို့လေးတွေ ပညာတတ်ဖြစ်ဖို့ မေသူ့တာဝန် ဖြစ်သွားသည်။ သို့ပါ၍ မေသူတစ်ယောက် ကလေးတွေ ပညာရေးအတွက် ပိုက်ဆံ ရှာရမည်။ “မေသူ… ဒီနေ့ ည လိုက်မလား” “ဘယ်လောက် ရမှာလည်း… ဂျာကြီး” ” ဖောရိမ်း တွေဟ… ဦးထိုက်ကောင်းရဲ့ ပါတနာတွေ… ပါကင်မဟုတ်ရင် ပါကင်အကျ… သန့်သန့်လေး ရှာပေး ဆိုလို့…. နင့်ကို မေးကြည့်တာ” ” ဖောရိမ်နာတွေ ဆိုတော့… ဘယ်နှစ်ယောက်တောင်လည်း” “နှစ်ယောက် သုံးယောက် ပေါ့ဟာ” မေသူ တစ်ချက် စဉ်းစားသည်။ ဖောရိမ်နာတွေ ဆို၍ လန့်မိသည်။ သို့သော် မိမိအား ပါကင်ဖွင့်ထားသည့် ဦးထိုက်ကောင်း၏ လီးထက်တော့ ကြီးစရာ မရှိလောက်ဟု ထင်မိသည်။ “ဘယ်လောက် ရမှာလည်း” “ပါကင်ဆို ငါးပုံး… ပါကင် မဟုတ်ရင် သုံးပုံးတဲ့… သူတို့ ကျေနပ်ရင် ထပ်ပေးလိမ့်မယ်” “လိုက်မယ် ဂျာကြီးရာ” “အိုကေလေ… အဲ့ဒါဆို မနက်ဖန် မနက်ပိုင်း… ဆိုင်ကို လာခဲ့… ငါ့အတွက်တော့ တဲန်းပါစန့်ပေါ့” “ပေးရမှာပေါ့ ဂျာကြီးရယ်” မေသူ ရေချိုးပြီး ကိုးနာရီခန့် ဆိုင်သို့ထွက်ခဲ့သည်။ မီမီ ကိုလည်း သွားစရာ ရှိ၍ဟု မှာကြားခဲ့သည်။ ဆိုင်သို့ ရောက်ပြီး နာရီဝက်ခန့် အကြာတွင် ဦးထိုက်ကောင်းနှင့် ဖောရိမ်းနှစ်ဦး ရောက်လာသည်။

ဦးထိုက်ကောင်းက မေသူကို တွေ့သောအခါ သူ အားရပါးရ ပါကင်ဖွင့်ခဲ့သော မိန်းကလေး ဖြစ်နေ၍ သဘောကျသွားသည်။ ကေတီဗွီ တစ်ခန်းယူကာ နှစ်နာရီခန့် သီချင်းဆို ဘီယာသောက်ကျသည်။ ဆယ့်နှစ် ထိုးသော် ကေတီဗွီဖိုး ကျသင့်ငွေနှင့် မေသူ့ အတွက်ပါ မန်နေဂျာထံ ရှင်းခဲ့ပြီး မေသူအား ဖိုက်စတား အဆင့်ရှိ ဟော်တယ်ကြီး တစ်ခုသို့ ခေါ်ဆောင်သွားသည်။ မေသူ ဦးထိုက်ကောင်း၏ လီးအား အနည်းငယ် လန့်နေသည်။ ပြီးခဲ့သည့် နှစ်ပတ်ခန့်က ပါကင်ဖွင့်စဉ် မညှာမတာ အလိုးခံထားရသည်လေ။ ဦးထိုက်ကောင်းတို့ သုံးဦး ဘီယာသောက်ရင်း တဟီးဟီး တဟားဟားဖြင့် စကားပြောဆို နေကြသည်။ အင်္ဂလိပ်လို ပြောနေကြသဖြင့် မေသူ နားမလည်ပေ။ သို့သော် သူမအား ကြည့်ပြီး ပြောနေသဖြင့် သူမ အကြောင်း ပြောမှန်းတော့ နားလည်သည်။ ဦးထိုက်ကောင်း မေသူအား ဘီယာခွက် ကမ်းပေးသဖြင့် လှမ်းယူကာ မော့လိုက်သည်။ မေသူ ဘီယာနှစ်ခွက်ခန့် သောက်ပြီးသော် “ချာတိတ်ရေ… မင်းကို သူတို့က သဘောကျနေကြတယ်… စကြစို့ တဲ့” ဦးထိုက်ကောင်း ဖောရိမ်းနှစ်ဦးအား တစ်စုံတစ်ခု ပြောလိုက်ရာ နှစ်ဦးသား လက်မများ ထောင်ကာ မေသူ၏ ဘေးတစ်ဖက် တစ်ချက်စီတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် တစ်ယောက်က မေသူ့ပုခုံးအား ဖက်၍ မျက်နှာကို သူ့ဖက် ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။ နောက်တစ်ယောက်က မေသူ့ပေါင်များကို ပွတ်သပ်လိုက်၊ နို့အုံကို အင်္ကျီအပေါ်မှ ကိုင်တွယ်လိုက် လုပ်နေသည်။ တစ်ယောက်က မေသူ နှုတ်ခမ်းများအား စုပ်နမ်းနေစဉ် နောက်တစ်ယောက်က မေသူ ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ကာ ထမိန်နှင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ မေသူလည်း အလိုက်သင့် ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်။ ပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက်နေသော တစ်ယောက်က ဦးထိုက်ကောင်းဖက် လှည့်ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် မေသူ စောက်ပတ်လေးအား လက်ဖြင့်ဖြဲကာ လျှာဖြင့် ယက်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ပါးစပ်ထဲ ဝင်မွှေနေသော လျှာအား ပြန်ကလိပေးနေသည့် မေသူ့ကိုယ်လေး တွန့်သွားသည်။ ပြန်ကလိပေးသော မေသူ၏ လျှာအား စုပ်ယူ ခံလိုက်ရသည်။

တချိန်ထဲမှာပင် စောက်ပတ်ထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်၊ စောက်စိလေးအား စုပ်လိုက်ဖြင့် လုပ်နေရာ “ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အွန်းးးးး အူးးးးးး” မေသူ့ ခါးတွေ၊ ရင်တွေ ကော့လန်နေသည်။ ဦးထိုက်ကောင်း ထိုင်ရာမှ ထလာကာ မေသူ၏ အင်္ကျီအား ရင်ညွှန့်အထိ ပင့်တင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဘော်လီဂျိတ်များကို ဖြုတ်လိုက်ရာ ဟင်းချိုပန်းကန် အသေးခန့် လုံးဝန်းမာကျစ်သော နို့ များ ပေါ်လာသည်။ နို့တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ပွတ်ချေကာ ကျန်တစ်ဖက်အား ပါးစပ်ဖြင့် စို့လိုက်သည်။ တစ်ယောက်က စောက်ပတ် ယက်နေရင်း လက်ညှိုးက စောက်ပတ်ထဲ ထိုးမွှေနေရာ “ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အူးးး အားးး ရှီးးး ဟားးးးးးးး” အမျိုးသား သုံးယောက်၏ ပါးစပ်စုပ်၊ နို့ ကလိ၊ စောက်ပတ် ကလိခြင်းကို တပြိုင်နက်တည်း ခံရသဖြင့် မေသူ ကြာရှည်စွာ မအောင့်နိုင်တော့ပဲ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ ထွက်ကာ တစ်ချီ ပြီးသွားရသည်။ “ကဲ ချာတိတ်ရေ… မင်းအလှည့်” ဦးထိုက်ကောင်း ပြောရင်း အဝတ်အစားများကို ချွတ်လိုက်သည်။ သူတို့ လီးများကို စုပ်ပေးရမည်မှန်း မေသူ သိလိုက်သည်။ ဖောရိမ်း နှစ်ယောက်ပါ အဝတ်များကို ချွတ်လိုက်ရာ “အို… အမလေးလေ… ဖုရား ဖုရား” မေသူ လန့်သွားသည်။ ဖောရိမ်းနှစ်ယောက်၏ လီးများမှာ ဦးထိုက်ကောင်းနှင့် အရွယ်တူများ ဖြစ်ကြသည်။ မေသူ လိုက်လာမိတာ မှားပြီဟု တွေးမိသည်။ ဦးထိုက်ကောင်းး လီးတစ်ချောင်းထဲကိုပင် ငယ်သံပါအောင် အော်ခဲ့ရသည်။ လီးသုံးချောင်းဆိုလျှင် သူမ ခံနိုင်ပါ့မလား မသိပေ။ သို့သော် ပိုက်ဆံလည်း ယူပြီးမှ မထူးတော့ပြီ။ မတ်တပ် ရပ်နေသော သုံးဦးအကြား ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ ရှေးဦးစွာ သူမ စောက်ပတ်အား ယက်ပေးသောသူ၏ လီးကို လက်ဖြင့် မရဲတရဲ ကိုင်လိုက်သည်။ မာတောင်၍ နေသော လီးကြီးမှာ လက်ဖြင့် မဆုပ်မိပေ။ လီးအရည်ပြားအား လက်ဖြင့် ဆွဲလိုက်ရာ နီရဲ၍ အရည်ကြည်များ ထွက်နေသော ဒစ်ပြဲပြဲကြီး ပေါ်လာသည်။ လီးဒစ်အား နှုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်လိုက်သည်။ ဖောရိမ်း တစ်ယောက် အရသာ တွေ့သွားသည်။ အမျိုးသား သုံးဦး၏ လီးများကို ဆယ်မိနစ်ခန့်စီ စုပ်ပေးပြီးသော် “ကဲ ချာတိတ်… ကုတင်ပေါ် သွားစို့” မေသူ မွှေ့ယာပေါ်တွင် ပတ်လက်လှန် ပေါင်ကား ပေးထားလိုက်သည်။ ဖောရိမ်း တစ်ယောက်က မေသူ့ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ကာ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီးဒစ်အား စောက်ပတ်တွင် တေ့ကာ ခါးကို ဖိချလိုက်သည်။ “အားးးး အမေရဲ့… ကျွတ်.. ကျွတ်ကျွတ်” အရည်များ ရွှဲနေသော စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး မဆန့်မပြဲ တိုးဝင်သွားသည်။ မေသူ လက်နှစ်ဖက်က မွေ့ယာခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။

နောက်တစ်ချက် “အင့်… ဗျိဗျိဗျစ် ဒုတ်… အီးးဟီးဟီးးး… နာတယ် နာတယ်… အမလေးလေ… အ” မေသူ အံကြိတ်ခံ၍ မရတော့။ လီးဒစ်ကြီးက စောက်ပတ် အတွင်းသားများအား အရှိန်ပြင်းစွာ ပွတ်တိုက်ရင်း သားအိမ်ခေါင်းသို့ သွားဆောင့်သည်။ မျက်ရည်များပင် ဝဲသွားရ၏။ လီးကို အဆုံးထိ ပြန်ထုတ်ကာ အရှိန်ပြင်းစွာ ဆောင်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ “ဖြေးဖြေး လုပ်ပါရှင်… အီးဟီးဟီးဟီး” မေသူ တောင်းပန်သည်ကို ဖောရိမ်း နားမလည်ပေ။ နားလည်လျှင်ပင် ညှာမည့်ပုံ မပေါ်။ “အင့်… ဗျိဗျိ… ဗျိဗျိ.. အားးဟားးးဟားးးး” တစ်ချက်ခြင်း အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေရင်း ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် ကြာသော် လီး အထုတ်အသွင်း သွက်လာသည်။ မေသူလည်း မွေ့ယာပေါ်တွင် လူးလိမ့် ခံနေရသည်။ “အားးလားးလားး… အမလေးလေ… ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်” ဖောရိမ်း၏လီးမှ သုတ်ရည်များ မေသူ့ဗိုက်ပေါ် ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ တစ်ယောက် ဆင်းသွားသည်နှင့် နောက်တစ်ယောက် မွှေ့ယာပေါ် တက်လာကာ လီးကို စောက်ပတ်ထဲ တန်းထည့်၍ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတော့သည်။ “အားးး အမလေးလေ… သေပါပြီ…. အီးဟီးဟီးဟီး” မေသူ ဆံပင်များ ခါယမ်းနေသည်။ ဦးထိုက်ကောင်းနှင့် တစ်ယောက်က ကုတင်ပေါ်မှ လိုးပွဲကို ဘီယာသောက်ရင်း ကြည့်နေသည်။ လိုးချက်တွေက ပြင်းထန်လှသည်။ လီးကြီး ဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း စောက်ပတ် အတွင်းသား ရဲရဲများ လီးတွင် ကပ်ပါလာသလို လီးကို ပြန်ဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း အတွင်းသို့ အမြုံလိုက် ကျုံ့ဝင်သွားသည်။ မေသူ၏ နာကျင်စွာ အော်ညည်းသံလေးကလည်း ရမက်စိတ်ကို ပိုမို နိုးကြွစေသည်။ ဖောရိမ်းနှစ်ယောက် လိုးပြီးသော် မေသူတစ်ယောက် ကုတင်ထက်တွင် ဗိုက်ကိုနှိပ်၍ လူးလှိမ့်နေသည်။ “ကဲ ချာတိတ်… လေးဘက် ကုန်းလိုက်” မေသူ လေးဘက် ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဦးထိုက်ကောင်း မေသူ့ခါးအား ဖိလိုက်ရာ ဦးခေါင်းမှာ မွှေ့ယာပေါ် ကပ်သွားပြီး ဖင်ကြီး ကော့သွားသည်။ မေသူ့ဖင်အား ကားယား ခွကာ ပြဲအာလာသော စောက်ပတ်တွင် လီးဒစ် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မေသူ့ ခါးအား လက်ဖြင့် စုံကိုင်၍ အရှိန်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ “အူးဟူးးဟူးဟူးး” မေသူ ခေါင်းထောင်သွားကာ မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့သွာသည်။ လိုးချက်တိုင်းက သားအိမ်အား ထိမိလွန်းသဖြင့် မျက်ရည်များပင် ကျလာသည်။ “အားးလားးလားးလားး…. ရှီးး..” ဦးထိုက်ကောင်း လိုးပြီးသော် မေသူ မွှေ့ယာပေါ် မှောက်လျှက် ကျသွားသည်။ နားထဲမှ လေများထွက်ကာ သတိလစ်ချင်သလို ဖြစ်နေပြီ။ မေသူအား ခေတ္တ အနားပေးလိုက်သည်။ ဦးထိုက်ကောင်းတို့လည်း ဘီယာသောက်ရင်း နားလိုက်သည်။ နာရီဝက်ခန့် ကြာသော် ဖောရိမ်း တစ်ယောက် မွှေ့ယာပေါ် တက်လာသည်။ မှောက်လျှက် ဖြစ်နေသော မေသူအား ခွလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့လီးကို တံတွေး ဆွတ်လိုက်ပြီး မေသူ့ ဖင်နှစ်ခြမ်းကို လက်ဖြင့် ဖြဲလိုက်သည်။ ပေါ်ထွက်လာသော စအိုပေါက်အား တံတွေး ထွေးချလိုက်ပြီး လီးဒစ်ကို တေ့လိုက်သည်။

ဖင်လိုးခံရတော့မည်ကို သိသဖြင့် မေသူ လူးလည်း ထသည် မရတော့ပေ။ “အားးးး … နာတယ် နာတယ်… ဖင်ကို မလုပ်ပါနဲ… အမလေး..အားးး” တံတွေး ဆွတ်ထားသဖြင့် လီးဒစ်က စအိုပေါက်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ထပ်ဖိချလိုက်သည်။ “အားးးး မရဘူးး… မရဘူးးး အားးး” မေသူ ငယ်သံပါအောင် အော်တော့သည်။ မေသူ ရုန်းလေ လီးမှာ ဖင်ပေါက်ထဲ နှဲ့ဝင်လေ ဖြစ်ရာ နောက်ဆုံးတွင် “အားးး… သေပါပြီ… အမေရဲ့…. အမလေးလေ… ဖင်ကွဲပါပြီ…. အီးဟီးဟီးဟီး” လီးတဆုံး ဖင်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားပေပြီ။ မေသူလည်း နာကျင်လွန်း၍ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မွေ့ယာကို တဘုန်းဘုန်း ထုရင်း မည်ကဲ့သို့ အော်ညည်းရမည်ကိုပင် မသိတော့ပေ။ “အမလေးး အမေရဲ့… အအအအ… အီးဟီးဟီးဟီးဟီး” တစ်ယောက် လိုးပြီး၍ ဖင်ထဲမှ လီးကြီး ကျွတ်ထွက်သွားချိန် နောက်လီးတစ်ချောင်းက တန်းဝင်လာသည်။ ”ဗျွတ်ဗျွတ် ဗလွတ်ဗွတ် အားးးး သေပါပြီ…. နားပြီး လုပ်ကြပါဦး… အီးဟီးဟီးဟီး” မွှေ့ယာခင်းတွင် မေသူ့ မျက်ရည်များ စိုရွှဲနေပြီ။ ချက်ခြင်း အသက်ထွက်ချင်စိတ်ပင် ဖြစ်ပေါ်လာ၏။ နည်းနည်းကြာတော့ တဖြည်းဖြည်း ဖင်ခံရတာ ကောင်းလာသလို။ “အားးး ရှီးးး” ဦးထိုက်ကောင်း လီးဒစ်ကို တံတွေးဆွတ်ကာ မေသူ့ ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ “ဗျိဗျိ ဗျွတ်ဗျွတ် အမေ့…အအ.. ကောင်းတယ်… ဆောင့် ဦး… ဆောင့်ဆောင့်… စောက်ခေါင်းထဲကပါ ယားလာပြီ…ဆောင့် ဆောင့်..အိုးး…အအ” ဦးထိုက်ကောင်း၏ လီးကြီး မေသူ ဖင်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားချိန် လီးတပ်လျှက်ပင် မေသူအား ဆွဲမကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်၌ ပက်လက် တင်လိုက်သည်။ ဖောရိမ်း တစ်ယောက်က မေသူ့ စောက်ပတ်အား လီးတေ့ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ “အားးးဟားးးးဟားးးး… အမလေး.. ဗျိဗျိ ဗျွတ်ဗျွတ်…. အား…. လိုးပါ… ကျမဖင်ကို ဆောင့်လိုးပေးပါ… ကောင်းလိုက်တာ… အမလေးလေး… ကျင်ဆိမ့်နေတာပဲ…အားဟဟ” ဦးထိုက်ကောင်းတို့ သုံးယောက် မေသူအား ပါးစပ်‌ရော ဖင်ရော စောက်ပတ်ပါ မကျန် သုံးပေါက်စလုံး ညှပ်၍ လိုးကြတော့သည်။ တနေကုန် တညလုံး မညှာတမ်း အားရပါးရ အလိုးခံနေရသဖြင့် မေသူခမျာ ပြီးသွားတဲ့ အကြိမ်ပေါင်းလည်း မရေနိုင်သလို မိုးလင်းခါနီးတွင် အသံပင် မထွက်နိုင်တော့။ လူလည်း မျော့မျော့ကျန်ကာ သတိပင် လစ်သလိုလို ဖြစ်နေပြီ။ ထိုနေ့က ဦးထိုက်ကောင်းတို့ မေသူအား နောက်ထပ် နှစ်သိန်း ထပ်ပေးသည်။ မေသူလည်း ဖင်ရော စောက်ပတ်ပါ ကွဲသွားသဖြင့် တစ်ပတ်ခန့် အလုပ် နားလိုက်ရလေတော့သည်။….ပြီး